پرورش مولد شتر مرغ

          بديعي_عباسي 
            بازدید : 42
          یکشنبه 05 اسفند 1397
           نظرات (1)
        

پرورش مولد شتر مرغ

شتر مرغ

خريد شتر مرغ

خريد مولد شتر مرغ

09123968671

پرورش مولد شتر مرغ

آموزش پرورش شترمرغ مولد شتر مرغ در سن 2 تا 3 سالگی به بلوغ جنسی می رسد و تا مدت زيادی بارور باقی می ماند. پرنده نر در زمان بلوغ به رنگ سياه با پرو بال سفيد رنگ و شتر مرغ ماده به رنگ قهوه ای تا خاكستری است.پرورش مولد شتر مرغ بارزترين نشانه در شتر مرغ نر، قرمزی رنگ ساق پا ، نوك و اطراف چشم است كه ارتباط مستقيمی با قدرت جنسی نر دارد. هرچه اين قرمزی بيشتر باشد پرنده از قدرت نرينگی بيشتری برخوردار است.

پرورش مولد شتر مرغ شتر مرغ نرو ماده به صورت جفت تا دسته های چند تايی و نيز به صورت گله نگهداری می شوند. اين تركيبات بسته به ميزان زمين موجود و امكانات، قدرت جنسی نرها و اهداف اصلاح نژادی متفاوت می باشد. هيچ استاندارد خاصی در اين رابطه وجود ندارد و مدير مزرعه با شناسايی پرندگان و اهداف مورد نظر روش مناسب را انتخاب می نمايد. شتر مرغ ها در سال درحدود 6 تا 8 ماه تخمگذاری نموده و بقيه سال را استراحت می كنند.

09123968671

پرورش شتر مرغ

شتر مرغ پرواري

جوجه شتر مرغ

09123968671

پرورش مولد شتر مرغ در ايران اين زمان از حدود بهمن ماه آغاز گشته و تا آبان ماه ادامه دارد. بديهی است در مناطق مختلف اين زمان متغيير باشد. در طول فصل تخمگذاری هر پرنده ماده به طور متوسط 40 تا 60 تخم می گذارد. البته در بعضی از پرندگان (از جمله در كشورمان) اين ركورد به 120 عدد تخم مرغ هم می رسد. به طور متوسط از هر پرنده ماده در سال حداقل 20 عدد جوجه سالم تا زمان كشتار بايستی توليد گردد تا اين فعاليت به صورت اقتصادی ادامه يابد. توليد مثل پرنده به عوامل زيادی از جمله ژننتيك ، شرايط آب و هوايی، سلامت پرنده و به خصوص جيره مناسب بستگی دارد. استرس از عوامل منفی در تخمگذاری پرنده می باشد. معمولاً برای هر پرنده بالغ حداقل 250 متر مربع در گردشگاه در نظر گرفته می شود كه البته بهتر است فضای متعلقه بيش از اين باشد.پرورش مولد شتر مرغ فضای مسقف (سايبان) به ازای هر پرنده بالغ در حدود 8 متر مربع و ارتفاع حصار در حدود 2 متر می باشد. در شرايط طبيعی هر پرنده بعد از گذاشتن حدود 18 عدد تخم برروی تخم ها نشسته و جوجه كشی طبيعی انجام می گيرد.

در مزارع از ماشين های جوجه كشی استفاده می گردد. در سال اول تخمگذاری، ميزان تخم گذاری نسبتاً پاببن است ولی در سال های بعد به طور قابل ملاحظه ای افزايش می يابد و در زمان تخمگذاری پرندگان، بايستی آرامش كافی برای پرنده مهيا گردد و ازحضور بازديدكنندگان كاست. هر گونه استرس شامل تغيير جيره، صداهای ناآشنا برای پرنده(پارس سگ، تراكتور، هوايی و ....) حضور بازديدكنندگان، ترس و حتی تغييرات آب وهوايی برروی تخمگذار و باروری تخم ها اثر مستقيم دارد. در زمان فصل استراحت بايستی غذا با فيبربالا، پروتئين و انرژی پايين در اختيار پرنده قرار گيرد و افزايش وزن پرندگان را كنترل نمود . وزن اضافی در فصل توليد اثر منفی در جفتگيری و تخم گذاری دارد. در فصل استراحت بايستی ويتامين و مواد معدنی به اندازه كافی در اختيار پرنده قرار گيرد

پرورش قرقاول

          بديعي_عباسي 
            بازدید : 82
          یکشنبه 05 اسفند 1397
           نظرات (0)
        

پرورش قرقاول

قرقاول

پرورش قرقاول

مقدمه قرقاول یکی از زیباترین و با شکوه ترین پرندگان زینتی است که توجه آدمی را از دور به خود معطوف می کند و برخی را اعتقاد بر این است که بعد از طاووس، زیباترین پرنده در بین پرندگان زینتی است، به جز موارد تجاری و تولید به منظور گوشت قرقاول یکی از لذیذترین گوشت ها بوده و پرورش این موجود زیبا ترغیب می کند، به هر حال در دنیای گوشت قرقاول یکی از لذیذترین گوشت ها بوده و پرورش آن عمدناً به دلیل تولید گوشت می باشد، قرقاول از جمله پرندگان بومی و نادر در ایران است که در مراتع و بوته زارها زندگی می کند، این پرنده از جمله پرندگان حمایت شده محسوب می شود، این گونه یکی از زیباترین پرندگان ایران است و به عبارتی جزو مجموعه تنوع زیستی ایران محسوب می شود که با تغذیه از دانه های گیاهی و حشرات می تواند در حفظ محصولات کشاورزی مفید باشد، نوع نر این پرنده به وسطه دم بلند و راه رفتن با شکوهش از سایر انواع آن متمایز شده است و زیبایی طبیعت را دو چندان می کند، بسیار خوش رنگ و با پر و بال های پر زرق و برق و زیبا خود رانمایش می دهد، زیبایی خاص و رنگ های جالب و متنوع پرهای قرقاول موجب شده است که این پرنده جزو یکی از بهترین پرندگان زینتی جهان به شمار رفته و نژادهای مختلف آن با قیمت بسیار زیاد به فروش برسند، پرورش قرقاول در سال های اخیر در بسیاری از کشورهای جهان به خاطر استفاده از گوشت، رها سازی در شکارگاه ها و بهره برداری به صورت شکار به یک شاخه مهم از پرورش پرندگان تبدیل شده است.

خريد قرقاول

پرورش قرقاول

09123968671

تاریخچه پرورش جانورشناسان معتقدند که زیست گاه اولیه قرقاول مشرق زمین ومخصوصاً قفقاز وسواحل دریای خزر است و این موضوع از قدیم مورد تأیید دانشمندان بوده است به طوری که شاردن معروف در جلد دوم سفرنامه خود می نویسد: « آن چه که در دهانه رودخانه ایونی در مجاورت دریای سیاه کاملاً مطابق نوشته‌های مورخین باستان یافتم، قرقاول‌های شکیل وعظیم آن است که از حیث لطافت در سرتاسر آفاق بی نظیر است و به نظر من چنان پرندگانی با چنین گوشت مطبوع و ذائقه نواز در هیچ جای جهان پیدا نمی شود … » .پرورش قرقاول صرف نظر از نوشته شاردن توجه به نام Faisan نشان می دهد که از کلمه Phase فاز مشتق شده که نام رودخانه ای است که از کوه‌های قفقاز سرچشمه می گیرد و امروزه به نام محلی فاکزFachs نامیده می‌شود و در گرجستان امروزی جاری است که در قدیم به آن کلشید می گفته اند و پیداست که نام علمی قرقاول معمولی Ph.Colchicus از نام آن گرفته شده است . مارسیال Martial دانشمند و شاعر یونانی در نوشته‌های خود ذکر می‌کند که قرقاول برای اولین بار از قاره آسیا به یونان برده و سپس از آن جا به سایر کشورهای دیگر منتقل شده است . پرورش قرقاول مورخ مذکور می نویسد که آرگونوت Argonaute قهرمان افسانه ای یونان در سفرهایی که با کشتی معروف و تاریخی خود Argo به نقاط مختلف جهان کرد، موفق شد قرقاول را به همراه حیوانات شگفت آور دیگری به عنوان هدیه برای مردم یونان بیاورد . پرورش قرقاول امروزه نیز با این که قرقاول به تمام نقاط دنیا برده شده است ولی پرنده مذکور تنها در مناطق مرطوب و معتدل و پوشیده از بوته و درخت و جنگل به زاد و ولد پرداخته و به آسانی پرورش می یابد . بعد از یونانی ها، رومی‌ها جزو اولین ملل اروپایی بودند که به مطالعه این پرنده پرداختند. در قرون وسطی قرقاول به کشور فرانسه راه یافت و فرانسویان در آغاز بدان خروس لیموژCoq de limoge می گفتند. در اوایل پرورش قرقاول در فرانسه ومتعاقب آن در انگلستان فقط به خاطر استفاده از گوشت لذیذ پرنده بوده است و به این ترتیب به زیبایی پرنده توجه چندانی مبذول نمی شد. علت این امر نیز بیشتر به خاطر علاقمندی شاهان وسرداران آن زمان به خوردن غذاهای خوشمزه و به اصطلاح عادت آنان به پرخوری و شکم پرستی بوده است. آثار موجود نشان می دهد که در اوایل قرن چهاردهم خوردن گوشت قرقاول در فرانسه و اروپا متداول گردید و این علاقمندی به حدی شدید بود که شاهان ترجیح می دادند، پرنده را پس از طبخ با همان پرهای الوان ودم بلند و پاها، بر سر سفره به معرض تماشای مدعوین قرار دهند . شارل هفتم یکی از طرفداران جدی گوشت قرقاول بود و دستور می داد که در تمام میهمانی‌های رسمی فقط از گوشت پرنده مزبور استفاده شود .

09123968671

پرورش قرقاول در هرحال پیشرفت پرورش قرقاول در اروپا مدیون فعالیت‌های شاهانی نظیر : هنری چهارم، لویی سیزدهم و مخصوصاً لویی چهاردهم و پانزدهم می باشد. گذشته از مصرف گوشت، علاقمندی بسیاری از امپراتوران و سرداران اروپا به شکار و شرکت در مراسم مزبور موجب می گردید که عده ای از افراد به پرورش چنین پرندگانی مأموریت می یافتند و به این ترتیب در ازدیاد طبیعی پرندگان و حیوانات شکاری کوشش و اهتمام لازم به عمل می آمد. به طور کلی باید در نظر داشت که تا قبل از سال ۱۸۶۱ میلادی حداکثر تلاش مأمورین مذکور و هم چنین پرورش دهندگان بر این بود که از راه طبیعی به ازدیاد قرقاول‌ها بپردازند و به این ترتیب هیچ گاه اقدامی به منظور پرورش دستی پرنده مزبور به عمل نمی آمد، ولی از آن به بعد به خاطر این که زاد و ولد و تکثیر قرقاول‌ها تحت کنترل قرار گرفت و بشر موفق گردید در پرورش این حیوان دخالتی بیش تر نماید، کم و بیش نگهداری قرقاول در نزد پرورش دهندگان رواج یافت و فعالیت مزبور نیز به کارهای دیگر دامپروری افزوده شد.پرورش قرقاول اولین کشوری که در این راه قدم پیش گذارد انگلستان بود . پرورش دهندگان انگلیسی به خاطر این که به تقاضای خریداران داخلی و خارجی این پرنده جواب مثبت بدهند سعی کردند مراکز نسبتاً بزرگی برای پرورش دستی قرقاول تهیه نمایند و کم و بیش از راه وروش‌های علمی و صحیح برای پرورش این پرنده پیروی نمایند . خصوصیات پروازی قرقاول در شرایط طبیعی به ندرت پرواز کرده و تنها جهت جابه هایی از مناطق پر تراکم پوشش درختی و علفی یا برای استراحت پرواز های کوتاهی را انجام می دهند . این پرندگان دارای بال های کوچکی نسبت به اندازه بدنشان هستند و برای پریدن به سرعت آن ها را تکان می دهند .

09123968671

چنین وضعیتی باعث می شود که بتوانند به خوبی پرواز کنند . پرورش قرقاول در یک پرواز کامل ممکن است سرعت آن ها به ۵۵ تا ۷۰ کیلومتر در ساعت برسد . این پرنده هنگام احساس خطر معمولاً پرواز نمی کند ، بلکه به سرعت می دود و پنهان می شود . پروازش پر توان و آغاز آن پر سر و صداست . و قادر نیست فاصله طولانی را پرواز کند . نژادهای قرقاول به طور کلی نژادهای متعدد قرقاول در دو دسته قرار گرفته اند : گروه اول ، قرقاول‌های دم دراز هستند که در این گروه پرهای دم طویل بوده و از چند ردیف تشکیل یافته است . تعدادی از قرقاول‌های دسته مذکور حتی قادر هستند پرهای دم را تا اندازه ای به شکل چتر درآورند ولی هیچ گاه این قدرت به اندازه پرها و چتر طاووس نمی باشد .پرورش قرقاول در این دسته بسیاری از قرقاول‌های عادی و اهلی که امروزه پرورش داده می شوند و همچنین تعدادی از قرقاول هایی که شکار خوبی برای شکارچیان به شمار می روند قرار دارند و روی هم رفته پراکندگی آن ‌ها در دنیا نسبت به دسته دیگر بیش تر است . نژادهای گروه دم دراز در دنیا پراکندگی بیش تری دارند . گروه دوم، قرقاول‌های دم کوتاه هستند که تعداد آن‌ها کم و اکثراً در نواحی مرتفع به خصوص در ارتفاعات هیمالیا و چین زندگی می نمایند .

نژادهای گروه مزبور متعدد نبوده و از جمله باید قرقاول جنس لوفورا Lophura را نام برد . نژادهای مختلف 1. قرقاول خونی 2. قرقاول کوکلاس 3. قرقاول کالیج تاج سفید 4. قرقاول کالیج دمگاه سیاه 5. قرقاول کالیج نپال 6. قرقاول کالیج لینات 7. قرقاول کالیج کرافورت 8. قرقاول نقره ای 9. قرقاول امپراطور 10. قرقاول ادوارد 11. قرقاول سوین هو 12. قرقاول سالوادور 13. قرقاول تاج کوتاه مالایان 14. قرقاول تاج موتاه برونئی 15. قرقاول تاج دار 16. قرقاول سیامی 17. قرقاول بولور 18. قرقاول گوش دار سفید 19. قرقاول گوش دار قهوه ای 20. قرقاول گوش دار آبی 21. قرقاول خرسند 22. قرقاول دم دراز 23. قرقاول باریک 24. قرقاول الیوت 25. قرقاول میکادو 26. قرقاول ریوز 27. قرقاول مسی 28. قرقاول گردن حلقه ای 29. قرقاول سبز 30. قرقاول طلایی 31. قرقاول لیدی آمهرت 32. قرقاول طاووسی پالاوان 33. قرقاول آرگوس تاج دار 34. قرقاول آرگوس بزرگ 35. تراگوپان 36. تراگوپان ساتیر 37. تراگوپان تمینک 38. تراگوپان بلیتس 39. تراگوپان کابوتس 40. مونال هیمالیایی 41. مونال چینی 42. مونال اسکلاتر گله مولد معمولاً کسانی که برنامه پرورش و آزاد سازی قرقاول را اجرا می کنند و یا تولید کنندگان قرقاول های تاکسیدرمی و فروشندگان جوجه یک روزه ، به یک گله مولد نیاز دارند .پرورش قرقاول درمورد تولید کنندگانی که به منظور تولید گوشت اقدام به پرورش قرقاول می کنند ، نیازی به داشتن گله مولد نیست و اقتصادی تر آن است که با خریداری جوجه یک روزه پرورش قرقاول را آغاز کنند . تخم قرقاول همان طور که قبلا نیز گفته شد ، تعداد تخمی که قرقاول ماده در یک فصل تخمگذاری می گذارد از ۱۳۰-۱۰تخم متغیر است . تعداد تخم معیار مهمی جهت انتخاب گله مولد است و انتخاب گله ای که حداقل تخم گذاری آن ۶۰ تخم به ازای هر پرنده ماده باشد می تواند قابل قبول باشد .

معمولاً پوسته تخم مرغ به رنگ سفید ، آبی ، قهوه ای و سبز زیتونی است که بسته به گونه آنها فرق می کند. زمان تولید مثل : ابتدای بهار تعداد تخم به ازای هر پرنده در هر فصل : ۴۰ نسبت نگاهداری پرنده ماده به نر : ۱ به ۷ تخم های غیر قابل مصرف : ۱۰-۱۲ ٪ زمان جوجه کشی : اواسط بهار میزان جوجه در آوری : ۲۵-۲۳ روز میزان تلفات کل : ۷۰ – ۷۵ ٪ میانگین سن مناسب به منظور فروش : ۲۰-۱۶ وزن زنده : ۵/۲ – ۸/۱کیلو گرم وزن گوشت فرآوری شده : ۱/۱ – ۸/۱کیلو گرم میانگین وزن گوشت فرآوری شده : ۵/۱ کیلو گرم سیستم های پرورش سیستم های پرورش قرقاول در دنیا به سه شکل تقسیم می شود : 1. سیستم انفرادی 2. سیستم آزاد 3. سیستم متراکم سیستم های پرورش سنتی در انگلستان و استرالیا بیش تر از نوع انفرادی بوده و در ایالات متحده سیستم پرورش از نوع آزاد می باشد . امروزه تقریبا کلیه واحدهای صنعتی پرورش قرقاول از ترکیبی از سیستم متراکم و آزاد استفاده می کنند . باید توجه کرد که انتخاب هر کدام از این سیستم ها بستگی به تعداد پرنده ها و نیز میزان فضای در اختیار دارد . انواع مختلف دانخوری و آبخوری را نیز می توان بسته به سلیقه استفاده نمود .پرورش قرقاول با توجه به این که در سیستم متراکم تمام عوامل در اختیار ماست ، اعمال مدیریت راحت تر و مطمئن تر خواهد بود . به این معنی که می توان با کنترل دما ، نور ، تهویه ، میزان غذای مصرفی و … نتیجه بسیار بهتری نسبت به سایر سیستم ها گرفت . نیاز های تغذیه ای نیاز های غذایی قرقاول هنوز کاملاً مشخص نشده است .پرورش قرقاول در گذشته جیره هایی که برای بوقلمون ها تنظیم شده بود ، برای این پرنده مورد استفاده قرار می گرفت که نتایج خوبی نیز به همراه خواهد داشت . بنابراین اگر تولیدکنندگان نتوانند جیره های تغذیه ای مخصوص قرقاول ها را تهیه کنند، کرامبل های بوقلمون می تواند استفاده شود . در مورد پرندگانی که جهت آزاد سازی به منظور شکار پرورش داده می شوند ، رشد سریع یا حداکثر وزن بدن ملاک عمل نیست ، ولی این مورد جهت پرندگانی که برای گوشت و یا تخم پرورش داده می شوند . دوره های تغذیه ای قرقاول به چهار دوره آغازین ، رشد ، نگهداری و تخمگذاری تقسیم می شود . جیره آغازین تا سن ۴ هفتگی و سپس جیره رشد تا ۱۲ هفتگی و یا تا زمان ارسال پرنده به بازار (۱۶ هفتگی ) به عنوان پرنده گوشتی ، مورد استفاده قرار می گیرد. جیره نگهداری از سن ۱۲ هفتگی به بعد ، جهت پرندگانی که به منظور آزاد سازی و شکار پرورش داده می شوند ، استفاده می شود. پرورش قرقاول خصوصیات جیره های غذایی قرقاول در دوره های مختلف دوره آغازین رشد نگهداری سن ( هفته ) ۰ – ۴ ۴ – ۱۲یا ۴ – ۱۶ ۱۲تا… پروتئین خام ۲۷ ۲۱ ۱۵انرژی قابل متابولیسم ( kcal/kg ) ۲۹۵۰ ۲۹۵۰ ۲۷۵۰کلسیم ( ۰/۰) ۳۰/۱ ۱۰/۱ ۸۵/۰فسفر قابل استفاده ( ۰/۰ ) ۶۰/۰ ۴۸/۰ ۴۲/۰سدیم ( ۰/۰ ) ۱۸/۰ ۱۸/۰ ۱۸/۰متیونین ( ۰/۰ ) ۶۰/۰ ۴۶/۰ ۳۵/۰متیونین + سیستسن ( ۰/۰ ) ۱۰/۱ ۸۲/۰ ۶۴/۰لیزین ( ۰/۰ ) ۵۰/۱ ۱۰/۱ ۷۸/۰ترئونین ( ۰/۰ ) ۱۰/۱ ۸۶/۰ ۶۵/۰تریپتوفان ( ۰/۰) ۲۶/۰ ۲۳/۰ ۲۰/۰ویتامین ها در هر کیلو گرم خوراک ویتامین IU) A) ۷۰۰۰ ویتامینIU) D) ۲۵۰۰ویتامین IU) K) ۴۰ویتامین IU) E) ۲تیامین (mg) ۱ریبو فلاوین (mg) ۶پیریدوکسین(mg) ۳اسید پانتو تنیک (mg) ۵اسید فولیک (mg) ۱ بیوتین(mg) ۱۰۰نیاسین(mg) ۴۰کولین (mg) ۲۰۰ویتامین (۱۲B (mg ۱۰املاح کم مصرف (در هر کیلو گرم خوراک ) منگنز (mg ) ۷۰آهن (mg) ۴۰مس(mg) ۱۰روی (mg) ۸۰سلنیوم (mg) ۰/۳ید (mg) ۰/۴مکمل های غذایی در حالت طبیعی هیچ مکمل غذایی به صورت اضافی لازم نیست . اگر جوجه ها در شرایط خوبی نباشند ، شاید نتوانند غذای کافی بخورند و از این لحاظ دچار کمبود ویتامین ها و املاح می شوند . بنابراین می توان مکمل های ویتامینی و املاح مایع را برای چند روز در آب آشامیدنی آن ها تجویز نمود . قرقاول ها غذای سبز تازه را دوست دارند . اگر چه در صورت متعادل نمودن خوراک و اضافه کردن پیش مخلوط به جیره غذاهای سبز لازم نمی شوند . با این حال خوشه های نرسیده گندم ، برگ های کاهو ، کلم و بعضی علفهای هرز می توانند به عنوان مواد سبز تازه مورد تغذیه قرار گیرند . مصرف غذا یک قرقاول از سن یک روزگی تا سن عرضه به بازار (حدود ۱۶ هفتگی ) حدود ۵ کیلو گرم غذا مصرف می کند . در این سن ، پرندگان نر به طور میانگین وزنی حدود ۲۵/۱ کیلو گرم و ماده ها حدود ۱ کیلو گرم خواهند داشت .پرورش قرقاول ضریب تبدیل غذایی حدود ۵/۴ برای مخلوط هر دو جنس به دست می آید که در مقایسه با سایر پرندگان پرورشی نسبت بالایی است . سن ( هفته ) مقدار

ظروف آبخوری مخصوص جوجه ها و یا برخی آبخوری های آویز می توانند برای روزهای ابتدایی در اختیار جوجه ها قرار گیرند . برای پرندگان بزرگ تر آبخوری های آویز مناسبند . به ازای هر جوجه ۵/۱ سانتی متر فضای آبخوری و ۸/۳ سانتی متر فضای دانخوری در نظر گرفته می شود . دو برابر این ارقام جهت مولدین لازم است . در جدول زیر میزان آبخوری و دانخوری مورد نیاز به ازای هر پرنده در سنین مختلف آورده شده است . دمای آب در ۳ روز اول باید در حدود ۲۰ درجه سانتی گراد باشد .پرورش قرقاول پس از آن دمای آب را کاهش می دهند و آب خنک در اختیار جوجه ها قرار می گیرد . آبخوری ها روزانه تمیز و ضد عفونی شده و آب تازه در اختیار پرنده ها قرار می گیرد. در شش هفته اول به ازای هر ۲۵ پرنده یک آبخوری یک لیتری و پس از هفته ششم به ازای هر ۲۵ پرنده یک آبخوری ۹ لیتر ی نیاز است . هرگز برای تغذیه نباید از ظروف پوسیده ، داراب قارچ و کپک و مشکوک استفاده کرد . کنترل پرواز قرقاول ها پرندگانی عصبی هستند و در عین حال قدرت خوبی جهت پرواز دارند . بنابراین باید در سالن و محوطه کاملاً پوشیده نگداری گردند . اگر این پرندگان در تنش قرار گیرند ، فرار می کنند و گرفتن آن ها مشکل است و ممکن است به مناطق دوری پرواز کرده و از دسترس خارج گردند . هم چنین یکی از مواردی که باعث مرگ و میر پرنده می شود پرواز سریع پرنده به طرف توری های اطراف است که جهت پیش گیری ، بهتر است یکی از بال های پرنده بسته و یا پرهای آن کوتاه گردد . پرواز این پرندگان می تواند با چیدن پرها و استفاده از نوار یا تسمه کنترل گردد . پرورش قرقاول بیماری ها بیماری های ویروسی 1. نیوکاسل 2. لارنگو تراکئیت عفونی 3. عفونت طحال مرمری 4. عفونت روتا ویروسی 5. آبله 6. آنفلوانزای پرندگان 7. آنسفالیت ویروسیاسبی 8. لکوز لمفوئید بیماری های باکتریایی 1. سالمونلوز 2. عفونت مایکوپلاسمایی 3. بوتولیسم 4. کریزای عفونییماری انگلی 1. انگل های داخلی 2. کوکسیدیوز 3. هگزامیتیازیس 4. کرم گرد 5. سینگاموس 6. کاپیلاریا 7. هتراکیس 8. انگل های خارجی 9. شپش 10. جرب 11. بیماریهای قارچی 12. آسپرژیلوز 13. بیماری های متفرقه 14. کانی بالیسم 15. خمیدگی پنجه ها

پرورش جوجه شتر مرغ

          بديعي_عباسي 
            بازدید : 56
          یکشنبه 05 اسفند 1397
           نظرات (0)
        

پرورش جوجه شتر مرغ

09123968671

پرورش جوجه شتر مرغ

پس از خروج از تخم جوجه ها بايستی درحرارت 30 تا 32 درجه سانتی گراد قرار گيرند. بهتر است اين حرارت در زير منبع حرارتی (لامپ هيتر، مادر مصنوعی) برای جوجه مهيا شده و اجازه انتخاب را برای جوجه فراهم آورد. در صورتی كه شرايط جوی اجازه دهد می تواند جوجه را 24 ساعت بعداز درآمدن از تخم در فضای آزاد قرارداد.پرورش جوجه شتر مرغ مراقبت از جوجه در سنين اوليه بايستی با دقت انجام شود. بهداشت سالن كاملاً رعايت شده و شب ها شرايط مناسب از نظر دما و تهويه برای جوجه ها فراهم شود. عفونت كيسه زرده از متداول ترين علل مرگ و مير جوجه ها تا سن حدود 14 روزه گی است. اين عفونت می تواند از طريق تخم، دستگاه جوجه كشی، بندناف و نيز غذا و خوردن مدفوع(از طريق روده) به كيسه زرده منتقل شود.

پيش فروش شتر مرغ

پيش فروش جوجه شتر مرغ

خريد و فروش شتر مرغ

09123968671

09123968671

عدم جذب به موقع كيسه زرده باعث عفونت و مرگ جوجه خواهد شد. هرگونه استرس نيز می تواند شرايط را برای باقی مانده كيسه زرده در بدن جوجه و عفونت آن فراهم نمايد. از ديگر علل مرگ و مير در جوجه ها را می تواند عفونت های باكتريايی، اسهال و مشكلات فيزيكی پانام برد. غذا 24 ساعت بعداز هچ بايستی در اختيار جوجه قرار گيرد. غذا بايستی دارای انرژی و پروتئين بالا و از نظر املاح معدنی وويتامين ها بالانس باشد. چند روزی طول می كشد تا جوجه خوردن آب و غذا را بياموزد واين مدت زمان كافی را برای جذب كيسه زرده فراهم می نمايد. پرورش جوجه شتر مرغ قرار دادن يك جوجه بزرگ تر در ميان جوجه های تازه به دنيا آمده عمل آموختن خوردن و آشاميدن را به جوجه ها آسان می سازد. جوجه های مريض و غيرفعال را بايستی سريعاً از ساير پرندگان جدا نموده و در فضای ديگر تحت درمان قرار داد.

انباشتگی اجسام خارجی از قبيل سنگ، چوب و ساقه در پيش معده و سنگدان از ديگر عوامل مرگ و مير جوجه ها تا سن چهارماهگی می باشد. هرگونه استرس از قبيل بالانس نبودن جيره (از نظر موادغذايی ، مواد معدنی وويتامينه و غيره) نيز بيماری و عدم آرامش و سلامت پرنده می تواند به اين مسأله منجر گردد. بنابراين حتی الامكان سعی شود محيط پرورش جوجه ها عاری از هرگونه اجسام خارجی باشد. واكسيناسيون جوجه ها عليه بيماری نيوكاسل در كشورمان الزامی است. تلفات ناشی از اين بيماری توسط بعضی از مزارع در ايران گزارش شده است. جوجه ها به بيماری آنتروتوكسمی نيز حساس هستند. واكسيناسيون جوجه عليه اين بيماری توصيه می گردد. اين بيماری غيرواگير بوده و عامل اصلی آن استرس است. (تغييرات جيره حمل و نقل، ترس، تراكم جوجه هاو....) جوجه ها به سرعت رشد كرده و درسن يك ماهگی در حدود 3 تا 6 كيلوگرم وزن دارند. با افزايش سن جوجه ها بايستی فضای بيشتری در اختيار آنان قرار داد. گردشگاه جوجه ها بايستی دارای سايبان بوده و خاك بهترين انتخاب به عنوان بستر می باشد. بستر فضای مسقف بهتر است از جنس بتن باشد تا به راحتی بتوان آن را شست وشو داد و ضدعفونی كرد.

پرورش شتر مرغ

در بعضی از مزارع از سيستم حرارت زيرزمينی به عنوان منبع حرارت استفاده می نمايند. اين مسأله باعث گرمی بستر و آرامش پرنده و نيز كاهش تلفات ناشی از عفونت كيسه زرده خواهد شد. در سن سه ماهگی جوجه ها وزنی بين 20 تا 30 كيلوگرم خواهند داشت. بعداز سن 3 ماهگی جوجه ها نسبتاً مقاوم بوده و تلفات كاهش می يابد. پرورش جوجه شتر مرغ بعداز سن 3 ماهگی بيشتر تلفات ناشی از مسائل فيزيكی است. از سن سه ماهگی تا پايان يكسالگی (زمان كشتار) جوجه ها در فضاهای محصور نگهداری می شوند. معمولاً به ازاء هر پرنده، حداقل 50 متر مربع فضای گردشگاه در اختيار قرار می گيرد. فضای سايبان برای هرپرنده نيز 5 متر مربع است. بنابراين بعداز سن سه ماهگی پرندگان نياز به سالن های بسته نخواهند داشت. بعداز سن سه ماهگی پرندگان به سرما و گرما بسيار مقاوم هستند. پرندگانی كه به عنوان مولد انتخاب می شوند بعداز سن يكسالگی از جيره های نگهداری استفاده می نمايند.پرورش جوجه شتر مرغ تغذیه در جوجه های شترمرغ تغذیه جوجه شترمرغها مسئله ای بسیار مهم جهت آغاز و تداوم رشدی خوب و موثر است که در دراز مدت می تواند بر روی آینده تولیدی پرندگان نیز بسیار موثر باشد. در طی سه ماه اول، پرورش، جوجه‌ها بسیار حساس بوده و درصد تلفات آنان بیشتر از سنین دیگر می‌باشند. برای به حداقل رساندن تلفات رعایت کامل بهداشت و تغذیه مناسب و دقیق امری ضروری است. برای دستیابی به بازده بیشینه در امر خوراک دهی پرندگان می توان از راه کارهائی ساده استفاده نمود که در ادامه مقاله به برخی از آنها اشاره می گردد: استفاده از سنگریزه در خوراک به‌منظور خرد شدن غذا در سنگدان، شترمرغ نیاز به تکه‌های کوچک سنگریزه دارد. تا زمانی‌که جوجه‌ها از طریق گردش و چرا به چنین منابعی دست نیافته‌اند بایستی به غذای آنان سنگریزه اضافه گردد. سنگریزه‌ها بایستی نصف اندازه ناخن انگشت پرنده باشند. برای جوجه‌های تازه متولد شده این اندازه در حد یک دانه برنج است. بعضی از پرورش‌دهندگان، سنگریزه یا ماسه زبر و خشن را به‌طور آزاد در اختیار جوجه‌ها قرار ‌می‌دهند (شن و ماسه باید کاملاً خشک باشد) و بعضی دیگر به‌دلیل ترس از انباشتگی معده یا روده حیوان قویاً این روش را رد می‌نمایند.

آنها اضافه نمودن این مواد را به جیره ترجیح می‌دهند. ? تا ? سنگریزه کوچک برای هر جوجه در روز کافی به‌نظر می‌رسد. البته برخی منابع نیز سنگریزه را فقط بعد از سه هفتگی پیشنهاد می‌کنند. توجه داشته باشید که سنگ‌های صنعتی به‌دلیل امکان بروز یبوست نبایستی مورد استفاده قرار گیرند. ویتامین‌ها اضافه نمودن ویتامین‌های محلول به آب آشامیدنی براساس دستورالعمل مصرفی کارخانه در دو تا سه هفته اول پرورش جوجه برای افزایش مقاومت در مقابل بیماری‌ها، توصیه می‌گردد. بسیاری از ویتامینها تاثیرات مستقیم یا غیر مستقیم در رشد و بازده پرندگان دارند. به طور مثال در هنگام بروز استرسهای گوناگون از قبیل استرسهای گرمائی استفاده از ویتامین C می تواند تاثیرات بسیار خوبی در کاهش اینگونه تنشها داشته باشد. خوراندن کود فلورمیکروبی لازم جهت هضم میکروبی در روده کور و بزرگ جوجه در اولین روزهای زندگی شکل می‌گیرد. پرورش جوجه شتر مرغ در حیات وحش این فرآیند با بلعیدن مدفوع والدین به‌عنوان اولین غذا صورت می‌پذیرد. کود حاوی جمعیت باکتری‌های مورد نیاز پرنده است. به این منظور بعضی از پرورش‌دهندگان کود تازه پرندگان بالغ را برای جوجه‌ها توصیه می‌نمایند. البته خطر انتقال انگل‌های روده‌ای و عوامل بیماری‌زا به جوجه‌ها وجود دارد (در برخی کشورها خوراندن کود ممنوع است). حداقل برای جلوگیری از انتقال انگل‌ها و عوامل بیماری‌زای خاص شترمرغ، بعضی از پرورش‌دهندگان، کود تازه گاو را پیشنهاد می‌نمایند.

این روش مورد بحث بسیار بوده و توسط بعضی از پرورش‌دهندگان رد شده است. در طی روزهای اول زندگی، جوجه‌ها مدفوع خود را می‌خورند که این امر باعث بروز مشکلات بهداشتی فوق‌الاشاره می‌شود. برای جلوگیری از این خطرات، مدفوع بایستی مرتباً جمع‌آوری گردد. در بعضی از مزارع آمریکا جوجه‌ها ابتدا روی توری‌های فلزی پرورش می‌یابند تا مدفوع از دسترس آنها خارج گردد. آب آشامیدنی به همراه اولین وعده غذا در دو یا سه روزگی، بایستی آب نیز در اختیار جوجه‌ها قرار گیرد. پرندگان بایستی همانند غذا خوردن چگونگی آشامیدن آب را نیز یاد بگیرند. رنگی نمودن آب توسط رنگ‌های خوراکی و یا چسباندن یک عکس رنگی در داخل آبخوری باعث جذب پرندگان می‌گردد. آبخوری‌ها نبایستی در ارتفاع بلند قرار گرفته و باید توسط یک شیء سنگین (مثل یک سنگ) مهار شوند. پرورش جوجه شتر مرغ به ازاء هر سه دانخوری، یک آبخوری در نظر گرفته می‌شود. جوجه‌ها چه در پناهگاه نگهداری شوند و چه در محوطه باز، آب مصرفی و مدفوع و ادرار آنها بایستی کاملاً کنترل گردد. ادرار طبیعی به رنگ سفید است. انتظار می‌رود جوجه‌های ضعیف آب بیشتری خورده و در نتیجه دچار اسهال شوند. در این صورت پیشنهاد می‌شود ? تا ? بار در روز و به مدت محدود آب در اختیار جوجه‌ها قرار گیرد. به‌عنوان یک قاعده کلی میزان آب بایستی ?/? تا ? برابر مقدار غذای کنسانتره باشد. آبخوری‌ها بایستی به‌طور روزانه تمیز و با آب تازه پر شوند. جوجه‌ها و پرندگان در حال رشد هرگز نباید آب مانده و گرم استفاده نمایند. اگرچه هیچ‌گونه مدرک علمی در این رابطه وجود ندارد، ولی این مسئله موجب بیماری و تلفات می‌شود. بنابراین نبایستی آبخوری‌ها در معرض نور مستقیم خورشید قرار گیرند. تغذیه جوجه‌ها با علوفه جوجه‌ها به‌ محض عادت به غذاخوردن، به علوفه‌? تازه علاقه پیدا می‌کنند، زیرا علوفه تازه محرک اشتهاء است. لذا علاوه بر غذای آردی بایستی علوفه خرد شده مثل گزنه، شبدر، یونجه و کلم سه تا چهار بار در روز اضافه گردد. به‌دلیل خطر بروز انباشتگی باید توجه داشت که در طی ماه اول فقط از برگ علوفه مصرف شده و از ساقه آنها استفاده نگردد. می‌توان بوته‌ها تازه یونجه یا شبدر را در حدود ارتفاع سر جوجه‌ها آویزان کرد. با خوردن برگ‌ها توسط جوجه‌ها می‌توان بوته عاری از برگ را جمع‌آوری نمود. علوفه? مانده و پژمرده نیز سبب مشکلات گوارشی می‌شود.پرورش جوجه شتر مرغ لذا علوفه سبز را بایستی به مقداری در اختیار جوجه‌ها گذاشت که در عرض دو ساعت خورده شود. چنانچه به‌عللی دسترسی به علوفه سبز ممکن نباشد می‌توان از شبدر و یونجه خشک به‌عنوان جایگزین ااستفاده نمود. به‌هرحال علوفه خشک یا تازه بایستی به قطعات ریز خرد شوند. اندازه قطعات برای جوجه‌های جوان بایستی ? میلی‌متر و در هر صورت همیشه کمتر از طول انگشت کوچک پرنده باشد. مقدار علوفه با افزایش سن جوجه‌ها افزایش یافته و ممکن است در سن ?? هفتگی به ?? درصد میزان غذای خشک برسد. نکاتی در مورد ساخت دان جوجه شترمرغ علاوه‌بر خود جیره، مقادیر کمی علوفه سبز خرد شده برای تحریک اشتهاء و تأمین ویتامین‌ها و پروتئین‌ها اضافه می‌گردد.

اضافه کردن تکه‌های هویج و بالاخره تکه‌های ریز تخم‌مرغ کاملاً جوشیده و سفت شده به غذای خشک در دو هفته اول مفید بوده است. در میان غذاهای آماده تجاری برای سایر گونه‌های حیوانی، غذای آغازین جوجه بوقلمون و جوجه مرغ (حداقل دارای ?? درصد پروتئین خام و ?/?? مگاژول در کیلوگرم انرژی قابل سوخت و ساز) به‌شرطی‌که داری داروهای ضدکوکسیدیوز یونوفور نباشد برای جوجه شترمرغ‌ها مناسب است. به‌دلیل کم بودن الیاف خام و به‌منظور بهبود بخشیدن به ساختار دان آغازین ماکیان که اغلب به‌دلیل ریزی بیش از حد برای جوجه شترمرغ مناسب نمی‌باشد باید بین ? تا ?? درصد (بسته به سن جوجه) یونجه یا شبدر ریزه شده به غذای آنان اضافه شود. همچنین به‌دلیل ناکافی بودن کلسیم و فسفر این جیره‌ها افزودن فسفات کلسیم، یا پودر استخوان یا خرده صدف و یا سنگریزه‌های آهکی توصیه می‌گردد. روش غذادهی درست قبل از اینکه جوجه شترمرغ پوسته تخم را بشکند کیسه? زرده را از طریق ناف به محوطه? شکمی جذب می‌کند.پرورش جوجه شتر مرغ وزن زرده ممکن است تا حدود یک سوم وزن زمان هیچ جوجه باشد. کیسه زده به‌عنوان یک منبع غذائی باعث می‌گردد که جوجه‌ها ? تا ? روز اول زندگی را بدون غذا و مایعات زندگی کرده و نیازی به غذای کمکی نداشته باشند. بنابراین کاهش وزن بدن در طی روزهای اولیه طبیعی است. علی‌رغم این حقیقت جوجه‌ها بایستی به‌محض سرپاشدن یعنی در یک یا دو روزگی به غذا و آب دسترسی داشته باشند. جوجه شترمرغ‌ها مجبور هستند غذا خوردن را یاد بگیرند. البته آنها به‌طور غریزی به جستجوی غذا می‌روند ولی قادر به تشخیص غذا در دانخوری‌ها نمی‌باشند. در صورت عدم مراقبت کافی احتمال تلف شدن جوجه‌ها در اثر گرسنگی و یا بلعیدن اشیاء و در نتیجه انباشتگی معده یا روده وجود دارد. بدین‌منظور بهتر است جوجه‌ها برروی بستر سیمانی، حصیر پلاستیکی یا گونی پرورش داده شوند. کف و مواد بستر به‌کار رفته بایستی مرتباً تمیز و شسته شوند. تنها از سن حدود ? ماهگی به‌بعد مواد بستری دیگری مثل شن و ماسه و یا پوشال توصیه می‌گردد. برای عادت دادن جوجه‌ها به غذای موجود در دانخوری بایستی گردشگاه آنان کوچک در نظر گرفته شود (کمتر از ?/? مترمربع برای هر جوجه). دانخوری‌ها بایستی در تمامی نقاط سالن وجود داشته باشند تا غذا به‌راحتی در دسترس جوجه‌ها قرار گیرد. همچنین می‌توان در روزهای اول غذا را در دانخوری‌های طویل ناودانی یا برروی پارچه‌های کتانی، کنفی (بدون نخ‌های اضافی) یا گونی خالی پاشید. به‌دلیل کنجکاوی جوجه شترمرغ‌ها، تمایل آنان به غذا با انگشت کشیدن به غذا برانگیخته می‌شود. برای تحریک بینائی جوجه برای غذا خوردن، افزودن یا مخلوط کردن علوفه سبز خرد شده (برگ کلم، کاهو و یونجه) و نیز قطعات هویج و تخم‌مرغ کاملاً جوشیده و سفت شده (به همراه پوسته) به جیره خشک مؤثر است. حتی سبز کردن رنگ غذا نیز موجب تحریک جوجه‌ها می‌گردد. بعضی از پرورش‌دهندگان به‌منظور آموختن طرز غذا خوردن یک یا چند جوجه بزرگتر را به همراه جوجه‌های جوان نگه می‌دارند. پرورش جوجه شتر مرغ جوجه‌های جوان غذای آردی را به غذای پلت ترجیح می‌دهند. عموماً پرندگان غذای مرطوب به آسانی از غذای خشک دوست دارند. بایستی به این نکته توجه نمود که غذای مرطوب آسان‌تر فاسد شده و در نتیجه باعث سود هضم در جوجه‌ها می‌گردد. دانخوری‌ها بایستی به‌‌طور روزانه تمیز و غذای باقی‌مانده در آنها خارج شده و برای تغذیه پرندگان بزرگتر استفاده گردد. بعد از اولین نوبت تغذیه، مدفوع جوجه بایستی به مدت ? تا ? روز به‌دقت کنترل شود. در صورت مشاهده اولین علائم اسهال بایستی به آب آشامیدنی یا غذای آنها آنتی‌بیوتیک اضافه گردد. به‌دلیل استفاده از ذخیره زرده، مصرف دان در طی ده روز اول زندگی جوجه‌ها کم می‌باشد. برخلاف روش قبلی یعنی تغذیه آزاد (Ad libitum)، در حال حاضر تغذیه محدود مورد بحث است.

التهاب کیسه زرده معمول‌ترین علت مرگ و میر جوجه‌ها محسوب می‌گردد. به‌وسیله محدودیت غذائی جوجه‌ها در روزهای اول زندگی می‌توان جذب زرده را تسریع بخشید. در مطالعه‌ای توسط Farzi مشاهده شد که میزان تلفات در جوجه‌هائی که از جیره محدود شده استفاده می‌کردند، نسبت به جوجه‌هائی که آزادانه غذا می‌خورند به‌طور معنی‌داری کمتر بوده است. پرورش جوجه شتر مرغ در مورد دوم مرگ و میرها بیشتر در اثر تورم کیسه زرده، اسهال و یبوست بوده است. Farzi میزان غذای خشک مصرفی روزانه را ?/? تا ? درصد وزن زنده پرنده پیشنهاد می‌کند. این مقدار بایستی به‌تدریج و همگام با افزایش رشد جوجه‌ها و سلامت آنان افزایش یابد. Arts تعداد دفعات غذادهی در روز را دوبار پیشنهاد می‌کند که در هر نوبت میزان غذا باید به اندازه‌ای باشد که در عرض ? ساعت خورده شود. برگ‌های خرد شده گزنه‌ها بدون هیچ‌گونه محدودیتی به‌عنوان مکمل غذائی پیشنهاد می‌شود. به‌دلیل عدم فعالیت جوجه‌ها در شب نیازی به تغذیه شبانه نیست. به‌منظور تشخیص سریع هرگونه انحراف از رشد طبیعی، مصرف غذا و رشد پرنده بایستی به‌طور مداوم مورد پایش قرار گیرد. افزایش وزن اضافی از طریق کاهش میزان غذا یا افزایش درصد فیبرخام جیره جبران می‌گردد. گردش و چرا از سن دو تا سه هفتگی چرا در یک مزرعه یونجه یا شبدر یک جایگزین مطمئن برای علوفه? تازه خواهد بود. برای جلوگیری از مصرف بیش از حد ساقه و اشیاء غیرقابل هضم و در نتیجه خطر یبوست بایستی به نکات زیر توجه نمود: - جوجه‌ها نبایستی در حالت گرسنه وارد مزرعه شوند بلکه باید قبل از آن با غذای پرانرژی تغذیه گردند. - در هنگام شروع چرا بایستی رفتار خوراک خوردن جوجه‌ها به دقت کنترل شود. - چراهای اولیه نبایستی بیش از نیم ساعت و دوبار در روز تجاوز نماید. پس از آنکه جوجه‌ها به چریدن عادت کردند می‌توان زمان را افزایش داد. - در صورت بلند بودن ارتفاع علوفه چراگاه به‌خصوص یونجه، ممکن است کندن برگ از ساقه‌های بلند برای جوجه مشکل بوده و لذا علوفه خود را از دست داده و به چیزهای دیگر مثل علف هرز، شن و ماسه و سنگریزه تمایل نماید.پرورش جوجه شتر مرغ مزارع موردنظر برای چرای جوجه‌ها بایستی به‌طور منظم درو شده و بلندی علوفه تا سن شش هفتگی از ارتفاع پشت جوجه‌ها تجاوز ننماید. علاوه‌بر نکات فوق بایستی توجه داشت که تا سن سه تا چهار ماهگی، هنگام انتقال جوجه به چراگاه نبایستی علوفه چراگاه مرطوب باشد. پرورش‌دهندگان شترمرغ در آفریقای جنوبی در یافته‌اند که خیس شدن سطح شکم پرنده در اثر تماس با برگ‌های خیس ناشی از باران و شبنم در مزرعه باعث مرگ جوجه‌ها می‌گردد. بنابراین در زمان بارندگی، گردش و چرای روزانه جوجه بایستی تا خشک شدن کامل علف‌ها به تعویق افتد

پرورش جوجه مرغ گوشتي

          بديعي_عباسي 
            بازدید : 87
          یکشنبه 05 اسفند 1397
           نظرات (0)
        

پرورش جوجه مرغ گوشتي

پرورش جوجه گوشتي راس

پرورش انواع جوجه گوشتي

خريد جوجه گوشتي

09123968671

جوجه گوشتی، سویه‌هایی از جوجه‌های مرغ و خروس می‌باشد که برای تولید گوشت، پرورش داده می‌شوند. جوجه‌های گوشتی یکی از فراوان‌ترین گونه‌های حیوانات اهلی می‌باشند و بیش‌ترین جمعیت را به نسبت جوجه‌های گونه‌های دیگر پرندگان دارند. تاریخچه اهلی‌سازی و پرورش

09123968671

فروش جوجه مرغ بومی پلیموت راكPlymouth Rock chicken

در ابتدا خروس‌ها برای جنگیدن با هم‌دیگر در آسیا، افریقا و اروپا پرورش داده می‌شدند و توجه اندکی به تولید تخم‌مرغ و گوشت آن‌ها می‌شد. قبل از توسعه نژادهای تجاری گوشتی، جوجه خروس‌ها به عنوان جوجه گوشتی مورد استفاده قرار می‌گرفت. پرورش و اصلاح‌نژاد جوجه‌های گوشتی در سال‌های ۱۹۱۶ صورت گرفت. سویه ترکیبی جوجه‌های گوشتی از تلاقی جوجه خروس کورنیش و جوجه مرغ پلیموت سفید تولید شد این سویه اولین تلاش برای به دست آوردن یک سویه به خصوص گوشتی بود که در دهه ۱۹۳۰ معرفی گردید. نژادهای گوشتیاز مهم‌ترین نژادهای گوشتی می‌توان به موارد زیر اشاره نمود.

فروش جوجه مرغ بومی پلیموت راكPlymouth Rock chicken

نژاد پلیموث راک (Plymouth Rock) اولین بار در سال ۱۸۲۹ در بوستون آمریکا، به معرض نمایش گذاشته شد. معتقدند که اصلیت این پرنده‌ها و هویت آن‌ها از دست رفته است. و این نوع مرغ مخلوطی از چند نژاد می‌باشد. اولین و برجسته‌ترین آمیزش، آمیزش خروس دومینیکو با کوشین سیاه و یا مرغ جاوای سیاه است که خاستگاه اولیه آن پوتنام در کانتیکت می‌باشد. این نژاد در اولین استانداردهای آمریکایی طیور در سال ۱۸۷۴ پذیرفته شد. این نژاد همیشه به خاطر پرهای استثنایی و در هم محبوب بوده است.پرورش جوجه مرغ گوشتي اگر از فاصله نزدیک به پرهای این مرغ نگاه شود، مشاهده خواهد شد که انتهای همه پرها سیاه رنگ است. نژاد پلیموث راک نقره‌ای که خاستگاه آن نیویورکاست از آمیزش برهمایی تیره رنگ و ویندوت نقره‌ای به وجود آمده است مرغ نژاد کورنیش کورنیش از اختلاط نژادهای آسل، مالای و نژاد جنگی انگلیسی و کورنیش جنگیهندوستان به وجود آمده است. دارای شانه پهن، اندام نسبتا بلند، سینه وسیع و برجسته و دست و پای بلند می‌باشد. این نژاد از نظر رنگ، به سه رنگ سفید، سیاه وقرمز می‌باشد. کوشیناصل این نژاد از چین و از ناحیه شانگهای می‌باشد، به همین دلیل به آن شانگهای نیز گفته می‌شود. این نژاد دارای بدنی سنگین بوده و در ساق پا پرهای فراوانی دارد. رشدسینه کم و به طرف پایین کشیده است و پرها بلند و دور از یکدیگر هستند. تولید تخم‌مرغدر این نژاد به دلیل تعداد زیاد کرچی کم است. پرورش جوجه‌ها

فروش مرغ بومی بلك استار ستاره سياه Black Star chickens

جوجه‌های پنج روزه گوشتی برای پرورش جوجه‌های گوشتی، جوجه‌های یک‌روزه از مرغ مادر گوشتی و جوجه‌کشی‌ها خریداری شده و سپس به مرغ‌داری منتقل می‌شود. به علت پرورش سریع جوجه‌های گوشتی که در عرض ۴۲ روز از وزن ۴۲ گرم به ۲۵۰۰ گرم می‌رسند، برنامه‌های پرورشی، تغذیه‌ای و بهداشتی به خصوصی در گله‌های پرورشی صورت می‌گیرد به طوری که پرورش سنتی آن قابل مقایسه با نوع صنعتی آن نیست.پرورش جوجه مرغ گوشتي محل مزرعه پرورش طیور باید به نحوی انتخاب شود که در اطراف آن تراکم واحدهای پرورش دام و طیور کم باشد و هم‌چنین با مراکز مرتبطی مانند جوجه‌کشی، کشتارگاه‌ها، مراکز فراوری ضایعات و پسماندهای دام و طیور و حتی واحدهای کشاورزی و خصوصاگلخانه‌ای که از فضولات دام و طیور به عنوان کود استفاده می‌کنند و می‌توانند موجب انتقال عوامل بیماری‌زا شوند دارای فاصله مناسب باشند

فروش مرغ بومی بلك استار ستاره سياه Black Star chickens

۲۴ساعت قبل از ورود جوجه‌ها به سالن باید محل تخلیه جوجه‌ها گرم شود. دمای مناسب جهت ۴۸ ساعت اول زندگی جوجه‌ها ۳۲ درجه سانتی‌گراد در ارتفاع ۳۰ سانتی‌متری از کف سالن می‌باشد. هم‌چنین باید رطوبت کافی ۵۵ تا ۷۰ درصد نیز طی دوره پرورشی تامین شود. جوجه‌ها همیشه باید به آب تازه و تمیز دسترسی داشته باشند. منبع تأمین آب مصرفی یک مرغ‌داری معمولاً چاه آب، مخزن ذخیره آب و یا در مواردی لوله‌کشی آب تصفیه شهری می‌باشد ولی به هر حال آب باید در یک منبع و یا تانک بزرگ ذخیره شود. جهت تأمین فشار مناسب آب، تانک آب باید در محل مرتفعی مستقر گردد. تهویه تامین هوای تمیز و هم‌چنین خروج هوای آلوده شده داخل سالن یکی از اصلی‌ترین اقدامات یک مرغ‌داری می‌باشد. در سالن‌ها به علت تراکم بالا و هم‌چنین بالا بودن سرعت رشد مرغ و خروس همیشه تامین اکسیژن مهم می‌باشد.پرورش جوجه مرغ گوشتي تهویه مطلوب در سالن منجر به رسیدن به اهداف ذیل می‌گـردد: کاهش درجه حرارت کاهش رطوبت به حداقل رساندن گرد و غبار و بوی گازها کاهش گازهای مضر مهیا کردن اکسیژن برای تنفس همچنین، عدم تهویه مناسب نیز باعث به وجود آمدن برخی مشکلات مانند افزایش رطوبت بستر، افزایش درجه حرارت، استنشاق بوی آمونیاک و آسیب به شش‌ها و دستگاه تنفس، تعویق رشد، کاهش راندمان تبدیل غذایی و ضررهای اقتصادی می‌شود. برنامه نوری در پرورش صنعتی جوجه‌های گوشتی میزان روشنایی و تاریکی سالن جدا از ساعات روز و شب تنظیم می‌شود. برنامه نوری مناسب باعث بهبود عملکرد، کاهش مرگ و میر و بهبود ضریب تبدیل غذایی می‌شود. همچنین از بروز بیماری‌هایی مثل آسیت جلوگیری می‌نماید. از طرفی با اجرای برنامه نوری مناسب و ایجاد روز و شب مصنوعی به علت شبیه کردن شرایط پرورش به حالت طبیعی، جوجه‌ها شاداب‌تر و سرزنده‌تر می‌شوند. اهداف برنامه نوری: بهبود قدرت زیست در پرندگان بهبود بازده غذایی بهبود رشد و رسیدن به اهداف وزن‌دهی مطلوب در گله کاهش مرگ و میر قلبی کاهش تلفات

09123968671

فروش مرغ بومی بلك استار ستاره سياه Black Star chickens

بهبود اشتها افزایش پتانسیل ژنتیکی در جهت بهبود ضریب تبدیل غذایی میزان رشد و محصول حاصل یک برنامه نوری مناسب باعث کاهش افزایش وزن روزانه در دوران آغازین می‌شود اما سپس با رشد جبرانی، وزن نهایی تفاوت معنی‌داری نمی‌کند. استفاده از محدودیت نوری باعث کاهش مصرف برق و کاهش جزیی هزینه‌ها می‌شود. برنامه نوری ارائه شده برای سویه راس ۳۰۸ سن (روز) طول دوره روشنایی (ساعت) طول دوره تاریکی (ساعت) ۰ - ۶ ۲۳ ۱۲۱-۷ ۱۶ ۸۲۸-۲۲ ۱۸ ۶۲۹روزگی تا کشتار ۲۳ ۱خوراک و جیره غذای رشد سریع طیور نیاز به پروتئین را در آن‌ها افزایش می‌دهد. پروتئین خوراک طیور به نوع طیور، سن و مرحله تولید آن‌ها بستگی دارد . میزان غذای مصرفی روزانه طیور با میزان انرژی خوراک، مواد مغذی آن، سن، وزن بدن، حرارت محیط و میزان تولید آن‌ها رابطه مستقیم دارد. افزایش انرژی غذا موجب کاهش مصرف روزانه آن می‌شود در صورتی که نسبت انرژی به پروتئین در خوراک طیور در نظر گرفته نشود و پرنده غذای خود را تنها براساس انرژی تامین نماید، میزان رشد طیور بر اثر کاهش پروتئین مصرفی کاهش پیدا می‌یابد. به طور کلی طیور به اندازه‌ای غذامی خورند که احتیاجات انرژی خود را تامین کند که در این صورت خوراک دادن به صورت اختیاری یا آزاد امری غیرمنطقی نخواهد بود.پرورش جوجه مرغ گوشتي جیره باید به نحوی تنظیم شود تا خوراک مصرفی روزانه تمام احتیاجات مغذی حیوان را به نحو مطلوب تامین کند. مواد تشکیل دهنده جیره طیور مختلف عمدتاً شبیه به یکدیگر بوده و فقط نسبت مواد تشکیل دهنده آن برای هر گروه از آن‌ها متفاوت است احتیاجات مواد معدنی به مانند کلسیم، فسفر، منگنز و روی در جوجه‌ها نسبتا پایین است اما باید نسبت مناسب بین آن‌ها رعایت شود. به علت سرعت رشد بالای جوجه‌های گوشتی، خوراک طیور بسیار با کیفیت می‌باشد. انرژی خوراک آن‌ها نزدیک به ۳۲۰۰ کیلوکالری وپروتیین آن در حدود ۲۳ الی ۱۸ درصد می‌باشد. طول دوره پرورش، ۴۲ روز شامل دوره آغازین (از روز اول تا پایان روز ۲۱) و دوره رشد و پایانی (از روز ۲۲ تا پایان روز ۴۲) می‌باشد. یک جیره غذایی طیور اجزای جیره دوره آغازین دوره رشد ذرت ۵۲/۹۰ ۵۸کنجاله سویا ۳۲/۵۰ ۳۰گلوتن ذرت ۵/۶۰ ۲/۵۰پودر چربی ۴/۵۰ ۵دی‌کلسیم فسفات ۱/۶۷ ۱/۱۷پودر صدف ۱/۴۰ ۱/۴۵نمک ۰/۲۰ ۰/۱۷متیونین ۰/۱۵ ۰/۰۶لایزین ۰/۰۵ ۰/۱ مکمل معدنی و ویتامین ۰/۰۵ ۰/۰۵جوش شیرین ۰/۱۵ ۰/۱۵کوکسیدواستات (سالینومایسین) ۰/۰۵ ۰/۰۵بیماری‌ها جوجهٔ مرده بر اثر نیوکاسل. چرخش سر از نشانه‌های این بیماری است. نیوکاسل بیماری نیوکاسل یک بیماری ویروسی واگیردار شایع در میان بسیاری از انواع پرندگان است کهدستگاه تنفسی، دستگاه گوارشی، رودهای و دستگاه عصبی را درگیر می‌کند. این بیماری اولین بار در سال ۱۹۲۶ در نیوکاسل انگلستان تشخیص داده شد. نیوکاسل یکی از مهم‌ترین بیماری‌های پرندگانی است که به صورت صنعتی و متراکم پرورش داده می‌شوند و گله‌های بسیاری از جوجه‌های گوشتی در صورت عدم واکسیناسیون با این بیماری درگیر می‌شوند. این بیماری در سال ۱۳۲۹ در ایران شناسایی شده‌است.پرورش جوجه مرغ گوشتي بورس عفونی بیماری بورس عفونی یا بیماری گامبورو، یک بیماری مسری در جوجه‌های جوان می‌باشد که توسط ویروس گامبورو در سنین ۴ تا ۶ هفتگی ایجاد می‌شود. این بیماری در سال ۱۹۶۲ در گامبورو در ایالت دلاویر ایالات متحده امریکا کشف شد. این بیماری از لحاظ اقتصادی در صنعت طیور به علت، کاهش مقاومت در برابر سایر بیماری‌ها و کاهش اثرات واکسیناسیون مهم می‌باشد. در سال‌های اخیر یک سویه بسیار بیماری‌زا از این ویروس باعث تلفات شدید و مرگ و میر در اروپا، آمریکا لاتین، جنوب شرق آسیا، افریقا و خاورمیانه شده است. برونشیت برونشيت عفونى طيور، بيمارى ويروسى بسيار واگيردارى است که جوجه‌هاى زير ۶ هفتگى به فرم تنفسى آن و مرغ‌هاى بالغ به فرم کاهش توليد تخم‌مرغ مبتلا مىشوند. بيمارى مخصوص ماکيان است و نژادهاى مختلف ماکيان حساسيت متفاوتى دارند. البته فرمى از بيمارى در قرقاول نيز ديده شده است . علایم آن در جوجه زير ۶ هفتگى شامل ترشح چشم و بينى، مصرف پایین آب و دان، دور هم جمع شدن، سرفه، عطسه، نفس نفس زدن،تنفس با دهان باز، سوت کشيدن و در نهایت مرگ در اثر خفگى می‌باشد. كوكسيديوز عامل این بیماری تک یاخته‌ای به نام ایمریا می‌باشد. گونه‌های متفاوتی از ایمریا شناخته شده است که دارای میزبان‌های اختصاصی می‌باشند. ایمریاها در طبیعت فراوان می‌باشند ولی بیماری هنگامی ایجاد می‌شود که تعداد بسیاری زیادی از از پرندگان یک گونه در محلی نگه‌داری شوند و این امر باعث ایجاد تعداد زیادی ایمریا می‌شود که قادر به ایجاد بیماری هستند. بنابر اين بیماری کوکسیدیوز در روش مرغ‌داری وسیع و متراکم اهمیت زیادی دارد. گونه‌هایی که بیماری‌زایی بیش‌تری تولید می‌نمایند اغلب باعث اسهال می‌شود که ممکن است موکوئیدی یا خونی باشند. غالبا به همراه اسهال، دهیدراتاسیون به وجود می‌آید. متعاقب اسهال و دهیدراتاسیون ژولیدگی پرها،کم‌خونی، بی‌حالی، ضعف، جمع کردن سر و گردن به طرف بدن و خواب‌آلودگی بروز می‌نماید. مارک بیماری مارک، عفونتی می‌باشد که توسط هرپس در جوجه‌ها ایجاد و بندرت در بوقلمون‌ها مشاهده می‌شود. این بیماری، به صورت‌های مختلفی بروز می‌کند: عصبی: با نفوذ حاد ویروس به سیستم عصب مرکزی و اعصاب باعث سبب سندرم کند شدن رشد جوجه‌های گوشتی می‌شود.پرورش جوجه مرغ گوشتي هم‌چنین سبب بروز فلجی‌های زودگذر در بال‌ها و پاها شده و ضایعات چشم نیز دیده شده است. احشایی: این نوع از بیماری، سبب بروز تومورهایی در قلب، ماهیچه‌ها، ریه‌ها و هم‌چنین تخمدان‌ها می‌شود. پوستی یا جلدی: در این نوع از بیماری، تومورهایی در فولیکول‌های پر دیده می‌شود. علایم بیماری شامل، فلجي پاها، بال‌ها و گردن، کاهش وزن، غیرعادی شدن مردمک چشم و یا خاکستری شدن عنبیه، التهاب و همچنین زبر شدن پوست اطراف فولیکول‌های پر است.

پرورش جوجه گوشتي با دوره 45 روزه

سندرم مرگ ناگهانی مشکلی است که هنوز عامل و دلایل آن به طور قطعی پیدا نشده است اما احتمالاً به دلایل متابولیکی رخ داده و منجر به مرگ پرندهمی‌شود. تشنج در هنگام مرگ و به پشت خوابیدن جوجه‌های مرده از نشانه‌های بیماری می‌باشد. در کالبد گشایی، معده پر بوده و خون‌ریزی در عضلات و کلیه‌ها دیده می‌شود. واکسیناسیون واکسیناسیون به عنوان یکی از مهم‌ترین راه‌های پیشگیری از بیماری‌های ویروسی در صنعت طیور مطرح می‌باشد. واکسیناسیون موجب فعال شدن دستگاه ایمنی بدن پرنده و در نتیجه افزایش ایمنی بدن در مقابل بیماری‌ها می‌گردد. صنعتی شدن پرورش طیور، افزایش تراکم نگه‌داری و استفاده از روش‌های مختلف جهت بالا بردن میزان تولید و افزایش ظرفیت‌های ژنتیکی طیور به منظور تولید بیشتر، باعث شده تا طیور به طور روز افزونی در معرض بیماری‌های ویروسی و باکتریایی قرار گیرند. پرورش جوجه مرغ گوشتي واکسن‌های مورد استفاده در طیور به سه گروه تقسیم می‌گردند: واکسن‌های زنده تخفیف حدت یافته واکسن‌های غیر فعال مراحل کشتار مرغ در کشتارگاه صنعتی جوجه‌های گوشتی کشتار شده تخليه قفس‌ها از ماشين و قرار گرفتن قفس‌ها بر روي ريل براي اتصال مرغ‌ها بر روي قلاب شوكر سربري تونل خون دوش آب گرم قبل از ورود به اسكالدر ورود به ماشين اسكالدر ماشين پركني برش چينه‌دان باز كردن شكم به كمك تفنگ برش مقعدگشا كلهكن جداسازي روده از آلايشات مرغ شست‌وشوی مرغ بعد از جداسازي آلايشات ماشين پابر شست‌وشوی قلاب‌ها بعد از جدا شدن پا از مرغ چيلر ورود مرغ به چيلر اول ورود مرغ به چيلر دوم خروج مرغ از چيلر و اتصال آن به قلاب از ناحيه بال و شست‌وشوی براي ورود به آب چكان آب چكان وارد شدن به مراحل بسته‌بندي با استفاده از كليبس شست‌وشوی قفس‌هاي حمل مرغ زنده تصفيه آب استفاده شده در كشتارگاه در كليه مراحل كوره لاشه‌سوز عدم استفاده از هورمون‌ها در پرورش جوجه‌های گوشتی استفاده از هورمون‌ها در پرورش مرغ گوشتی در ایران صورت نمی‌گیرد و خبرها و گفته‌ها در مورد وجود مرغ‌های هورمونی شایعه‌ای بیش نیست. استفاده از هورمون‌ها در پرورش مرغ گوشتی از لحاظ اقتصادی به هیچ عنوان مقرون به صرفه نیست و رشد بالای سویه‌های گوشتی به علت عوامل ژنتیکی، تغذیه‌ای و بهداشتی این گله‌ها می‌باشـد

پرورش جوجه كبك

          بديعي_عباسي 
            بازدید : 104
          یکشنبه 05 اسفند 1397
           نظرات (0)
        

پرورش جوجه كبك

09123968671

پرورش جوجه كبك

سیستم‌های پرورش پرورش کبک در روش صنعتی به سه شکل پرورش بر روی بستر، قفس‌های دسته جمعی و قفس‌های انفرادی صورت می‌گیرد. پرورش روی بستر یا زمین از هزینه اولیه کمی برخوردار بوده ولی بازده اقتصادی کمتری خواهد داشت. در این روش سعی می‌شود که از پن‌بندی سالن جهت نگهداری جفت‌های 20 قطعه‌ای استفاده شود تا نزاع و جنگ میان گله کمتر باشد و به همان نسبت میزان نطفه‌درآوری تخم‌های تولیدی نیز افزایش می‌یابد.پرورش جوجه كبك قابل توجه است که در سیستم پرورش در صورت پن‌بندی نکردن سالن مقدار تخم‌های تولیدی غیرقابل جوجه‌کشی افزایش یافته و میزان جوجه کشی نیز از حد پایین‌تری برخوردار است. در روش قفس اگرچه هزینه پرورش افزایش می‌یابد و سرمایه ثابت بیشتری برای تولید لازم است ولیکن مزایایی دربر دارد. در سیستم نسبت نرها و ماده‌ها ، تولید تخم نطفه‌دار ‌، میزان خوراک مصرفی و کنترل بیماری راحت‌تر و بهتر صورت می‌گیرد. علاوه بر این تراکم در واحد سطح نیز افزایش یافته و تعداد بیشتری را می‌توان پرورش و تولید نمود.فضای مورد نیاز برای پرورش الف- 1 تا 4 هفتگی 100 قطعه در هر متر مربع ب- 5 تا 9 هفتگی 50 قطعه در هر متر مربع ج- 10 تا 17 هفتگی 25 قطعه در هر متر مربعفضای مورد نیاز برای گله مولد 1- در سیستم پن‌بندی 15 قطعه در هر متر مربع (نر و ماده) بدون احتساب راهرو وسط و فضای تخم‌گذاری 2- هنگام محاسبه فضا به ازاء هر 3 متر مربع پن‌بندی، ضروریست 24/0 متر مربع فضای تخم‌گذاری در نظر گرفته شود. 3- فضای مورد نیاز با احتساب راهرو وسط و مکان تخم‌گذاری 11 قطعه کبک مولد برای هر متر مربع خواهد بود. جایگاه پرورش کبک محلی را که کبک ها در آن پرورش می یابند اصطلاحاً جایگاه می گویند.

پرورش جوجه كبك

جوجه كبك

پرورش جوجه كبك جایگاه پرورش کبک می بایستی از نوع پرورش تبعیت کند بدین معنی که جایگاه پرورش کبک گوشتی باجایگاه پرورش کبک تخم گذار و سالن هایی که به صورت قفسی تجهیز شده اند تفاوت محسوسی دارد که در جای خود تشریح خواهند شد ولی قبل از هر چیز اشاره و تاکید بر چند نکته ضروری است. اول اینکه کبک ها پرندگانی عادت پذیر هستند و خود را با شرایط مختلف وفق می دهند ولی با این حال می بایستی حداقل امکانات را برای آنها فراهم نمود. دوم اینکه قبل از ساخت جایگاه برای کبک می بایست ضوابط نظام دامپروری کشور که حدود ، فواصل و شرایط سالن های پرورش ماکیان را مشخص می کند در نظر گرفت. بدین معنی که می بایستی از سازمان جهاد کشاورزی استان مربوطه پروانه تاسیس اخذ نمود. بنابراین قبل از تهیه زمین برای ایجاد مزرعه پرورش کبک، بهتر است به واحد صدور پروانه معاونت امور دام سازمان جهاد کشاورزی استان مراجعه نموده و با کارشناسان آن واحد مذاکره و محل و موقعیت زمین را به اطلاع آنها برسانید تا با در نظر گرفتن ضوابط نظام دامپروری کشور، اقدامات لازم انجام شود.ضمن آنکه بعد از دریافت موافقت اصولی؛ ادارات دامپزشکی، محیط زیست، میراث فرهنگی، امور اراضی و ... می بایستی درخصوص بلامانع بودن ایجاد واحد پرورشی کبک اعلام نظر نمایند. در هر صورت برای ایجاد یک مزرعه پرورش کبک توجه به موارد زیر ضروری است: 1- زمین محل احداث جایگاه پرورش کبک می بایستی حداقل 1000 متر با مزارع پرورش ماکیان در اطراف، فاصله داشته و از مناطق مسکونی دور بوده و جاده های ارتباطی کوتاه و مناسبی داشته باشد. 2- بهتر است زمین مزبور در جهت دریافت باد از سمت مزارع دیگر پرورش طیور و کارخانه های آلاینده نباشد. 3- بهتر است زمین محل احداث جایگاه در مناطق پست و در معرض سیل و طوفان و بادهای تند نباشد. 4- آب مورد استفاده می بایستی از نقطه نظر شوری و املاح مورد توجه قرار گرفته و هم چنین موانع غیر بهداشتی نیز نداشته باشد.پرورش جوجه كبك 5- کف سالن های محل پرورش می بایستی حداقل 40 تا 50 سانتیمتر بلندتر از سطح زمین اطراف بوده و شیب مناسب(حداقل 3 درصد) داشته باشد تا در صورت شستشو، آب های آلوده امکان خروج از سالن را داشته باشند. 6-دیوارها و کف سالن به صورت اصولی عایق کاری شوند تا امکان تبادلات گرما و سرمای ناخواسته در فصول مختلف سال از بین برود. 7- سالن ها شرقی غربی ساخته شوند بدین معنی که یک طول سالن به سمت جنوب و طول دیگر به سمت شمال باشد تا امکان دریافت نور خورشید با هدف از بین بردن میکروب های احتمالی را داشته باشد. یک روش قدیمی با هدف پرورش کبک مولد، نگه داری این پرنده در سالن هایی است که متصل به اتاق پرواز با کف توری(سیمی) هستند. در این روش، کبک ها به بیماریهای سر سیاه، کوکسیدیوز، کرم های چینه دان و روده آلوده نمی شوند. اتاق های پرواز می تواند از بعد از جوجه کشی مورد استفاده قرار گیرند. در واقع جوجه ها از دو هفتگی در اتاق های پرواز قرارمی گیرند. اندازه اتاق های پرواز را می توان تغییر داد اما باید به اندازه کافی بزرگ باشد و امکان پرواز در آن وجود داشته باشد. اندازه اتاق پرواز می تواند به عرض حدود 3.5و طول 28 متر باشد. چشمه های توری کف معمولاً حدود 2.5 سانتیمتر است. هر کبک 50 سانتیمتر مربع فضا در اتاق پرواز نیاز دارد. پرورش کبک در قفس های ثابت نیز محقق می شود. بدین منظور قفس هایی با اندازه هر قفس 1.5 در 0.7 متر و با ارتفاع حدود 0.4 متر پیشنهاد شده است. تقریباً 25 پرنده در هر واحد تا سن 14 هفتگی نگه داری می شوند. شیب کف هر واحد 10 درصد در نظر گرفته می شود.پرورش جوجه كبك یک منبع آب اتوماتیک در بیرون قفس نصب می شود و آب تازه و خنک برای پرندگان مهیا می گردد.

سینی های فلزی زیر توری کف قفس را می توان به راحتی تمیز کرد. نیازهای تاسیساتی یک واحد پرورش کبک با توجه به نوع و سیستم پرورش، یک مزرعه پرورش کبک می بایستی دارای قسمت های زیر باشد(بند 4 ویژه واحدهایی است که کبک مولد به منظور تولید جوجه یک روزه پرورش می دهند. 1-سالن های پرورش 2-انباردان 3-انبار تجهیزات 4-ساختمان جوجه کشی 5-اتاق کار 6-ساختمان سرایدار یا اتاق کارگران مراحل پرورش کبک دو روز قبل از جوجه درآوری 1- مادر مصنوی را روشن کنید. لامپ گرم کننده مادون قرمز یا مادر مصنوعی تشعشعی باید طوری تنظیم شود که حدود60 تا 75 سانتي‌متر بالاتر از کف قرار گرفته و نور مناسب برای همة جوجه‌ها در حلقه حفاظتی تأمین شود. مادر مصنوعی را مکرراً بررسی کنید تا دمای مناسب 35 تا 38 درجه سانتي‌گراد در لبه گرم کننده و در 2.5 سانتي‌متري بالای کف موجود باشد. 2- حلقه اطراف مادر مصنوعی را طوری تنظیم کنید که کوران هوا را کاهش دهد و جوجه‌ها را از تجمع یا سرگردان شدن دور منبع گرما حفظ کند. یک حلقه با ارتفاع 45 سانتيمتري از چوب، کارتن یا فلز در اطراف مادر مصنوعی عموماً استفاده می‌شود. حلقه باید به اندازه کافی بزرگ باشد با قطر 7-6 متر بطوری که جوجه‌ها بتوانند از گرمای اضافی مادر مصنوعی دوری کنند و با قرار دادن مقوا گوشه‌های زاویه‌دار را از بین ببرید که این امر از تجمع جوجه‌ها در گوشه‌ها جلوگیری می‌کند. دانخوری‌های استوانه‌ای آویزان دستی یا اتوماتیک بعد از اینکه جوجه‌ها به سن یک هفته‌ای رسیدند قابل استفاده هستند. 3- مجدداً دمای مادر را بررسی کنید.یک روز قبل از جوجه آوری 2- دانخوری‌ها و آبخوری‌ها را پر کنید و آنها را بطور یکنواخت در اطراف مادر قرار دهید. حداقل سه دانخوری کوچک و سه آبخوری مخزنی کوچک باید استفاده شود. ارتفاع آب در منبع آبخوری برای جوجه‌های در مرحله شروع باید خیلی کم باشد، ترجیحاً از شیشه‌های یک لیتری که مخصوص پرورش کبک ساخته شده است استفاده شود. اگر از آبخوری مخزنی استفاده می‌کنید در کف آن سنگ یا سنگریزه قرار دهید تا از رفتن جوجه‌ها به داخل آن و غرق شدن آنها جلوگیری شود.کبک‌های مسن‌تر می‌توانند از آبخوری‌های مخزنی که برای جوجه مرغ‌ها طراحی شده است استفاده کنند. قبل از اینکه جوجه‌ها از آب آبخوری استفاده کنند باید اجازه دهید دمای آب موجود در آن به دمای سالن برسد. آبخوری ها باید به اندازه کافی از مادر فاصله داشته باشند تا از گرم شدن زیاد آب جلوگیری شود. 3- جوجه‌ها را به خوردن غذای اضافی وادار کنید. جیرة شروع کننده باید روی کاغذهای زبر یا سینی دانخوری و یا در پوست تخم کبک تازه متولد شده قرار گیرد. از کاغذ نرم یا هرگونه مواد لیز و نرم که باعث سرخوردن جوجه ها و در نتیجه پیچش پای آنها بشود استفاده نکنید.هفته اول 1- چندین بار در روز وضعیت مرگ و میر گله را بازرسی کنید. بیماری، استرس، کارکرد نامناسب دستگاه مادر و دیگر شرایط می‌توانند موجب تلفات جوجه‌ها شوند. پرورش جوجه كبك حرارت دستگاه باید روی 38 درجه سانتي‌گراد تنظیم شود. 2- علائم راحتی پرندگان را مشاهده کنید. اگر آنها زیر دستگاه مادر جمع می‌شوند دما خیلی پایین است. اگر جوجه ها اطراف دستگاه مادر پخش می‌شوند به این معنی است که دما خیلی بالا است. شرایط مطلوب زمانی است که جوجه‌ها در اطراف مادر یکنواخت پخش شوند. 3- بعد از روز پنجم در مناطق دارای آب و هوای معتدل و یا روز هشتم در مناطق سرد سیر حفاظ دور مادر برداشته می‌شود. جوجه کبک‌ها معمولاً قادرند از روز نهم از روی حفاظ دور دستگاه پرواز کنند. 4- دانخوری‌ها و آبخوری‌ها را بصورت روزانه و یا در صورت بيشتر تمیز و پر کنید. بتدریج دانخوری‌ها و آبخوری‌ها را با انواع بزرگترشان جایگزین کنید. شروع این کار در پنجمین و ششمین روز است. در اولین هفته، تعدادی از دانخوری‌ها و آبخوری‌ها را در ارتفاع بالاتر از 5 الي 7 سانتي‌متر با سیم‌هایی که بشقاب‌ها را پوشانده قرار دهید. همه بشقاب‌ها بايد در پایان هفته دوم استفاده شوند. 5- جوجه های مرده را سریعاً خارج کنید. 6- اضافه کردن محلول ویتامین به آب جوجه‌های تازه متولد شده در طول هفته اول پرورش مفید می‌باشد.هفته دوم 1- دمای مادر را به 35 درجه سانتي‌گراد کاهش دهید. 2- دانخوری‌ها و آبخوری‌های کوچک را به تدریج جایگزین کنید. هرگز اجازه ندهید آنها در منطقه مادر خالی باقی بمانند. بعد از اینکه جوجه‌ها به سن یک هفتگی رسیدند می‌توانند از دانخوری های استوانه‌ای آویزان دستی یا اتوماتیک استفاده کنند. اگر دانخوری‌های آویزان استفاده می‌شود ٬ سطح بالای سینی باید همسطح پشت جوجه‌ها باشد. 3- دانخوری‌ها وآبخوری ها حداقل یکبار در روز تمیز شوند.هفته سوم، چهارم و پنجم دمای مادر را به ازاء هر هفته 8/1 درجه سانتي‌گراد کاهش دهید تا اینکه دما به 21 درجه سانتي‌گراد برسد.

به تمیز کردن و پر کردن مجدداً دانخوری‌ها و آبخوری بطور روزانه ادامه دهید. تا جایی که امکان دارد تهویه را بهتر کنید بطوری که دمای مناسب در سالن ایجاد شده و از کوران هوا نیز جلوگیری شود.هفته ششم جوجه‌ها را به پن‌های رشد انتقال دهید. در صورت نیاز آنها را نوک چینی کنید. جیره را عوض کرده و به جیره رشد تغییر دهید. پرورش کبک گوشتی به منظور پرورش کبک‌های گوشتی لازم است. از سالن و مادر مصنوعی استفاده شود.پرورش جوجه كبك بدین منظور جوجه‌های یک روزه پس از انتقال از جوجه‌کشی به سالن پرورش منتقل و در زیر مادر مصنوعی قرار داده می‌شوند. در این شرایط درجه حرارت سالن 28 و حرارت زیر مادر مصنوعی 36 درجه سانتی‌گراد تنظیم می‌گردد. با افزایش سن جوجه کبک‌ها هر هفته 1.8درجه سانتی گراد از حرارت مادر مصنوعی کاسته تا به 28 درجه سانتی‌گراد رسانده شود. استفاده از محافظ در ابعاد 2×2 متر توصیه می‌گردد. دانخوری و آبخوری در داخل محافظ قرار داده می‌شود. رطوبت داخل سالن باید در حد 95 درصد تنظیم گردد تا از بروز مسائل و مشکلات پرورشی جلوگیری شود. جوجه‌های پرورشی پس از یک ماه به داخل قفس‌های پرورش منتقل شده و به مدت 12 هفته در این سیستم پرورش داده شده و پس از زمان مقرر برای کشتار آماده می‌شوند.پرورش گله مادرپرورش کبک با خرید مولدهای پنج ماهه شروع می‌شود پس از خرید گله مولد و نگهداشتن آن در یک دوره پنجاه روز روشنائی، فعالیت کبک‌های ماده برای تخم‌گذاری آغاز می‌شود. کبک در سن 4 ماهگی به بلوغ جسمی و در 5/6 ماهگی به بلوغ جنسی می‌رسد ، به عبارت دیگر طول مدت نگهداری تا شروع تولید 27 هفته (5/6 ماه) است. طول دوره تولید 62 هفته (15 ماه) و به شرح زیر است : - طول دوره اول تولید 15 هفته (5/3 ماه) - مدت آمادگی برای شروع مرحله دوم تولید 11 هفته (5/2 ماه) - طول دوره دوم تولید 15 هفته (5/3 ماه) - مدت آمادگی برای شروع مرحله سوم تولید 6 هفته (5/1 ماه) - طول دوره سوم تولید 15 هفته (5/3 ماه) برای شروع کار و موفقیت بیشتر٬ تامین نژاد خوب از اساسی‌ترین گزینه‌ها می‌باشد. شرایط یک گله ایده‌آل در زیر آورده شده است : 1- گله باید از لحاظ همخونی در حد لاین مادر اولیه بوده تا تکثیر ، تولید و پرورش در حد استاندارد بوده و بازدهی مطلوب داشته باشد.این شاخص از مهمترین گزینه‌های موفقیت است. 2- تعداد تخم‌گذاری در هر دوره پرورش حداقل عدد باشد. 3- مقاوم بودن گله مذکور در برابر بیماریها 4- هیچ گونه نقص عضوی در پرنده وجود نداشته باشد. 5- داشتن چنگال‌های بلند که در جفت‌گیری موثر بوده و باعث بالا بردن درصد نطفه‌دار بودن تخم‌ها می‌شود.جفت گیریدو روش برای جفت‌گیری کبک‌ها وجود دارد. یکی اینکه دو به دو در قفس‌های جداگانه جفت‌گیری داده شوند و یا اینکه به طور جمعی و گروهی نگهداری شوند. در روش جفت‌گیری گروهی نگهداری پرندگان نر و ماده به نسبت 1 به 3 یا 1 به 4 و به طور جمعی می‌باشد.

در سیستم جفتگیری دوتایی تعداد تخم هرماده حدود 60 عدد و در روش گروهی حدود 40 عدد در فصل تخم‌گذاری می‌باشد.تلفات دوره پرورش 1- میزان تلفات قبل از انتخاب مولد تا سن 18 هفتگی 5/1 درصد بطور ماهانه می‌باشد. 2- میزان تلفات بعد از انتخاب تا سن تولید 5/1 درصد بطور ماهانه درنظر گرفته می‌شود. 3- میزان تلفات در دوره تولید 5/1 درصد در ماه، و در کل دوره پرورش 5/4 درصد محاسبه می‌شود. تغذیه کبککبک‌ها باید تغذیه نخستین خود را با 38 درصد پروتئین آغاز کنند. پروتئین این جیره غذایی در سن سه تا شش هفتگی به تدریج به 24 درصد کاهش داده می‌شود و سپس تا مرحله بلوغ و دوران نگهداری این مقدار به 17 درصد می‌رسد. تغذیه این پرندگان 24 ساعت پس از خروج از تخم باید شروع شود. جیره غذایی آن مشابه جیره مرغ گوشی است. پرورش جوجه كبك انرژی مورد نیاز کبک در جیره پیش‌دان در حدود 3000 کیلو کالری در هر کیلوگرم جیره می‌باشد. احتیاجات انرژی و مواد مغذی مورد نیاز کبک در جدول زیر آورده شده است. مشخصات کل جیره کبک در مراحل مختلف رشد جیره پیش‌دان جیره رشد جیره تولید پروتئین خام 25 20 16 انرژی متابولیسمی 2.80 2.70 2.70 چربی 3.70 2.70 2.80 فیبر 4.50 3.80 3.20 کلسیم 1.30 1.20 3.00 فسفات 0.80 0.70 0.50 نمونه جیره مورد استفاده در تغذیه کبک جیره بیش دان جیره رشد جیره تولید ذرت 21.00 43.52 51.32 سویا 59.20 47.90 39.61 روغن ذرت 6.04 3.85 4.77 گندم 9.00 2.31 0.00 دی کلسیم فسفات 2.20 0.45 2.19 پودر صدف 1.05 0.44 0.61 نمک 0.40 0.44 0.45 ویتامین 0.50 0.50 0.50 مواد معدنی 0.45 0.45 0.45 متیونین DL 0.16 0.14 0.10 میزان خوراک مصرفی در گله مولد میزان مصرف خوراک در دوره اول پرورش بطور میانگین 33 گرم در روز است. میزان مصرف خوراک در دوره دوم پرورش (از 18 هفتگی تا 27 هفتگی) بطور میانگین 40 گرم در روز است. میزان مصرف خوراک در دوره استراحت بطور میانگین 27 گرم در روز است. ویژگی‌های تخم کبک تخم کبک به رنگ یکدست زرد متمایل به سفید با تعداد زیاد لکه‌های قهوه‌ای با اندازه‌ها و شکلهای متفاوت روی پوسته می‌باشد. وزن تخم‌ها از 16 تا 25 گرم متفاوت (متوسط 21 گرم) و دوکی شکل، با طول متوسط 42 میلی‌متر و عرض 31 میلی‌متر هستند. ضخامت پوسته تخم حدود 0.238 و ضخامت غشاء داخلی پوسته 0.047 میلی متر است. نسبت وزن پوسته، زرده و آلبومین به کل وزن تخم به تریب 15.2 درصد ، 35 درصد و 49.8 درصد است.تخم‌گذاری کبک در شرایط طبیعی از اواسط اردیبهشت تا اواخر تیر تخم‌گذاری می‌کند و نظر به این که پرورش کبک به صورت صنعتی مدنظر است تا توجیه اقتصادی داشته باشد ٬ لذا بایستی سیستم نور مصنوعی، خوراک فرموله شده و جایگاه مخصوص با مدیریت قبل و بعد از شروع تخم گذاری تداوم تولید تخم در گله داشته باشیم. بنابراین تهیه کردن شدت روشنایی 15-10 لوکس نور در طول هر دوره تخم‌گذاری از ملزومات تخم‌گذاری کبک ماده محسوب می‌شود. تعداد تولید تخم به ازاء هر کبک مولد در دوره اول 35 تا 40 تخم ، در دوره دوم 50 تا 55 تخم و در دوره سوم 45 تا 50 تخم خواهد بود. جمع‌آوری و ذخیره‌سازی تخم‌ها در صورت استفاده از آشیانه‌های دسته جمعی، تخم‌ها باید حداقل 4 بار در روز جمع آوری شوند. تخم‌ها را پس از تمیز کردن با پارچه تمیز و خشک، حداکثر تا دو هفته و در دمای 15 درجه سانتی گراد و رطوبت حدود 75 درصد و به شکلی که سر کوچک تخمها رو به پایین باشد نگهداری می‌کنند و بهتر است روزانه آنها را تحت زاویه 45 درجه بچرخانند. تخم‌هایی که بیش از 14 روز نگهداری می‌شوند امکان جوجه کشی کمتری دارند و 2 روز دیرتر از تخم بیرون می‌آیند.جوجه‌کشی و ماشین جوجه‌کشی دوره جوجه کشی کبک 24 روز می‌باشد.پرورش جوجه كبك وزن جوجه کبک یکروزه بطور متوسط 14 گرم است. درجه حرارت ماشین جوجه کشی باید 38 درجه سانتي‌گراد بوده و میزان رطوبت آن 65 درصد تنظیم گردد. در روز تولد جوجه‌ها میزان رطوبت بایستی 80 درصد باشد اگر رطوبت در مرحله جوجه کشی به اندازه کافی نباشد موجب خشک شدن پوسته داخلی تخم‌ها گشته و جوجه‌ها به سختی می‌توانند پوسته داخلی و خارجی تخم را شکسته و از تخم خارج شوند. در صورت استفاده از ماشین‌های جوجه کشی معمولی، گذاشتن پارچه‌ای مرطوب تمیز داخل دستگاه و یا استفاده از مرطوب کننده‌های اتوماتیک در داخل دستگاه هچر الزامی است. ماشینهای جوجه کشی تمام خودکار رطوبت و حرارت را به طور خودکار تنظیم می‌کنند. یکی از مسائل مهم در افزایش میزان جوجه‌درآوری چرخش تخم‌ها در داخل دستگاه جوجه‌کشی است.

09123968671

این عمل مانع از آن می‌شود تا جنین به سطح پوسته نزدیک و به آن بچسبد که در این صورت ضمن پاره شدن شالاز تخم، موجب مرگ جنین خواهد شد. سیستم چرخش اتوماتیک ماشین جوجه‌کشی هر یک ساعت یکبار مانع از برور مسئله فوق شده و موجب جوجه‌کشی موفق خواهد شد. شرایط ماشین جوجه کشی - دوره جوجه کشی 23 تا 24 روز است. - دمای دستگاه جوجه کشی از روز اول تا بیستم باید 38 درجه سانتي‌گراد باشد. - دمای هچر در روز بیست و یکم باید 32 درجه سانتي‌گراد باشد. - چرخش تخم‌ها باید 3 تا 24 بار در روز صورت گیرد. - وضعیت قرارگیری تخم‌ها در دستگاه جوجه‌کشی باید به شکلی باشد که انتهای کوچک تخم‌ها به طرف پایین و انتهای بزرگتر به طرف بالا باشد. - میانگین درصد تخم‌های قابل جوجه کشی در کبک 90 درصد است. - میانگین درصد جوجه درآوری تخم‌های کبک 80 درصد است. پرورش جوجه كبك مسائل و مشکلاتی که منجر به پایین آمدن جوجه‌کشی می‌شود : مسائل و مشکلات دوره پرورش 1- استفاده از والدین خیلی مسن 2- استفاده از والدهای آسیب دیده ( مریض، لنگ و بدشکل ) 3- وجود نسبت نامناسب نرها به ماده‌ها 4- همخونی بیش از حد 5- نوردهی نامناسب محیط پرورش 6- افزایش بیش از حد دمای سالن پرورش 7- استفاده از جیره غذیی با کیفیت پایین و یا کهنه مسائل و مشکلات دستگاه جوجه‌کشی 1- تغییر سریع دما بین سردخانه و دستگاه جوجه‌کشی 2- دما و رطوبت نامناسب دستگاه 3- دمای بالای ساختمان جوجه‌کشی 4- چرخش نامناسب تخم‌ها 5- نظافت و بهداشت نامناسبزمانبندی امور در ماشین جوجه‌کشی 1- ضد عفونی دستگاه جوجه‌کشی، هچر و سینی‌‌ها 2- گاز دادن دستگاه 2 روز قبل از قرار دادن تخمها و روشن کردن آن برای انجام تنظیمات و ثابت نمودن دما و رطوبت آن 3- خروج تخمها از سردخانه به اطاق انتظار جهت تعدیل دمای آنها و حذف تخم‌های کثیف، شکسته، بدشکل و خارج از اندازه 4- چیدن تخم‌ها در سینی‌های جوجه کشی (سر کوچک به طرف پایین) و تثبیت شرایط ماشین جوجه‌کشی و گازدهی آن 5- چرخش تخم‌ها 24 مرتبه‌ در روز 6- مشاهده و ثبت شرایط ماشین جوجه‌کشی بطور مرتب 7- انتقال تخم‌ها به هچر در روز بیست و یکم، تغییر دما و رطوبت دستگاه و توقف چرخش تخم‌ها در هچر 8- نگهداری جوجه‌های متولد شده در هچر به نحوی که قبل از خروج کاملاً خشک شوند. 9- خارج کردن جوجه‌ها از هچر و قرار دادن آنها در جعبه‌های تمیز با کاغذهای ضخیم در کفبيماريها مقاومت در مقابل بيماريها چيزيست كه پرورش دهندگان انواع حيوانات به دنبال آن هستند.كبك حيواني مقاوم به بيماريها اما چنانچه در مواجه با دوز عفوني هر بيماري قرار گيرد مبتلاء خواهد شد و به دليل خاصيت انتشار در سيستم پرورش متراكم مشكلات قابل ملاحظه‌اي را به دنبال خواهد داشت. بيماريهاي شايع ويروسي در كبك‌ها عبارتند از نيوكاسل و مايكوپلاسما ٬ بيماريهاي باكتريايي شامل سالمونلا و كالاميديا و بيماريهاي انگلي شامل كوكسيديوز و كرم ناي است. به سبب اهميت كوكسيديوز و مايكوپلاسما به آنها اشاره مي‌شود.كوكسيديوز عامل بيماري يك انگل تك سلولي مي‌باشد كه نسبت به بسياري از ضدعفوني كننده‌ها مقاوم است.پرورش جوجه كبك اين بيماري شايع‌ترين علت مرگ و مير جوجه‌ها در هفته‌هاي اول زندگي مي‌باشد.از علل بروز اين بيماري در گله‌هاي پرورش كبك رطوبت زياد بستر را مي‌توان برشمرد. براي مقابله با بيماري افزايش تهويه يا افزايش قطر بستر و تشخيص سريع و به هنگام بيماري بسيار مهم است. براي درمان از داروي آمپروليوم استفاده ميشود.مايكوپلاسما مايكوپلاسما عامل بروز يك بيماري تنفسي است كه توانايي انتقال از طريق تخم را دارد. چنانچه گله مولد به اين بيماري مبتلاء شود سبب تلفات بالا در جوجه‌هاي حاصل مي‌شود و مي‌بايست گله مولد را حذف نمود.

09123968671

پرورش جوجه كبك

جوجه 1 روزه

خريد جوجه 1 روزه كبك

09123968671

داروي تايلوزين تا حدودي ميزان مرگ و مير را كاهش مي‌دهد.پرورش جوجه كبك واكسينا سيون امروزه براي جلوگيري از بروز بيماري ويروسي نيوكاسل از دو نوع واكسن B1 و لاسوتا در مراكز پرورش كبك استفاده ميشود. واكسن B1 در سن يك هفتگي از طريق آب آشاميدني خورانده ميشود. واكسن لاسوتا در سن 30 روزگي داده مي‌شود و پس از آن نيز به صورت ماهيانه تكرار مي‌شود.

پرورش جوجه بلدرچين

          بديعي_عباسي 
            بازدید : 131
          یکشنبه 05 اسفند 1397
           نظرات (0)
        

پرورش جوجه بلدرچين

تخم بلدرچین تخم های بلدرچین ژاپنی خال های قهوه ای رنگی داشته و اغلب با مواد گچ مانند به رنگ آبی روشن پوشیده شده است. هر بلدرچین ماده تخم هائی با خصوصیات منحصر به فرد خود همچون رنگ یا طرح های روی پوسته تولید می کند. برخی سویه ها نیز تنها تخم های سفید رنگ تولید می کنند. میانگین وزن تخم ها 10 گرم و در حدود 8% از وزن بدن بلدرچین ماده می باشد. وزن جوجه های یک روزه آن 7 – 6 گرم است و رنگ آنها قهوه ای با رگه های زرد رنگ می باشد. پرورش جوجه بلدرچين پوسته های تخم بسیار شکننده هستند پس باید در جابجا نمودن آنها دقت فراوانی نمود. به ادامه مطالب برویدباروری و اصلاح نژادتحقیقات نشان داده اند گروه هائی که حاوی یک نر با 2 یا 3 ماده هستند بالاترین میزان باروری را داشته اند. هنگامی که بلدرچین در پن های دسته جمعی نگهداری می شوند، یک نر به 3 ماده کافی است و جنگ مابین نرها را کاهش می دهد.

جفت گیری 2 تائی در قفس های انفرادی نیز باروری خوبی را به همراه خواهد داشت. میزان باروری به طور برجسته ای در پرندگان پیرتر کاهش می یابد. توجه داشته باشید که پرورش خویشاوندی (خویش جفتی) میزان بروز ناهنجاری ها را زیاد می کند و این امر به طور چشمگیری عملکرد تولید مثلی را کاهش می دهد. به این دلیل، مطلوب این است که تعداد ماده ها را نسبت به نرها حفظ کنیم و تخم های آنهای را که قرار است جوجه کشی نمائیم نشاندار کرده و پس از هچ شدن نیز جوجه ها علامت گذاری شوند تا با مشکلات خویش جفتی روبرو نشویم. سوابق شجره نامه را می توان با استفاده از باندهای بالی که به صورت تجاری در بازار موجود می باشند (و یا حلقه های پائی) حفظ نمود. از این باندها می توان برای شناسائی بلدرچین در تمام سنین استفاده نمود. پرورش جوجه بلدرچين بلدرچین ها را می توان به طور موقت نیز نشان دار نمود، در این روش با استفاده از رنگ روغن پرهای پشت پرنده را نشانه گذاری می کنند. دقت شود که این رنگه ها نباید با صورت پرنده و پوست آن تماس حاصل نمایند و همچنین ناخن های پنجه هایشان را نیز می توان نشان دار کرد.مراقبت های پیش از جوجه کشیپرورش موفقیت آمیز بلدرچین از دوره پیش از جوجه کشی آغاز می شود. تخم ها باید در زمان های گوناگون در روز جمع آوری و در دمای 15 درجه سانتیگراد ذخیره شوند. یخچال های خانگی رضایت بخش نیستند چون میزان تولید سرمای آنها بالا است. تخم های ترک دار اصلا هچ نشده و یا به میزان ناچیزی هچ می شوند. بهترین نتیجه در جوجه کشی هنگامی حاصل می شود که تخم ها کمتر از یک هفته تا پیش از قرار دادن در درون دستگاه جوجه کشی نگهداری شوند. حمل و نقل تخم های بلدرچین می بایست کاملا با دقت انجام گیرد زیرا که پوسته آنها در مقابل آسیب دیدگی بسیار شکننده می باشند. رنگی بودن تخم های بلدرچین عمل کندلینگ (مشاهده تخم ها زیر نور برای مشخص نمودن باروری آنها) را مشکل می نماید. کثیف بودن دستگاه جوجه کشی و محوطه اطراف آن منبعی از آلودگی و بیماری ها می باشد. شستشوی کامل و ضد عفونی واحد جوجه کشی بعد از هربار مصرف توسط ترکیبات چهارتائی آمونیوم و یا ضدعفونی کننده های تجاری دیگر توصیه می شود.نکات مهمتنها تخم های تمیز را در دستگاه قرار دهید زیرا که تخم های کثیف منبعی از بیماری و یا آلودگی می باشند. تخم های کثیف بهتر است توسط دستمال کاغذی و یا دیگر ساینده ها تمیز شوند. تخم هائی را که قرار است درون دستگاه جوجه کشی قرار دهیم را هرگز نباید شکست.

تخم ها می بایست بعد از چیده شدن در دستگاه جوجه کشی ضدعفونی شوند اما می توان آنها را 12 ساعت بعد از قرار دادن در درون دستگاه نیز ضدعفونی نمود. پرورش جوجه بلدرچين تخم های 2 تا 5 روزه ای که در آنها جنین تشکیل شده است را نباید ضدعفونی نمود. نحوه ضد عفونی به شرح زیر می باشد: 1- از 25 گرم پرمنگنات پتاسیم و 35 میلی لیتر فرمالین (43%) به ازای هر متر مکعب فضای درون دستگاه استفاده نمائید. 2- ابتدا پرمنگنات را در یک ظرف سفالی و یا لعابی ریخته (اندازه ظرف به میزان 10 برابر بزرگتر از حجم مواد مورد استفاده باشد) و سپس فرمالین را اضافه نمائید. 3- در دستگاه هائی که با فشار هوا کار می کنند، در طول عملیات ضدعفونی هواکش ها را بکار انداخته و خروجی ها را ببندید و پس از 20 دقیقه خروجی را باز نمائید. 4- در دستگاه های جوجه کشی با هوای راکد، خروجی ها و درب دستگاه را باز نمائید. 5- در طول ضدعفونی، میزان رطوبت باید بالا بوده و دما باید مابین 20 تا 30 درجه سانتی گراد باشد.جوجه کشی و جوجه درآوری طول دوره جوجه کشی برای بلدرچین، 18 – 17 روز می باشد و تفاوت در آن به نوع سویه وشیوه جوجه کشی بستگی دارد. یک جوجه درآوری موفق بستگی به عوامل گوناگونی دارد که از آن جمله می توان به نکات زیر اشاره داشت: . 1- چگونگی تغذیه پرندگان مولد. 2- مهیا بودن شرایط پرورش و جفت گیری. 3- چگونگی جمع آوری و انبار داری تخم. 4- چگونگی کنترل نمودن دستگاه جوجه کشی. .. در خصوص چگونگی تنظیم و کنترل دستگاه جوجه کشی بهتر است که به توصیه های کارخانه تولید کننده دستگاه توجه کرد. به طور معمول دو نوع دستگاه در جوجه کشی مورد استفاده قرار می گیرد. یک نوع دستگاه های جوجه کشی با هوای تحت فشار و نوع دیگر دستگاه های با هوای راکد هستند. به طور کلی دستگاه های جوجه کشی با هوای تحت فشار برتر از نوع دیگر هستند اما ماشین های با هوای راکد نیز اگر به خوبی سرویس شوند کارکرد مناسبی خواهند داشت. برخی از کارخانه ها اقدام به ساخت مدل های اختصاصی برای جوجه کشی بلدرچین می نمایند با اینحال تخم های بلدرچین ژاپنی را می توان در درون دستگاه های جوجه کشی ویژه انواع پرندگان نیز قرار داد اگر چه برای این منظور سینی برخی از ماشین ها باید اصلاح شوند و همچنین تخم ها برای دستگاه ستر باید بر روی سینی های بزرگ تر قرار گیرند.پرورش جوجه بلدرچين در ادامه سعی شده است تا جهت آشنائی توضیحات بیشتری در خصوص دو نوع دستگاه فوق ارائه شود:دستگاه های جوجه کشی با هوای تحت فشاراین دستگاه ها می بایست تا چهاردهمین روز جوجه کشی دما را در 3/0 +- 5/37 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی را در 60% حفظ نمایند. تخم ها باید در هر 2 تا 3 ساعت چرخانده شوند تا از چسبیدن جنین به پوسته جلوگیری بعمل آمده و همچنین جنین هوا و غذای کافی را دریافت دارد. در روز چهاردهم عمل کندلینگ انجام شده و تخم های ترک دار و بدون نطفه دور ریخته می شوند. همچنین در این روز تخم های دارای جنین از دستگاه ستر به سینی های مخصوص دستگاه هچر انتقال داده شده و گردش تخم ها در این مرحله متوقف می شود. دستگاه ستر باید دمائی معادل 2/37 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 70% را تامین نماید. اگر دستگاه جوجه کشی ترکیبی از هچر و ستر باشد می توان با دمای 5/37 شروع نمود اما رطوبت نسبی در طول عمل جوجه کشی باید تا 70% افزایش پیدا کند. همچنین دستگاه هچر را نباید در طول عملیات جوجه کشی باز نمود. چنانچه تمامی توصیه های جوجه کشی به دقت انجام شود جوجه ها در روز 17 یا 18 از تخم خارج خواهند شد.دستگاه های جوجه کشی با هوای راکددر این دستگاه ها، برای هفته اول از دمای معمولی جوجه کشی که 3/38 درجه سانتیگراد است استفاده می کنیم. این دما برای هفته دوم 8/38 درجه سانتیگراد و تا هنگام هچ شدن کامل تخم حداکثر 5/39 درجه سانتیگراد می باشد.پرورش جوجه بلدرچين برای اندازه گیری دما می بایست میزان دما در بالای تخم ها اندازه گیری شود. همچنین تا روز چهاردهم جوجه کشی رطوبت نیز باید کمتر از 70% بوده و در پایان جوجه کشی یعنی در 18 – 17 روزگی به بالای 70% برسد. نگه داشتن میزان رطوبت صحیح در این دستگاه ممکن است مشکل باشد. تخم ها می بایست دست کم 3 بار در روز چرخانده شوند (در صورت امکان 5 بار بهتر است). با نشان دار کردن کناره های تخم ها و یا سینی یا راکها توسط مداد می توان از صحیح بودن چرخش تخم ها مطمئن شد. در صورتیکه دما تمام قسمتهای تخم را پوشش نمی دهد بهتر است جای تخم ها را در درون دستگاه تغییر داد. درهر صورت توجه داشته باشید که در دستگاه را برای چرخاندن تخم ها زیاد باز و بسته نکنید و آنرا برای مدت طولانی باز نگذارید.جوجه کشی طبیعیاز آنجا که بلدرچین های ژاپنی به ندرت کرچ می شوند، می توان تخم های بلدرچین را با قرار دادن در زیر مرغ های کرچ نیز تبدیل به جوجه کرد. برای اینکار مرغ های نژاد کوچک ایده آل می باشند. گروهی از تخم ها باید ذخیره شده و سپس در زیر مرغ گذارده شوند تا همگی آنها با هم به جوجه یکروزه تبدیل شوند ... مواد غذایی تشکیل‌دهنده جیره بلدرچین عبارتند از: آب، پروتئین، کربوهیدرات، چربی، مواد معدنی و ویتامین‌ها. اگرچه تمامی این اقلام ضروری هستند،‌ اما آب کافی، به عنوان مهم‌ترین ماده‌ غذایی محسوب می‌گردد. آب پاکیزه و تمیز بایستی به طور منظم و دائم به خصوص تحت شرایط گرم و مرطوب در اختیار پرندگان باشد. بلدرچین به حداقل 2 برابر وزن خویش نیاز به آب دارد. و برابر با وزن خویش نیازمند غذا بر حسب ماده خشک هستند.

در صورت مصرف قدری نمک اضافی در جیره یا در فصول خشک سال میزان نیاز به آب نیز افزایش می‌یابد. در این مقاله سعی شده نیازهای غذائی بلدرچینهای ژاپنی بویژه در مواد ضروری جیره تشریح گردد. پروتئین پروتئین، اسیدهای آمینه مورد نیاز برای رشد و تولید تخم را فراهم می‌آورد. نیازمندی‌های بلدرچین در زمینه پروتئین جیره تحت‌تأثیر میزان انرژی متابولیزه و سایر اجزاء مصرفی در ساخت جیره مصرفی بلدرچین قرار دارد.پرورش جوجه بلدرچين تحقیقات پیشین نشان داد که گله‌های بلدرچین با موفقیت با مصرف جیره‌های استارتر بوقلمون حاوی حدود 28ـ21% پروتئین خام پرورش داده شده‌اند. پرفسور لی و همکاران نشان دادند که برای جیره استارتر میزان پروتئین خام برابر با 21% مورد نیاز است که می توان اندازه آن را تا 3 هفتگی به 20% کاهش داد. پروتئین گران‌قیمت‌ترین ماده غذایی است و بایستی از منابع باکیفیت بالا تأمین شود. کیفیت پروتئین براساس اسیدهای آمینه تشکیل دهنده ماده غذایی و قابلیت دسترسی اسیدهای آمینه پس از هضم از دستگاه گوارش بلدرچین تعیین می‌شود. اسیدهای آمینه به عنوان اجزاء سازنده پروتئین‌ها محسوب می‌شوند از میان 19 اسیدآمینه مورد نیاز بلدرچین، 13 اسیدآمینه، انواع ضروری تلقی شده و بایستی از طریق جیره تأمین شوند و 6 اسیدآمینه نیز غیرضروری است چرا که در بدن ساخته می‌شوند و لازم نیست که ضرورتاً در داخل جیره باشند. 13 اسیدآمینه ضروری عبارتند از: آرژنین، سیستین، گلیسین،‌هیستیدین، ایزولوسین، لوسین، لیزین، متیونین، فنیل آلانین،‌ ترسوانین،‌ تریپتوفان،‌ ایتروزیی و روایس. مواد غذایی از لحاظ کیفی وکمی و از لحاظ اسیدهای آمینه با یکدیگر متفاوت اند. جیره بلدرچین عمدتاً از اقلام گیاهی تشکیل شده است. بهترین اقلام گیاهی مصرفی در جیره عبارتند از: ذرت، کنجاله سویا،‌سورگوم، برنج و سبوس گندم. متیونین و لیزین اغلب به میزان اندکی در منابع گیاهی یافت می‌شوند اما به هر حال متیونین و لیزین سنتیک معمولاً برای متعادل کردن به ترکیب اسیدهای آمینه به جیره افزوده می‌شوند. در حالیکه اقلام حاوی پروتئین‌ مانند پودر ماهی، پودر گوشت و استخوان و غیره، منابع خوبی برای تامین اسیدهای آمینه ضروری تلقی می‌شوند اما اغلب گران‌قیمت‌تر از اقلام پروتئین گیاهی بوده و میزان مصرف کمتری دارند بعلاوه اینکه سایر مواردی نظیر امکان انتقال برخی بیماریها از طریق منابع پروتئین حیوانی موجب بروز محدودیتهائی در خصوص استفاده از این مواد می گردند.انرژی میزان غذای مصرفی به میزان انرژی قابل متابولیزه (ME) جیره، سن پرندگان، وضعیت تولید مثلی و دمای محیط بستگی دارد. در مناطق با آب و هوای معتدل انرژی مورد نیاز برای بلدرچینهای در حال رشد 2600 تا 3000 کیلوکالری انرژی متابولیزه در هر کیلوگرم گزارش شده است. در حالی که تحقیقات ما در شرایط حاره‌ای نشان داد که میزان انرژی مورد نیاز 2800 کیلوکالری ME/kg در مورد بلدرچین‌های در حال رشد می‌باشد. که برای بلدرچیـن‌های تخم‌گذار به 2550 کیلوکالری ME/kg بالغ می‌گردد. اگر چه افزایش انرژی از 2600 تا 2800 کیلوکالری ME/kg بر وزن‌گیری اثری ندارد، ولی به طور قابل توجهی بر بهره‌وری جیره مصرفی تأثیر می‌گذارد چرا که میزان جیره مصرفی به شدت کاهش می‌یابد. منبع اصلی تأمین انرژی دانه‌های غلات هستند که اجزاء اصلی جیره محسوب می‌شوند. در بیشتر جیره‌ها چربی‌های حیوانی و گیاهی نیز برای تامین مقادیر بالاتر انرژی مصرف می‌شوند.ویتامین‌ها ویتامین‌ها را می‌توان تحت دسته ویتامین‌های محلول در چربی (K, F, D, A) و محلول در آب (ب ـ کمپلکس) طبقه‌بندی نمود. بسیاری از ویتامین‌ها کاملاً پایداراند و گروهی نیز به سرعت در مواجه با گرما، نور خورشید یا هوا فاسد می‌شوند. بلدرچین‌های پرورشی در داخل سالن کاملاً به ویتامین‌های موجود در جیره غذایی وابسته‌اند که بایستی با مقادیر و نسبت‌های صحیحی به کار گرفته شوند. چرا که آنها به منابع طبیعی این مواد دسترسی ندارند.

کارکردهای اصلی ویتامین‌ها به شرح ذیل می‌باشد:ویتامین A ویژگی اساسی ویتامین A کارکرد آن در اطمینان ‌بخشی به رشد کافی و به عنوان وسیله‌ای برای کمک به پرنده در مقاومت در برابر بیماری است. ویتامین A برای بینایی، تولید تخم‌مرغ و تولید مثل ضروری است. بلدرچین ‌های تخم‌گذار دریافت کننده مقادیر ناکافی ویتامین A ، تخم‌های کمتری می‌گذارند و تخم‌های گذاشته شده نیز اغلب به جوجه تبدیل نمی‌شوند. برای جوجه درآوری و باروری بهتر بلدرچین‌های ماده وجود IU 2500 ویتامین A به ازای هر کیلوگرم خوراک مورد نیاز می‌باشد همچنین قابلیت جوجه درآوردن و بقاء جوجه‌های تازه از تخم خارج شده با مصرف 3200 واحد بین‌المللی ویتامین A در هر کیلوگرم جیره ارتقاء خواهد یافت. این ویتامین در بدن پرنده از مولکول‌های مولد خود یعنی کاروتن شکل می‌گیرد که در سبزیجات و ذرت زرد یافت می‌شود. خرد کردن اقلام غذایی احتمال از بین رفتن و بی اثر شدن این ویتامین را در طول نگه‌داری تسریع می‌کند. به خصوص اگر محل نگه‌داری گرم و مرطوب باشد چرا که تماس با هوا موجبات نابودی این ویتامین را فراهم می‌آورد. در نتیجه، صنعت تولید خوراک دام به ویتامین A دریافتی از طریق اقلام غذایی کفایت نمی‌کند. ویتامین A خشک یا پایدار شده برای برآورده‌سازی نیازهای پرنده به جیره افزوده می‌گردد. طبق مطالعات انجام گرفته افزودن 4000 واحد بین‌المللی ویتامین A به ازای هر کیلوگرم جیره برای رشد و تولید مثل مطلوب بلدرچین‌ها کفایت می‌کند.ویتامین D ویتامین D اشکال مختلفی دارد. امّا D2 و D3 مهم‌ترین اشکال موجود محسوب می ‌شوند. ویتامین D3 برای بلدرچین جنبه ضروری دارد. ویتامین D به جذب کلسیم و فسفر از دستگاه گوارش و ترکیب کلسیم بر پوسته تخم‌ بلدرچین کمک می‌کند. فوراتد (1979) نشان داد که محدودیت غذایی ویتامین D3 کمکی، علی‌رغم کاستن از میزان جیره دریافتی، از وزن بدن پرندگان نر و ماده نمی‌کاهد. با این وجود، ‌تولید تخم از 74% به 20% کاهش نشان می‌دهد.پرورش جوجه بلدرچين در آزمایش دیگری، بلدرچین نر بالغ با مصرف جیره غذایی فاقد ویتامین D3 به مدت یک سال همچنان شرایط بدنی خوب خود را حفظ نمودند. اما تلفات 90 و 16% به ترتیب در بلدرچین‌های نر و ماده دیده شد. در حالتی که هر دو از تعادل منفی کلسیم به یک حدود رنج می بردند. وجود ویتامین D با نور خورشید مرتبط است چرا که تابش نور خورشید ساخته شدن ویتامین D در بدن پرنده را تحریک می‌کند. متأسفانه بلدرچین‌های تخم‌گذار به ندرت در معرض نور مستقیم خورشید قرار دارند و بنابراین میزان ساخت ویتامین D در بدن آنها محدود است. تولید کنندگان بلدرچین به طور معمولی ویتامین D را به مقادیر موردنیاز به جیره پرنده می‌افزایند تا اهداف تولیدی را با کمک آنها و نیز با استفاده از ویتامین D موجود در اجزا جیره برآورده سازند.ویتامین E کمبود ویتامین E سبب بروز بیماری در دستگاه عصبی جوجه‌ها با نام بیماری جوجه دیوانه (آنسفالومالاسی) می‌گردد. همچنین وجود این ویتامین در گله‌های مادر برای برخورداری از قابلیت جوجه درآوری مناسب تخم‌ها ضروری است. آنسفالومالاسی با وجود مقادیری از چربی‌های غیراشباع حساس در برابر فساد و تندشدگی رُخ می‌دهد. در این حالت بهتر است مقداری ترکیبات آنتی‌اکسیدان برای جلوگیری از فساد چربی‌ها بدان افزوده شوند. کمبود ویتامین E در جیره‌های حاوی پروتئین سویا و نشاسته، بر وزن بدن،‌ میزان مصرف جیره یا تولید تخم بلدرچین ژاپنی تأثیری ندارد. با این حال، سبب ناباروری در میان بلدرچین‌های نر می‌گردد که با افزودن IM 40 ویتامین E به هر کیلوگرم جیره برای مدت 2 هفته رفع می‌گردد.

باروری و قابلیت جوجه درآوری تخم بلدرچینهائی که با جیره معمولی حاوی گلوکز و کنجاله سویا، اما دارای مقادیر ناکافی ویتامین E، تغذیه شده اند پس از 20 هفته به شدت کاهش می‌یابد و ادامه مصرف این جیره برای مدت 35 هفته سبب آنسفالومالاسی یا دیستروفی عضلانی می‌گردد.پرورش جوجه بلدرچين دانه‌ها و کنجاله یونجه مهم‌ترین منابع طبیعی ویتامین E به شمار می‌آیند.ویتامین K ویتامین K یک عنصر ضروری در ساخت پروترومبین به شمار می‌آید که ماده شیمیایی ضروری برای لخته شدن خون است و کمبود آن می‌تواند به پارگی عروق خونی و خونریزی گسترده منجر شود. ویتامین K به طور طبیعی در تمام غذاها به خصوص کنجاله شبدر مصری یافت می‌شود. میزان نیاز کم است و مصرف IU/kg2 در شرایط معمولی کفایت می‌کند. در صورت بروز مشکل می توان از محصولات سنتیتک محلول در آب ویتامین K3 استفاده کرد.ویتامین ب ـ کمپلکس این ویتامین‌ها به خوبی در غلات و دانه‌ها یافت می‌شوند و کمبود آنها به طور معمول رخ نمی‌دهد. کارکردهای اصلی ویتامین‌های گروه B کمک به بلدرچین در دست‌یابی به رشد مطلوب است. تیامین (ویتامین B1) وجود این ویتامین برای متابولیسم کربوهیدراتها ضروری است. علائم کلاسیک پلمی نوریت در جوجه‌های بلدرچین تازه از تخم خارج شده ای که با جیره بوقلمون مادر حاوی 2/3 میلی گرم تیامین در کیلوگرم تغذیه می شدند، گزارش شده است. این بلدرچین‌ها پاسخ مناسبی را در برابر تزریق ویتامین از خود نشان دادند. بلدرچین‌های ژاپنی مادر نیاز بیشتری به تیامین دارند که mg/kg 8/0 جیره گزارش گردیده است. ریبوفلاوین (ویتامین B2) در صورت فقدان ویتامین B12 و ،ویتامین C ، مقدارmg 8 ریبوفلاوین به ازای هر کیلوگرم جیره پیشنهاد شده است که در حضور این ویتامین‌ها به 4 میلی‌گرم کاهش می‌یابد. علائم نشان دهنده کمبود ریبوفلاوین عبارتند از: کاهش رشد، تلفات بالا، اختلال در ایستادن و وضعیت بدنی، که در بلدرچین‌ها فلج پنجه خمیده نامیده می‌شود. در صورت تداوم دو هفته‌ای کمبود ریبوفلاوین پرها نیز در نخواهند آمد. مطالعات در مورد تأثیر کمبود ریبوفلاوین بر تکامل دستگاه تولید مثل و جنین در بلدرچین‌های ژاپنی، تلفات بالایی را در گروه مبتلا به کمبود ریبوفلاوین نشان داده است. مقادیر 4 و 8 میلی‌گرم/کیلوگرم برای حفظ و تداوم تولید جنین تخم لازم است. داده‌های حاصله از تعداد هچ‌های هفتگی نشان داد که افزودن مقادیر اندکی از ریبوفلاوین به جیره پایه می‌تواند بر افزایش موارد فلج پنجه خمیده بیانجامد در حالی که مصرف مقادیر بالاتر کاهش آن را به همراه دارد.اسید نیکوتینیک با خورانیدن یک جیره عاری از اسیدنیکوتینیک به بلدرچین 4 روزه کاهش رشد ملاحظه می گردد. همچنین جوجه‌های تازه از تخم خارج شده بلدرچین، 9 روز پس از مصرف این جیره تلف شدند. سن پرندگان تعیین کننده شدت علائم کمبود اسیدنیکوتینیک بود. کاهش مشخص در رشد، بسته شدن چشم‌ها، کاهش فعالیت و آتروفی شدید عضله سینه در بلدرچین‌های مصرف کننده جیره دچار کمبود اسیدنیکوتینیک مشاهده شد. مطالعات بیشتر نشان داد که وجود mg/kg 40 برای رشد طبیعی بلدرچین‌ها مناسب است. اسیدپانتوتنیک به منظور پیشگیری از تلفات و رشد طبیعی جوجه‌های بلدرچین مصرف مقادیر mg/kg 5/7 کلسیم پانتوتنات در جیره‌های خالص شده ضروری است اگر چه برای درآوردن پرها به طور طبیعی 30ـ10 میلی‌گرم از این ماده مورد نیاز است. مطالعات تکمیلی نشان دادند که میزان نیاز بلدرچین‌ها به این ماده تا 5 هفتگی mg/kg 40 می‌باشد. در بلدرچین‌های مادر برای برخورداری از باروری مطلوب و قابلیت جوجه درآوری بالا mg/kg 10 کلسیم پانتوتنات نیاز است. تخم‌های حاصله از بلدرچین‌های ماده ای که دچار کمبود اسید پانتوتنیک در جیره بوده اند، در اواخر دوره انکوباسیون تلف می‌شدند و خونریزی‌های جنینی، خیز و جنین دارای پاهای خمیده در آنها قابل مشاهده بود.پرورش جوجه بلدرچين کولین بلدرچین ژاپنی در حال رشد، در مقایسه با طیور معمولی نیازمند مقادیر بالاتری از کولین برای حمایت از حداکثر رشد و پیش‌گیری از وقوع نرمی استخوان، حفظ حداکثر وزن تخم، تولید تخم و قابلیت جوجه درآوری است. بلدرچین بالغ به مقادیر بالاتری کولین در مقایسه با طیور تخم‌گذار نیازمندند که حدود mg/kg3100 جیره می‌باشد. اسیدفولیک کمبود اسیدفولیک در بلدرچین در حال رشد سبب رشد نامناسب پرها، تلفات بالا، ضعف پاها و فلج گردن می‌شود این علایم مشابه علایم قابل مشاهده در بوقلمون است. جوجه‌های بلدرچین نیز از کم‌خونی و سندروم پنجه خمیده رنج می‌برند. میزان اسیدفولیک مورد نیاز در بلدرچین در حال رشد معادل mg/kg 36/0 ـ 3/0 برای جیره است.بیوتین مطالعات نشان داده اند که بیوتین زیادتری نسبت به سایر طیور برای کسب وزن و تولید تخم‌مرغ بیشتر مورد نیاز است.

پرورش بلدرچين

تخم بلدرچين

خريد جوجه 1 روزه بلدرچين

09123968671

ویتامین B12 (بیانوکوبالآسین) ویتامین B12 برای رشد پرهای قرمز معمولی ضروری است. برای دستیابی به قابلیت جوجه درآوردن بهتر، وجود مقادیر کافی اسید پانتوتنیک و ویتامین B12 ضروری است. مقادیر مشابهی از ویتامین ب کمپلکس را می‌توان در تمامی اقلام غذایی یافت. بایستی تأکید نمود که ویتامین B12 فقط در غذاهای با منشأ دامی یافت می‌شوند.مواد معدنیعلاوه بر پروتئین، کربوهیدرات‌ها، چربی‌ها و ویتامین‌ها، بسیاری از دیگر عناصر بخشی از نیازهای غذایی بلدرچین را تشکیل می‌دهند. مواد معدنی را می‌توان به ریزمغذی‌ها و درشت مغذی‌ها تقسیم نمود. درشت‌مغذی‌ها در مقادیر بالا مورد نیاز هستند و اغلب عناصر اسید، باز یا ساختاری را تشکیل می‌دهند که عبارتند از: کلسیم، فسفر، پتاسیم، منیزیوم، گوگرد و نمک. ریزمغذی‌ها در فعال سازی یا تکمیل آنزیم‌ها نقش دارند و عبارت اند از: کبالت، مس، ید، آهن، منگنز، سلنیوم و روی. مواد معدنی 3 تا 5% وزن بدن بلدرچین را تشکیل می‌دهند و چون قابل سنتز نیستند بایستی حتماً از جیره تأمین شوند.کلسیم و فسفراعمال اصلی این دو نوع ماده معدنی ساخت استخوان‌های بدن است. کلسیم برای ترکیب روی پوست تخم ضروری است. در مورد کلسیم و فسفر فقط مقدار مهم نیست بلکه نسبت نیز دارای اهمیت می‌باشد. برای بلدرچین‌های در حال رشد جوان این نسبت 1 به 1 یا 2 به 1 خواهد بود. بلدرچین جوان نیازمند حداقل 8/0% جیره کلسیم و 45/0% فسفر قابل دسترس است در حالی که برای بلدرچین تخم‌گذار این مقدار در مورد کلسیم به 5/2 تا 3% می‌رسد که این عضو بخش اصلی پوسته را تشکیل می‌دهد. مطالعات انجام شده اولیه، زمانیکه جیره حاوی 58/0 تا 18/1% فسفر خام و 44/0 تا 3/2% کلسیم بود، تا 6 هفتگی تفاوتی را در وزن بدن یا خاکستر استخوان نشان ندادند. البته مطالعات بعدی نشان دادند که 7/0% کلسیم برای بلدرچین در حال رشد کفایت می‌کند و میزان 9/4% رشد را به تأخیر می‌اندازد. همچنین بلدرچین در حال رشد و تخم‌گذار تا زمانی که حاوی 8/0% ، 5/1% ، 6/2% یا 5/3% کلسیم باشد، از نظر تعادل کلسیمی در حالت مثبتی قرار دارد ولی میزان کلسیم بالاتر از 5/3% از قابلیت جوجه درآوری می‌کاهد. مواد معدنی در بسیاری از اجزاء جیره یافت می‌شوند. پودرهای استخوان و گوشت و لبنیات منابع مناسبی از کلسیم و فسفر به شمار می‌آیند. همچنین می توان از پوسته صدف، آهک، دی کلسیم فسفات و کربنات کلسیم معمولی برای تأمین این عناصر در جیره غذایی استفاده کرد.منیزیوممنیزیوم یکی از اجزاء ضروری بافت و مایعات بدن است و یون ‌های این عنصر به عنوان فعال کننده آنزیم‌های مهم دخیل در متابولیسم مطرح هستند. در صورت فقدان در جیره، بلدرچین‌ها رشد بطنی پیدا می‌کنند ، دچار تشنج می‌شوند و سرانجام تلف خواهند شد. همچنین کمبود آن در جیره‌های بلدرچین‌های تخم‌گذار کاهش سریع تخم تولیدی را به همراه دارد. نیاز به منیزیوم mg/kg 300 تعیین می‌شود. در مطالعات انجام شده میزان نیاز به منیزیوم برای بقا و رشد با افزودن mg/kg 150 منیزیوم یا mg/kg 50 به آب آشامیدنی تأمین گردیده است. سندرا و همکاران (1992) دریافتند که اثرات زیانباری با مصرف یک هزار میلی‌گرم منیزیوم در هر کیلوگرم جیره خالص شده حاصل می‌گردد. اجزاء طبیعی جیره حاوی مقادیر کافی منیزیوم هستند. برخی از انواع آهک (دولومیت‌ها) حاوی درصد بالایی از منیزیوم هستند و بایستی از آنها پرهیز نمود چرا که خاصیت مسهلی دارند و در مصرف کلسیم اختلال ایجاد می‌کنند.منگنزکارکرد اصلی منگنز پیش‌گیری از وقوع پوکی استخوان است، وضعیتی که در آن تاندون آشیل از شکاف پشت مفصل زانو حرکت می‌کند و به طرف پشت و طرفین حرکت می‌کند وجود این عنصر برای رشد طبیعی، تریب در پوسته تخم‌مرغ، تولید تخم و قابلیت جوجه‌ درآوردن ضروری است. این ماده به شکل سولفات و منگنز به جیره افزوده می‌گردد.آهن، مس، کبالتاین عناصر کمیاب برای شکل‌گیری هموگلوبین ضروری هستند. کم‌خونی تغذیه‌ای ، زمانی رخ می‌دهد که میزان این عناصر کم و اندک باشد. گلبول‌های قرمز خون حاوی آهن نیز هستند. پس از شکل‌گیری هموگلوبین، وجود مس برای استفاده از آهن ضروری است. مطالعات گزارش دادند که نیازمندی بلدرچین ژاپنی به آهن و مس به ترتیب 120 و 5 میلی‌گرم/کیلوگرم براساس پروتئین سویای جدا شده توسط BDTA می‌باشد. کبالت بخش لاینفکی از ویتامین B12 می‌باشد که در شکل‌گیری هموگلوبین دخیل می‌باشد. مقدار این عناصر در جیره حالت بسیار حساسی دارد. مقادیر اضافی می‌تواند حالت سمی داشته باشد. معمولاً فقط مقدار اندکی به جیره افزوده می‌شوند. ماکووا و همکاران (1991) به مطالعه اثرات افزودن 50 ، 100، 250 و 500 میلی‌گرم سولفات کبالت به ازاء هر کیلوگرم جیره بر روی میزان B12 در کبد و روده کور پرداختند. غلظت B12 در موارد مصرف mg1200 سولفات کبالت در هر کیلوگرم جیره در بالاترین سطح ممکن بود.سلنیومسلنیوم یکی از عناصر ضروری برای رشد بلدرچین حتّی در موارد وجود ویتامین E است. جیره‌های حاوی اسیدهای آمینه و mg100 دی ـ آلفا ـ توکوفرول استات در کیلوگرم بایستی 1/0 میلی‌گرم سلنیوم را به صورت سلنیت دریافت دارند تا بلدرچین بتواند به زندگی خود ادامه دهد. اختلال تولید مثل در بلدرچین ژاپنی مصرف کننده جیوه حاوی مقادیر پایین سلینوم و ویتامین E از زمان خروج از تخم تا بلوغ مشاهده شده است. سرعت تخم‌گذاری و باروری تحت تأثیر واقع نمی‌شود اما قابلیت جوجه درآوری تخم‌های نطفه‌دار، زنده ماندن انواع نر و ماده بالغ و جوجه‌های تازه از تخم خارج شده کاهش نشان دادند. افزودن mg1 سلنیوم یا IU30 ویتامین E در هر کیلوگرم، از اختلال در تولید مثل جلوگیری می‌نماید. افزودن سلنیوم به جیره به میزان mg/kg2/0 از آترونی لوزالمعده پیش‌گیری می نماید.رویبلدرچینهای ژاپنی در برابر کمبود روی در جیره بسیار حساس هستند. کمبود روی در جوجه بلدرچین با کاهش رشد، پر درآوردن غیرطبیعی، اشکال در تنفس و عدم هماهنگی در حرکات و کاهش خاکستر استخوان همراه است. نیاز به روی جهت رشد طبیعی، پر درآوری مناسب و ... به mg/kg 25 جیره می‌باشد. پرندگانی که مقادیر اولیه 75 میلی‌گرم روی به ازای هر کیلوگرم را دریافت داشتند، بسیار بهتر از پرندگانی که mg/kg25 روی مصرف کرده بودند رشد پیدا کردند. روی می‌تواند در استخوان ذخیره شود و در طول محرومیت از روی مورد استفاده قرار گیرد. کاهش در جذب روی در بلدرچین بالغ به دنبال مصرف مقادیر بالای کلسیم توسط کیندهولز و همکاران گزارش گردیده است.نمک (کلرید سدیم)وجود این ماده برای هضم پروتئین لازم است و علاوه بر این در تعادل اسید ـ باز هم دخالت دارد. بلدرچین های ژاپنی در حال رشد با مصرف یک جیره خالص حاوی 042/0 تا 051/0% سدیم، رشد نامناسب، تلفات بالا، تورم غده فوتلکیه، افزایش هماتوکریت و کاهش سدیم پلاسما را نشان دادند که این موارد نشانگر اختلال در هموستاز مایعات و الکترولیت بدن است. مصرف سدیم به میران 1/0% این مشکلات را رفع نمود. مواد غذایی طبیعی معمولاً نیازمند نمک هستند تا نیازهای بلدرچین به سدیم و کلر رفع شود و این ماده به طور معمول به مقادیر 25/0 تا 35/0% به جیره افزوده می شود. مصرف مقادیر بالای نمک اثرات مسهلی به دنبال دارد و سبب شل شدن مدفوع و ایجاد بستر خیس می‌گردد. راهنمای پیشگیری از بیماری ها در بلدرچینپیشگیری باید این مهم را به خاطر داشت که می توان از بروز اکثر بیماری های ویروسی با بکارگیری یک مدیریت خوب و کاربردی پیشگیری کرد . لانه ها باید تمیز و دارای تهویه و دمای مناسب باشند و از ورود جانوران موذی به آنها ممانعت شود. بلدرچین نباید با انواع دیگر پرندگان پرورش داده شود، زیرا به خوبی مشخص شده که گونه های مختلف پرندگان دارای حساسیت های متفاوت در برابر ارگانیسم های عامل بیماری هستند. از آنجا که بلدرچین های جوان به بیماری حساس تر هستند بنابراین آنها باید جدا از بلدرچین های مادر پرورش یابند زیرا بلدرچین های مادر ممکن است به طور تحت بالینی با میکروارگانیسم هائی آلوده باشند و یا به عنوان حاملین عوامل بیماریزا عمل کنند. در مزارع بزرگ پرورش بلدرچین توصیه می شود که سرپرست های مستقل جهت مراقبت از این پرنده ها گماشته شوند. شواهدی مبنی بر انتشار بیماری های خاصی مانند لکوز در مزارعی که بلدرچین و ماکیان به طور جداگانه پرورش می یابند ولی سرپرست آنها یکی است، وجود دارد. برعکس بلدرچین های ژاپنی ممکن است به عفونتهای تحت بالینی مبتلا شوند و آن را به سایر گونه های پرندگان انتقال دهند. این پرندگان باید با غذای مناسب که از منبع مورد اطمینان خریداری شده تغذیه شوند. غذا باید در مکان خشک نگهداری شده و از رشد کپکها ممانعت بعمل آید و همچنین باید از جانوران موذی که ممکن است سبب ایجاد بیماری یا انتقال میکروارگانیسمها شوند محافظت گردد. این پرندگان باید به طور مرتب و روزمره بازبینی شده و اگر نشانه هائی از قبیل کزکردگی، لرزش، فلجی را نشان دادند جهت معاینه به دامپزشک ارجاع داده شوند. پیشگیری در خلال شیوع بیماری هنگامی که بیماری شیوع پیدا می کند صاحبان مزارع باید به توصیه هائی مبنی بر جداسازی پرندگان سالم از بیمار عمل کنند. زیرا کانی بالیسم ، خوردن مواد دفعی پرندگان بیمار و انتقال از طریق آئروسل سبب انتشار بیماری خواهد شد. توصیه می شود که لاشه ها سوزانده و یا به وسیله آهک مدفون شوند و تمام محل ضدعفونی گردد. همچنین انکوباتورها ضدعفونی شده و جوجه بلدرچین های تازه هچ شده در محلهای ضدعفونی شده پرورش یابند. منبع شیوع بیماری در صورت امکان شناسائی گردد و با اقدامات پیشگیری کننده مناسب بیماری تحت کنترل درآید. بلدرچین ژاپنی با این که نسبت به برخی از بیماریها مقاوم است ولی نسبت به ابتلا طبیعی به اکثر بیماریهای ویروسی ماکیان حساس می باشد به خصوص هنگامی که تحت شرایط مدیریتی ضعیف پرورش یابد. هرچند تعداد گزارشهای مربوط به وقوع طبیعی بیماری در بلدرچین ها در مقایسه با ماکیان دیگر کمتر می باشد. اما این موضوع ممکن است ناشی از این واقعیت باشد که تعداد معدودی مزرعه پرورش بلدرچین وجود دارد. با توجه به پیشرفتهای اخیر در امر روشهای فنی تشخیصی در ویروس شناسی این احتمال وجود دارد که موارد بیشتری از وقوع طبیعی بیماری های ویروسی خصوصا آنهائی که ناشی از اعضای گروه آدنوویروس هستند گزارش شوند. بیماریهای ویروسی و باکتریائی بلدرچین ژاپنیبلدرچین ژاپنی (Coturnix Coturnix Japonica) از پرندگان شکاری (Game Birds) مهاجر بوده و به خانواده Phasianidae که ماکیان اهلی (Gallus Domesticus) در آن قرار دارد متعلق می باشند. این پرندگان از بلدرچین باب وایت (Colinus Virginianus) و گونه های بومی استرالیا و سایر کشورها مجزا هستند. ظاهرا بلدرچین ژاپنی ابتدا در ژاپن اهلی شده است. بلدرچین ژاپنی امروزه به طور تجاری برای تولید گوشت و تخم و یا به عنوان پرنده خانگی و همچنین برای بکارگیری در تحقیقات علمی، در بیشتر نقاط دنیا پرورش می یابد. با وجود اینکه ظاهرا بلدرچین ژاپنی نسبت به سایر طیور به بیشتر بیماریها مقاوم می باشد، ولی این پرنده نیز به عفونت های طبیعی ناشی از اکثر انگلها، قارچها، باکتریها، مایکوپلاسماها و عفونتهای ویروسی که طیور اهلی را مبتلا می سازند، حساس است. بنابراین بلدرچین ژاپنی باید به طور جدا از بوقلمونها و ماکیان پرورش یابد. همچنین بلدرچین ژاپنی به انگلهای خارجی از قبیل شپشها، کنه ها، جربها، ککها و انگلهای داخلی مانند: Choanotaenia Infundibulum، Raillietina Echinobothridia ، هتراکیس گالیناروم و عفونتهای تک یاخته ای مانند کوکسیدیا و هیستوموناس مله اگریدیس حساس می باشد. معمولترین عفونت قارچی در بلدرچین ژاپنی، آسپرژیلوس و کاندیدیازیس می باشد. بیماریهای باکتریائی مانند سالمونلوز، کلی باسیلوز، اریزیپلاس و همچنین مایکو پلاسموز، ممکن است تحت شرایط طبیعی در بلدرچین ها رخ دهند. همچنین در مواردی وقوع بیماری پاستورلوز در بلدرچین ژاپنی گزارش شده است. بلدرچین ژاپنی همانند ماکیان اهلی به بیماریهای ناشی از کمبودهای نیز تغذیه ای مبتلا می گردد. بلدرچین ژاپنی به عوامل ویروسی ایجاد کننده بیماریهائی مانند انسفالومیلیت پرندگان، بیماری مارک، بیماری نیوکاسل، روس سارکوما، برونشیت عفونی، بیماری آنفلوانزا، آبله پرندگان ، برونشیت بلدرچین ها، رتیکولواندوتیلوز، هاری ، آنسفالومیلیت شرقی اسب و لکوز حساس می باشد. بیماری نیوکاسلگزارش هائی از شیوع طبیعی بیماری نیوکاسل در گله های بلدرچین وجود دارد. دو محقق اظهار داشتند که بلدرچینها نسبت به ماکیان حساسیت کمتری به نیوکاسل داشته اند و این بیماری به ندرت در بلدرچینها تشخیص داده شده است. با وجود آنکه بیماری نیوکاسل به شکل بومی (اندمیک) در ماکیان هنگ کنگ وجود دارد و بلدرچینها در آنجا در مقیاس بزرگی پرورش می یابند، عفونت طبیعی ناشی از NDV از مدتها قبل دیده نشده است. این محققین همچنین اظهار داشته اند از آنجا که تعدادی از پرندگان وحشی به شکل تحت بالینی بیماری نیوکاسل مبتلا شده و حاملین فاقد نشانه های بیماری ND هستند، بنابراین ممکن است بلدرچینها نیز تحت شرایط محیطی خاص به عفونت تحت بالینی بیماری نیوکاسل مبتلا شوند.پرورش جوجه بلدرچين این بیماری با کاهش وزن، اسهال، نشانه های عصبی مانند لرزش و فلجی پاها و عدم کنترل پرنده بر روی گردن، بال و پا و پائین آمدن میزان تولید تخم در گله مادر مشخص می گردد. در گزارش هائی که از شیوع طبیعی بیماری نیوکاسل در گله های بلدرچین وجود دارد، نشانه های تنفسی توصیف نشده است. نشانه های بالینی بیماری نیوکاسل در بلدرچین عبارت است از: تلفات ناگهانی، درجات متفاوتی از بی اشتهائی، کسالت و کز کردگی. در صورت ادامه بیماری، به تدریج این علائم شدیدتر و واضح تر شده و لاغری پیش رونده، مدفوع اسهالی با رنگ زرد روشن که پس از مدتی به صورت آبکی و شفاف در آمده و در انتها به صورت اسهال غلیظ و سبز رنگ در خواهد آمد، دیده خواهد شد. نیمی از بلدرچینهای مبتلا، پس از سه تا چهار روز از شروع حالت بی اشتهائی و اسهال نشانه های عصبی کاملا مشخص و متفاوتی، ازعدم تعادل خفیف تا یک فلجی شل کامل (flaccid) نشان می دهند. این مورد که حالت خاصی از فلجی بوده شامل افتادن بر روی جناغ و یا به یک طرف بدن و کشیده شدن پاها به طرف عقب می باشد. بالها اندکی از هم باز شده، حالت آویخته داشته و بر روی بستر قرار می گیرد. سر بلدرچینهای مبتلا به طور وارفته ای به یک طرف آویزان می باشد. وقتی این گونه بلدرچینها در دست گرفته می شوند به نظر می رسد که کنترلی بر بالها و پاها و گردن خود ندارند ولی در عین حال هنوز هوشیار به نظر می رسند. پرهای اطراف مقعد مرطوب بوده، گاهی اوقات به وسیله موادی به رنگ سفید گچی در می آید. در کالبد گشائی بلدرچینهای تلف شده ضایعاتی از قبیل درجات متفاوتی از تغییرات چربی (fatty change) در کبد و کلیه ها، رسوب اورات زرد رنگ بر روی قسمتهائی از کیسه های هوائی، پرخونی دوازدهه و قسمت فوقانی روده ها مشاهده می گردد. هیچ گونه ضایعه ماکروسکوپی در ریه ها، نای، مغز، مننژ، عصب سیاتیک و شبکه بازوئی و طناب نخاعی دیده نشده است. در آزمایش ویروس شناسی با استفاده از تخم مرغ جنین دار و مشاهده ضایعات ایجاد شده از جنینهای تلف شده، سویه حاد ویروس نیوکاسل (virulent velogenic strain) جدا شد. در آزمایش HI در رقتهای دو برابر (Two-Fold Dilute) تیترهای 1:1024،1:256 و 1:512 از سرم سه بلدرچین به دست آمد. عیار به دست آمده از آزمایش HI با مایع آلانتوئیک تخم مرغهای تلقیح شده 1:128، 1:256 و 1:256 بود. در بررسی بیماریزائی ویروس بیماری نیوکاسل با منشا بلدرچین ژاپنی در ماکیان، ماندگاری ویروس در مغز، نای، ریه، کبد، طحال و خون به ترتیب حداقل به مدت 8، 5، 7،8 و 4 روز پس از عفونت به تایید رسید. از نظر وجود ضایعات میکروسکوپی، کبد، محل اتصال ایلئوم و روده کور، پیش معده، نای، ششها، قلب و مغز طحال و بورس فابریسیوس مورد بررسی قرار گرفتند. نکروز، تخلیه شدید لنفوسیتها در ارگانهای لنفوئیدی و نفوذ سلول های تک هسته ای در کبد دیده شد. همچنین خونریزی شدید، دژنراسیون عصبی، نکروز، گلیوز و تجمع آستینی شکل سلولها به دور رگها در مغز ایجاد شده بود. (perivascular cuffing) مطالعات نشان داد که می توان بلدرچینها را به طور موفقیت آمیزی علیه ویروس برونشیت و نیوکاسل واکسینه کرد. هر چند به علت مقاومت نسبی بلدرچینها به عفونت ناشی از NDV، واکسیناسیون در آنها به طور گسترده ای مورد بررسی قرار نگرفته و کاربرد وسیعی ندارد. بیماری نیوکاسل باید از عفونتهای کورناویروسی، آنفلوانزا، پاستورلوز، اریزیپلاس، کریپتوسپوریدوز، عفونتهای کلامیدیائی و مسمومیتهای غذائی تفریق شود. آنفوانزاگزارشهای زیادی درباره شیوع طبیعی بیماری آنفلوانزا ناشی از سویه های تیپ A و C در بلدرچینها وجود دارد. نکته جالب توجه آن است که تیپ C ویروس آنفلوانزا در میزبانی غیر از انسان شناسائی نشده است. تلفات ناشی از شیوع بیماری آنفلوانزا غالبا بالا و از 10 تا 80 درصد متغیر می باشد. این بیماری در پرندگان جوان نسبت به پرندگان مسن تر از شدت بیشتری برخوردار است. در کالبد گشائی بلدرچینهای تلف شده، تراکئو برونشیت کاتارال، رینوسینوزیت و پرخونی ریوی و تورم روده ای کاتارال مشاهده شد. معمولا تشخیص این بیماری بر اساس تلقیح بافت آلوده به خصوص نای و شش ها به داخل حفره آلانتوئیک تخمهای جنین دار ماکیان می باشد. جنین ها ظرف 3 یا 4 روز تلف شده و مایع آلانتوئیک آنها گلبولهای قرمز خون ماکیان را منعقد می کند. وجود ویروس آنفلوانزا را می توان با آزمایش تایید نمود. انجام آزمایش های CFT و ELIDA بر روی سرم پرندگان مبتلا ارزشمند بوده و در تشخیص بیماری پرندگان واکسینه نشده کمک می نماید. بررسی واکسنهای ضد آنفلوانزا نشان داد که ایجاد ایمنی چه بسا میزان تلفات را در پرندگان کاهش دهد. هر چند به علت تعدد تیپها و تحت تیپهای آنتی ژنیک ویروس آنفلوانزا، ایجاد ایمنی در پرندگان به شکل محدودی صورت می پذیرد. عفونت ناشی از ویروس آنفلوانزا باید از بیماری نیوکاسل، عفونتهای ناشی از ویروس آبله، کرونا ویروس، عفونتهای مایکوپلاسمائی و باکتریائی مانند پاستورلوز و هموفیلوس پاراگالیناروم تفریق شود. آنسفالومیلیت پرندگانعفونتهای طبیعی و تجربی ناشی از AEV تلقیح داخل مغزی ویروس انسفالومیلیت پرندگان به جوجه بلدرچینهای یکروزه و دو روزه موجب لرزش، عدم تعادل و فلجی بین 16 تا 30 روز پس از تلقیح شده و در نهایت سبب مرگ آنها می شود. با تلقیح مواد عفونی، به خصوص به بافت مغز جوجه بلدرچینهای آلوده از طریق داخل مغزی یا به وسیله تلقیح از راه کیسه زرده، به جوجه های یک روزه می توان با مشاهده نشانه های بالینی خاص انسفالومیلیت پرندگان، آتروفی ماهیچه پا و یا مرگ جنین ها وجود ویروس را نشان داد. عفونت طبیعی ناشی از AEV در بلدرچین ژاپنی در خلال دوره تخمگذاری، از لحاظ دوره بیماری و تاثیر بر روی تولید، مشابه با آنچه در ماکیان توصیف شده، می باشد. در این حالت پس از آلودگی، میزان تولید تخم و میزان جوجه در آوری گله مبتلا کاهش یافته و جوجه بلدرچینهای هچ شده از این گونه تخمها پس از 14 روز تلف شدند. تشخیص این بیماری را می توان با انجام آزمایشهای VN و IFT بر روی سرم پرندگان آلوده و در موارد بهتر با معاینات هیستوپاتولوژیک سیستم اعصاب مرکزی تایید نمود. ضایعات برجسته شامل میکروگلیوز، دژنراسیون عصبی و تجمع آستینی شکل لنفوسیتها در اطراف عروق می باشد.پرورش جوجه بلدرچين دژنراسیون اعصاب در بصل النخاع مشخص تر می باشد. AE باید از سایر بیماری های ایجاد کننده فلج عصبی مانند D ، آنسفالومیلیت شرقی اسب، آسپرژیلوس عصبی، عفونتهای باکتریائی مغزی و مسمومیتها تفریق داده شود. آبله پرندگانبلدرچین ها نسبت به عفونت طبیعی با ویروس آبله حساس می باشند. آزمایشهای ایمنی متقاطع نشان داد که ویروس آبله در بلدرچین هائی که به طور طبیعی مبتلا شده اند، به طور ایمونولوژیک از ویروس های آبله ماکیان و کبوتر متمایز و مجزا می باشند. همچنین ثابت شده که ویروس آبله بلدرچین و ویروس آبله مرغ مینا غیر وابسته هستند. آزمایش حفاظت متقاطع نشان داد که وابستگی ویروس آبله بلدرچین به ویروس آبله کبوتری نسبت به آبله ماکیان وابستگی نزدیک تری است. یک سویه ویروس آبله به نام 241-63-PV کشف شده که از نظر خصوصیات بیولوژیک از سایر ویروسهای آبله متفاوت بوده، تلقیح تجربی آن از طریق داخل مغزی، سبب آنسفالومیلیت و تلفات بالا در بلدرچینها می گردد. جوجه مرغهای SPF تلقیح شده با ویروس آبله بلدرچین، ضایعات جلدی شدیدی را نشان دادند. این ضایعات در دید میکروسکوپی دارای ویژگی درماتیت پرولیفراتیو شدید همراه با شکل گیری گنجیدگی های داخل سیتوپلاسمی در سلولهای اپی تلیال بود. تشخیص این بیماری بر اساس وجود ائوزینوفیلیک در سیتوپلاسم آلوده می باشد. اگر بتوان پارتیکل های ویروس آبله را به وسیله میکروسکوپ الکترونی در بافتهای آلوده نشان داد، تشخیص بیماری تایید خواهد شد. تنها برخی از سویه های ویروسهای آبله آلوده کننده بلدرچین ژاپنی ، وقتی که بر روی CAM جنین ماکیان تلقیح شوند، تولید ضایعات POCK کرده و به همین جهت برای تشخیص بیماری آبله در بلدرچین به این آزمایش نمی توان اعتماد کرد. در ارزیابی ایجاد ایمنی هومورال و با واسطه سلولی، توسط AVIPOX VIRUS در بلدرچینها یک اثر کاهنده موقت بر روی ایمنی هومورال تا 12 روز پس از عفونت در بلدرچینهای آلوده شده با AVP در مقایسه با گروه شاهد دیده شد. سطح ایمنی سلولی در این بلدرچینها از روز چهارم پس از آلوده سازی به طور معنی داری افزایش یافته در روز هفتادم پس از عفونت به بالاترین میزان خود رسید. محافظت در برابر عفونت ناشی از ویروس های آبله بلدرچین قابل دستیابی است و تنها باید از ویروس همولوگ به عنوان واکسن استفاده شود. بلدرچینهای واکسینه شده با ویروس آبله ماکیان نسبت به چالش تجربی با سویه حاد ویروس آبله ماکیان مصون می باشند. عفونت آبله در بلدرچینها باید از ضایعات حاصل ازنزاع پرندگان و عفونتهای موضعی باکتریائی و قارچی تفریق شود. لکوزحساسیت بلدرچین ژاپنی به عفونت طبیعی با ویروس لکوز پرندگان توسط محققین گزارش شده است. ضایعات ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک در بلدرچین با آنچه که در ماکیان توصیف گردیده مشابه می باشد. معمول ترین ضایعات ماکروسکوپیک عبارت از بزرگ شدگی کبد و طحال و ضخیم شدن دیواره روده است. آزمایشهای هیستوپاتولوژیک تعداد زیادی لنفوبلاست را همراه با مواردی از اشکال میتوزی نشان می دهد. وجود آنتی بادی علیه ویروس لکوز در سرم را می توان با آزمایش های VN و CFT تشخیص داد. جهت مطالعه حساسیت ژنتیکی پرندگان به ویروس لکوز، از هیبریدهای بلدرچین- ماکیان استفاده شده است. عفونت ناشی از ویروس لکوز باید از سایر بیماریهائی مانند MD و RE تفریق شود. رتیکولواندوتلیوزرتیکولواندوتیلوز به شکل طبیعی و تجربی در بلدرچینها گزارش شده است. این بیماری در بلدرچینها روند مشابهی با روند ایجاد آن در سایر گونه های پرندگان دارد. نشانه های بالینی شامل لاغری، پر در آوری کند و پرهای خشن، علائم فلجی و افسردگی می باشد. در یک گزارش از عفونت طبیعی، نوک بالای پرنده دو برابر طول طبیعی آن رشد کرده بود. اکثر تغییرات میکروسکوپی که به طور ثابت در این بیماری وجود دارد، در کبد و طحال رخ داده و این ارگانها اغلب بزرگ می شوند و گاهی اوقات طحال ممکن است تا 10 برابر اندازه طبیعی خود بزرگ شود. ضایعات تومور مانند با رنگ سفید تا سفید متمایل به زرد، عموما در کبد و طحال وجود دارد . پرورش جوجه بلدرچين ندولهای تومور مانند و ضخیم شدگی مشخص ممکن است بر روی سطح خارجی روده و پانکراس وجود داشته باشد. در یک شیوع طبیعی از رتیکولواندوتلیوز در یک گله بلدرچین ژاپنی توده های توموری در ششها، کبد و طحال، قلب، پانکراس، لوزه های روده کور، تخمدان، کلیه ها، کیسه های هوائی، غده تیروئید، بیضه ها و اعصاب سمپاتیک مشاده شد. امکان آتروفی بورس در عفونتهای تجربی وجود دارد. تغییرات هیستولوژیک متعاقب تکثیر شدید و سرطانی سلولهای تک هسته ای در بافتهای مبتلا مشخص می گردد این سلولها تمام خصوصیات رشد نئوپلاستیک همراه با هسته های بزرگ غیر عادی، شکل یافته و برجسته و سیتوپلاسم چند شکلی مشخص را دارا می باشند. این بیماری را میتوان با مشاهده خصوصیات ضایعات هیستوپاتولوژیک و به وسیله مشخص نمودن آنتی بادی های اختصاصی با آزمایش های IFT و VN به طور قطعی تشخیص داد. البته با کشت ویروس عامل RE در کشتهای سلولی فیبروبلاست جنین بلدرچین و جنین ماکیان و آزمایش غیر مستقیم فلورسنت آنتی بادی بر روی کشتهای سلولی آلوده در خلال 72 تا 96 ساعت پس از تلقیح می توان وجود ویروس را تایید نمود. این بیماری باید از سایر تومورهای ایجاد شده توسط بیماریهای ویروسی همانند MD و لکوز و همین طور بیماریهای باکتریائی مانند کلی گرانولوما تفریق گردد. بیماری مارکوقوع طبیعی بیماری مارک در بلدرچین اولین بار توسط وایت در اسل 1963 گزارش گردید. گزارشهای بعدی نشان داد که بلدرچینها وقتی در تماس نزدیک با پرندگان تفریحی و شکاری پرورش داده می شوند به بیماری حساس بوده و به طور تجربی نیز به MDV آلوده می شوند . با وجود آنکه بیماری مارک معمولا در جوجه های جوان اتفاق می افتد اما در بلدرچین این بیماری در پرندگان نسبتا مسن گزارش شده است. پرنده معمولا نشانه های بالینی بیماری را بعد از بلوغ جنسی نشان می دهد. در عفونتهای طبیعی، بلدرچینها ممکن است به طور ناگهانی تلف شوند و یا نشانه های بالینی ای از قبیل کز کردگی و بی اشتهائی را نشان دهند. معمول ترین یافته ماکروسکوپی بزرگ شدگی کبد به همراه نقاط کوچک پراکنده به رنگ زرد بر روی آن وطحال بزرگ شده (گاهی اوقات تا 8 برابر اندازه طبیعی) می باشد. روده ها اغلب ضخیم شده و گاهی در سایر ارگانها نیز تومور دیده می شود. ضایعات هیستوپاتولوژیک غالبا در کبد، طحال و اعصاب محیطی مشاهده می گردد. این ضایعات با مشاهده حضور سلولهای لنفوئیدی همراه با پلاسمای پراکنده در بافت مشخص می گردند. همچنین اشکال میتوزی به ندرت دیده می شود. در آلودگی تجربی 18 خانواده از بلدرچینها با سویه CR64 ویروس حاد مارک، تنها 3 خانواده به بیماری مارک مبتلا شده، ضایعات ماکرو و میکروسکوپیک مارک را 68 روز پس از آلوده سازی یعنی در سن 75 روزگی نشان دادند. ضایعات عموما در کبد و طحال، کلیه و روده کوچک دیده شد و با حضور سلولهای لنفوئیدی نامتجانس و گاهی اوقات پلاسماسلها، مشخص می گردید. تشخیص فرضی بیماری را میتوان با آزمایشهای AGID، IFT و یا VN بر روی یک جفت سرم جمع آوری شده با یک هفته فاصله از پرنده ای که به طور بالینی بیمار است، انجام داد. عفونت ناشی از MDV را می توان با مشاهده CPE در کشت های سلول کلیه جنین جوجه تلقیح شده با مایع رویی سوسپانسیون هموژنیزه تهیه شده از بافتهای آلوده به طور قطعی تشخیص داد. عامل MD، CPE با خصوصیات ویروس هرپس ایجاد می کند . اگر کشت سلولی تک لایه ای به روش گیمسا و یا هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شود می توان پلی کاریوسیت های حاوی چند هسته را همراه با گنجیدگی های داخل سیتوپلاسمی مشاهده کرد. همچنین میتوان ویروس را به وسیله میکروسکوپ الکترونی با رنگ آمیزی منفی تهیه شده از سلول تک لایه ای تجزیه شده با آب مقطر به تصویر درآورد. بیماری مارک باید از سایر بیماریهای تومور زا مانند لکوز و رتیکولواندوتیلوز تشخیص تفریقی داده شود. اگر روده توسط عفونت MDV درگیر شود ممکن است با کلی گرانولوما اشتباه گردد. در یک بیماری لنفوپرولیفراتیو که به طور طبیعی در 3 گله بلدرچین ژاپنی در مکزیک روی داد ضایعات توموری عموما در کبد و طحال مشاهده گردید. در بررسی هیستوپاتولوژی یک ضایعه لنفوپرولیفراتیو چند شکلی همراه با نفوذ سلولهای بزرگ تیره رنگ لنفوسیت های با اندازه های مختلف و یاخته های شبه رتیکولوم دیده شده ولی هرپس ویروس عامل بیماری مارک از این بلدرچین ها جدا نشد. در سرم های تحت بررسی نیز آنتی بادی علیه MDV یافت نشد. در سرم تعداد معدودی ازاین بلدرچینها آنتی بادی علیه ویروس عامل رتیکولواندوتیلوز و ویروس تحت گروه A لکوز پرندگان وجود داشت. روس سارکوماحساسیت بلدرچین ژاپنی به تلقیح ویروس عامل برای اولین بار توسط گروهی دانشمندان نشان داده شد. تلقیح این ویروس به جوجه بلدرچین های یکروزه سبب ایجاد تومور در 6 تا 8 روزگی گردید. گزارش دیگری از روسیه نشان داد که بلدرچین تنها به سویه های BRAYAN و RAVL ویروس RS حساس می باشند. این حالت احتمالا به ساختمان ژنتیکی بلدرچین مربوط بوده، وضعیت ژنتیکی بلدرچینها تعیین کننده حساسیت آنها به سویه های گوناگون RSV می باشد. همچنین RSV از جنین بلدرچین که به طور طبیعی آلوده شده بودند جدا شده است. عفونت با کورنا ویروسیک عفونت کورنا ویروسی سبب بیش از 20 درصد تلفات در بلدرچینهای 8 تا 9 روزه در چندین مزرعه پرورش بلدرچین در ایتالیا شد. نشانه های بالینی این بیماری عبارت است از: افسردگی، تاخیر در رشد، عدم اشتها، ترس از نور و آب ریزش از بینی و گاهی اوقات عطسه. همچنین ضایعات میکروسکوپی شامل تورم کیسه های هوائی، رینینت کاتارال، پری کاردیت و پری هپاتیت گزارش شدند. عفونت کورنا ویروس در بلدرچین را میتوان با توجه به افزایش عیار آنتی بادی علیه کورنا ویروس ها درسرم پرندگان زنده مانده وهمچنین با نشان دادن وجود آنتی ژن در بافتهای آلوده به وسیله IFT مستقیم، مشخص نمود. همچنین این ویروس را میتوان با تلقیح بافتهای آلوده به کشت سلول کبد جنین جوجه جدا کرد. در آلودگی مذکور جدایه های (isolates) کورنا ویروس به طور کامل مشخص نشدند، هرچند بررسی های اولیه نشان داد که این ویروس از ویروس عامل برونشیت عفونی، کوچکتر بوده و هنگامی که از طریق حفره آلانتوئیک تلقیح شود، برای جنین جوجه ها غیر بیماریزا است. گزارش خلاصه ای درباره عفونت تجربی با ویروس برونشیت عفونی در بلدرچینها توسط گروهی ارائه شده که نشان دهنده حساس بودن بلدرچینها می باشد. این بیماری باید از عفونتهای ویروسی مانند آنفلوانزا و ND و عفونتهای باکتریائی ایجاد شده توسط اریزیپلوتریکس و گونه های پاستورلا و عفونتهای قارچی ناشی از گونه های آسپرژیلوس تفریق شود. آنسفالومیلیت شرقی اسبدر تنها گزارشی که از شیوع بیماری EEE= Eastern Equine Encephalomyelitis در یک مزرعه بزرگ پرورش بلدرچین در کارولینای شمالی وجود دارد تلف شدن بیش از 90000 بلدرچین ذکر شده است. این بیماری به سرعت در میان گله انتشار یافته ، میزان مرگ و میر در پنهای مختلف دامنه ای بین 40 تا 90 درصد داشت. پرندگان نشانه هائی از قبیل کزکردگی، لرزش، فلجی ناقص که به صورت فلجی کامل در می آمد و پیچش گردن را نشان دادند. مرگ ظرف چند ساعت پس از ظهور نشانه های اصلی بیماری اتفاق افتاد تنها ضایعه ثابت در کالبد گشائی تورم روده ای کارتارال در ناحیه دوازدهه بود. بررسیهای هیستوپاتولوژیک مغز نشان دهنده مننژیت همراه با نفوذ سلولهای گرد و دژنراسیون یاخته های عصبی بود. در تعدادی از بلدرچینهای تلف شده اتساع چینه دان با آب و مقدار کمی غذا و درجات متفاوتی از دهیدراتاسیون وجود داشت. مشخص شد که عفونت اولیه از راه کانی بالیسم انتشار یافته است. این بیماری بر اساس جداسازی ویروس عامل بیماری به وسیله تلقیح سوسپانسیون مواد آلوده مغزی بلدرچین ها به روش داخل مغزی به نوزادان موش و یا به داخل حفره آمنیوتیک جنین 10 روزه ماکیان تشخیص داده شد و متعاقبا بوسیله CFT تایید گردید. EEE ممکن است با بیماری هائی که همراه با نشانه های عصبی ظاهر می شوند مانند AE، ND، QB و مسمومیتها اشتباه شود. با توجه به گزارش فوق می توان از بلدرچین ها به عنوان الگوئی از حیوانات آزمایشگاهی برای مطالعه بعضی از عفونتهای آربوویروسی استفاده کرد. بعلاوه امکان استفاده از بلدرچین بعنوان Sentinelجهت تشخیص فعالیت آربو ویروسها در نواحی بومی بیماری وجود دارد. برونشیت بلدرچین (QB= QUAIL BRONCHITIS)QB یک بیماری ویروسی حاد و بسیار مسری مربوط به دستگاه تنفسی بلدرچینهای باب وایت بوده و توسط یک آدنو ویروس ایجاد می گردد. نشانه های بالینی شامل عطسه و سرفه، کزکردگی، رال های تنفسی و گاهی اوقات آبریزش از چشم و کونژونکتیویت می باشد. علائم عصبی از جمله پیچش گردن، گاهی اوقات در پرندگان جوان دیده می شود. در بلدرچین های بالغ تولید تخم ممکن است از 10 تا 15 درصد کاهش یافته، تعدادی از تخمها دارای پوسته نرم و فاقد پیگمانتاسیون عادی باشند. تغییرات ماکروسکوپیک شامل وجود اکسودای موکوسی در نای و برونش ها بوده، ممکن است ششها دچار احتقان شده باشند. گاهی اوقات ممکن است بزرگ شدن طحال و پریتونیت و نقاط نکروزه بر روی کبد مشاهده شود. گزارشی مبنی بر وجود ضایعات عصبی به صورت ماکروسکوپیک وجود ندارد. این بیماری به خصوص در گله های تجاری بلدرچین که زیر 8 هفته سن دارند، خطرناکتر می باشد. مطالعه گزارشها و بررسی های مشابه نشان می دهد که از مطالعه جنبه های پاتولوژیک این بیماری در بلدرچین ژاپنی غفلت شده است. در بررسی تجربی، یک سویه از آدنو ویروس پرندگان که به روش داخل بینی و آئروسل به بلدرچین های ژاپنی تلقیح شده بود، سبب عفونت نهفته بدون بروز نشانه های بالینی در آنها شد. امکان بازیافت نامنظم ویروس از شش و نای و ظهور منظم آنتی بادی پس از هفت روز وجود داشت. گزارش دیگری در رابطه با جداسازی ویروس QB و تغییرات پاتولوژیک مربوط به دستگاه تنفس بلدرچین ژاپنی وجود دارد. در این گزارش آمده که شش جوجه بلدرچین ژاپنی با سن 3 تا 6 هفتگی نشانه هائی دال بر ناراحتی از خود نشان دادند و همگی آنها دچار سرفه، عطسه و رالهای نای بودند. چهار قطعه از جوجه ها با سن 6 هفته نشانه های عصبی به همراه پیچش گردن و یکی از این جوجه ها کدورت قرنیه و درگیری چشم چپ را نیز نشان داد. اکسودای موکوسی در نای و برونشها در تمام جوجه ها مشاهده گردید. ریه ها ظاهری طبیعی داشتند. در بررسی هیستوپاتولوژیک نای، هیپر پلازی مشخصی در اپی تلیوم و غدد ترشح کننده موکوس همراه با نفوذ سلولهای لنفوسیت مشاهده شد. این تغییرات در 4 جوجه در سن 6 هفتگی دیده شد. جوجه های با سن 3 هفته هیچ گونه تغییر هیستوپاتولوژیک نشان ندادند. از چهار جوجه ای که ضایعات نای را نشان دادند دو جوجه دارای ضایعاتی درششها بوده و پر خونی عروق سیاهرگی، هیپرپلازی ملایم تا متوسط، اپی تلیوم برونشها و تجمع لنفوسیتها را در اطراف برونشها نشان می دادند. تغییرات میکروسکوپی محسوسی در مغز، سنگدان، پانکراس، قلب و پیش معده بلدرچینها مشاهده نشد. برای تشخیص این بیماری باید سوسپانسیون نای، کیسه های هوائی و شش ها از طریق کیسه زرده و یا CAM به جنین های ماکیان تلقیح شود. در صورت وجود ویروس عامل QB معمولا جنین ها ظرف چند روز تلف شده، ظاهری کوتوله و پیچ خورده دارند. در این حالت نیز مواد عفونی دستگاه تنفسی بلدرچین های آلوده به جنین ماکیان تلقیح شد و عدم رشد، کوتولگی، پیچ خوردگی و مرگ جنین ها اتفاق افتاد. در سرم بلدرچین های مبتلا، آنتی بادی رسوب دهنده در آزمایش AGPT وجود نداشت. ممکن است علت این حالت، تفاوت جدایه های ویروس باشد. QB را باید از بیماری هائی که سبب درگیری دستگاه تنفس و یا بروز نشانه های عصبی می شوند، تفریق نمود. از این دست می توان به بیماریهای ND،AE،EEE و آسپرژیلوس اشاره کرد. ویروس هارییک گزارش از فرانسه درباره ماندگاری و حفظ حدت ویروس هاری به مدت 112 روز در یک مورد از 6 بلدرچینی که به طور داخل مغزی تلقیح شده بودند، وجود دارد. بررسی هیستوپاتولوژیک این پرنده ، وجود اجسام نگری (NEGRI BODIES) را مشخص نمود. مایکوپلاسما گالی سپتیکومعفونت طبیعی مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در بلدرچین ژاپنی گزارش شده است. در یک گله 20000 قطعه ای بلدرچین، سینوزیت چرکی واگیردار شایع شده بود. این بیماری روند آهسته ای داشت و میزان تلفات روزانه آن 25 عدد بود. در گزارش دیگری 10 درصد از جمعیت 1000 قطعه ای بلدرچینهای مادر دچار تورم صورت و کونژونکتیویت شده بودند.پرورش جوجه بلدرچين نشانه های بالینی اصلی شامل اختلال تنفسی، فلج اندامهای حرکتی، افسردگی، کاهش مصرف غذا و وزن بدن، کاهش تخمگذاری و افزایش تعداد تخمهای فاقد رنگ دانه و لمبه بودند. معاینات پس از مرگ نشان داد که سینوس زیر کاسه چشمی متورم شده، به وسیله مواد پنیری و یا اکسودای موکوئیدی و ژلاتینی پر شده است. تخمدان ها دچار آبروفی گردیده و در بعضی از آنها تورم کیسه هوائی دیده می شود. نتیجه کشت باکتریائی از سینوسها، نای، ریه، طحال، کبد و تخمدانها بر روی محیطهای کشت گوناگون و جداسازی ویروس از این ارگانها منفی بود. با استفاده از محیط کشت مایکوپلاسما که بر اساس روش Frii"s Methodتهیه شده بود، سویه هائی از مایکوپلاسما گالی سپتیکوم، که به عنوان Fa11 مطرح شدند، از سینوسهای سه بلدرچین جدا گردید. رشد این سه جدایه در آزمایش مهار رشد با استفاده از سرم هیپرایمیون علیه سویه S6 مایکوپلاسما گالی سپتیکوم متوقف شد. ترکیبات آنتی ژنیک این سه جدایه با سویه S6 مایکوپلاسما گالی سپتیکوم وابستگی نزدیکی داشت. اما بر اساس آزمایش ها با هم یکسان نبودند. مایکوپلاسما سینوویهگزارشهائی از جداسازی مایکوپلاسما سینوویه از بلدرچین ژاپنی وجود دارد. پاستورلوزبلدرچین ژاپنی همانند بلدرچین باب وایت به پاستورلوز حساس می باشد در بیشتر گزارشها شیوع بیماری پس از ورود بلدرچین های جدید از گله دیگری به مزرعه پرورش بلدرچین اتفاق افتاده است. بلدرچینهای مبتلا در کنار هم تجمع یافته و نشانه هائی از قبیل کزکردگی و اسهال سبز رنگ نشان داده و در نهایت زمین گیر شده و تلف می شوند. در برخی از گزارشها میزان تلفات تا 50 درصد ذکر شده است. در کالبد گشائی بلدرچین های تلف شده هیپرمی عمومی، کبد متورم همراه با نواحی نکروز چند کانونی، نقاط نکروزه بر روی طحال، تیره رنگ بودن ششها و خونریزی در لایه موکوسی دوازدهه دیده شد.

در هیستوپاتولوژی پنومونی بینابینی، نکروز چند کانونی طحال و کبد وجود داشت. برای تشخیص این بیماری از خون درون قلب و مهر حاصل از کبد لام هائی تهیه نموده و پس از رنگ آمیزی با رنگ ارگانیسم دو قطبی پاستورال مالتوسیدا مشاده می شود. خون درون قلب بلدرچینهای تلف شده جهت بررسی های باکتریولوژیک و انجام آزمایشهای بیولوژیک در خرگوش گرفته شد. کلنی های رشد کرده بر روی محیط آگار خون دار، شبیه به قطره شبنم، جدا از هم و محدب و کروی بودند. هیچ گونه همولیزی در محیط آگار خون دار مشاهده نشد و بر روی محیط مک کانگی نیز رشد نکرد. ارگانیسم گرم منفی به شکل کوکوباسیل تکی یا دو تائی بوده و گلوکز، ساکاروز و مانیتول را بدون تولید گاز تخمیر کرد. خرگوشهائی که با خون درون قلب بلدرچین های تلف شده تلقیح شده بودند، ظرف یک شب مردند. خرگوش های تلف شده ضایعات خاص بیماری پاستورلوز از قبیل تورم نای توام با خونریزی و کبد خالدار را نشان دادند. ارگانیسم به شکل خالص از کشت خون درون قلب خرگوشهای تلف شده جدا شد. تراکم بسیار بالای بلدرچینها در مکانی که تهویه ضعیفی دارند و همچنین استرس ناشی از حمل و نقل در مسافتهای طولانی، ممکن است از عوامل مساعد کننده شیوع بیماری و مرگ و میر در مقیاس بالا شود. پاکسازی و ضدعفونی محیط نگهداری بلدرچین ها و کنترل حشرات و جوندگان در حذف ارگانیسم از محیط موثر می باشد.09123968671 با استفاده از واکسن روغنی تهیه شده از باکتری جدا شده از گله و انجام اقدامات بهداشتی می توان بیماری را به طور موفقیت آمیزی کنترل نمود. هموفیلوس پاراگالیناروماین باکتری از سینوس زیر کاسه چشمی بلدرچین هائی که دچار سینوزیت بوده اند جدا شده است. سن ابتلا به این بیماری از سه هفتگی به بعد گزارش شده است. بلدرچین های مبتلا دارای نشانه های آب ریزش بینی و تورم ملتحمه بودند و در تعدادی از آنها حالت کدورت و یا زخم قرنیه وجود داشت که منجر به پاره شدن قرنیه و ایجاد Panophthalmia شده بود. پرندگان مبتلا به سختی می توانستند تغذیه کنند و دچار لاغری مفرط شده بودند. سینوسها دچار یک سینوزیت موکوئیدی و موکوئیدی- چرکی شده و گاهی اوقات توده بزرگی از مواد سخت شده در سینوسهای زیر کاسه چشمی وجود داشت. از سینوسهای زیر کاسه چشمی بلدرچینهای با سن سه هفته، پنج هفته و هفت هفته که مبتلا به سینوزیت موکوئیدی یا موکوئیدی- چرکی بودند، تنها باکتری هموفیلوس پاراگالیناروم جدا شد. البته در پرندگان مسن تر که سینوسهای آنها دچار آبسه های پنیری بود، مخلوطی از باکتری های استافیلوکوکوس اپیدرمیس، کورینه باکتریوم پیوژنز، انتروکوکوسی و پاستورلا مالتوسیدا جدا گردید ولی هیچ گونه مایکوپلاسمائی از سینوسهای بلدرچین هائی که به تازگی مبتلا شده بودند و یا آنهائی که دارای آبسه بودند جدا نشد. سالمونلا گالینارومشیوع بیماری ناشی از سالمونلا گالیناروم سبب تلفات بالائی در جوجه بلدرچین های 1 تا 3 روزه شده و در جوجه بلدرچین های نر نیز تلفات پائینی را ایجاد کرد. نشانه های بالینی بیماری شامل افسردگی و تجمع جوجه بلدرچین ها به دور هم بود که در کالبدگشائی جوجه بلدرچین های تلف شده، پری کرادیت، نقاط نکروزه بر روی کبد، پر خونی ششها ، هیدروپری کارد، انتریت توام با خونریزی حاد و بزرگ شدگی خفیف طحال وجود داشت. نشانه ها و ضایعات بیماری در جوجه بلدرچین های نر، شامل کاهش اشتها، نفس نفس زدن خفیف، پرخونی کبد و انتریت بود. ارگانیسم از کبد و خون درون قلب این پرندگان جدا شد. عفونت با پروتئوسعفونت پروتئوسی به عنوان عمل کز کردگی شدید، کما و تلفات بالا در جوجه بلدرچین هائی که به طور متوالی و به دنبال هم هچ شده اند، قلمداد می گردد. جوجه های جوان و بلدرچین های در مرحله رشد با سن بالای دو هفته، در برابر این عفونت از خود مقاومت نشان می دهند که این امر اشاره به وجود مقاومت سنی دارد. (Age Resistance) ضایعات پاتولوژیک شامل: اکسودای موکوسی در داخل نای، پر خونی ریه ها، پرخونی عروق خونی سروز و مزانتر و پر خونی کبد و کلیه ها می باشد. از خون درون قلب و شش های جوجه های مبتلا، ارگانیسمی جدا شد که بر اساس تستهای بیوشیمیائی به عنوان پروتئوس میرابیلیس شناسائی گردید. بیماری زائی این جدایه در موش آلبینو جوان و جوجه بلدرچین های یک هفته مورد آزمایش قرار گرفت که ظرف مدت 48 ساعت پس از تلقیح مرگ این جانوران را به دنبال داشت. اریزیپلاساریزیپلاس روسیوپاتیه می تواند سبب بیماری در بلدرچین های ژاپنی شود. این بیماری در گله بلدرچین های ژاپنی مادر با مرگ ناگهانی بلدرچین ها ظاهر شد. در کالبد گشائی ، ضایعاتی از قبیل احتقان عمومی (General Congestion)، خونریزی در عضلات ران و سینه، تورم کبد، طحال و کلیه ها، ریه های ادماتوز و تیره رنگ مشاهده شد. از کشت ارگانهای احشائی بلدرچین های مبتلا، اریزیپلاس روسیوپاتیه جدا گردید. منبع احتمالی عفونت در حالت فوق پودر ماهی بوده است. با تجویز پنی سیلین در آب آشامیدنی بلدرچین ها تلفات ناشی از ایریزیپلاس کنترل شد. تاول کف پائی (Bumble Foot)بلدرچین های مبتلا به تاول کف پائی نشانه های لنگش را نشان داده و در معاینات، مفاصل درگیر متورم و بزرگ شده بودند. بالشتک کف پائی و بافتهای اطراف دچار تورم پیازی شکل (Bulbons Swelling) بودند. کپسول مفاصل تارس پا ضخیم و سفت شده و غشاهای سینوویال نیز ضخیم شده بود. با برش سطح محل ضایعه، برجستگی سفید رنگی در داخل بافت دیده می شد، که از این ضایعات باکتری E.Coli جدا شد. استافیلوکوکوس آلبوسمیزان بالای جراحات وارده به سر، بالها و پا به علت تهییج و تحریک بلدرچین ها در هنگام تغذیه و یا تیمار و اداره آنهاست. هنگامیکه بلدرچین ها می ترسند و یا مضطرب می شوند، پرواز کرده، به علت برخورد به سقف و دیواره قفسها، سر و سایر نقاط بدنشان آسیب می بیند و عفونت باکتریائی سبب تشکیل آبسه در نقاط جراحت دیده سر، بالها و پاها می شود. از این آبسه ها ، غالبا باکتری استافیلوکوکوس آلبوس جدا شده است. کلامیدیا پسی تاسیجوجه بلدرچین های یک روزه به عفونت تجربی C.Psittaci (سویه ای با منشا مرغ عشق استرالیائی) با تلقیح از راه کیسه های هوائی بسیار حساس هستند. در مقابل بلدرچین های هفت روزه نسبت به عفونت تجربی با همان دز مورد استفاده برای جوجه بلدرچین های یک روزه مقاوم بوده و تلفاتی در آنها دیده نشد. در جوجه بلدرچین های یکروزه عفونت به شکل حاد و کشنده با تکثیر کلامیدیا بروز نمود. تلقییح این باکتری به میزان زیر دز کشنده، سبب عفونت نهفته در جوجه بلدرچین های یکروزه شد. بلدرچین های هفت روزه ای که سیستم ایمنی آنها با تجویز سیکلوفسفامید سرکوب شده بود، مقاومت خود را از دست دادند. تجویز سیکلوفسفامید سبب برگشت عفونت نهفته به شکل کشنده بیماری شد که به علت توقف تولید آنتی بادی و تکثیر کلامیدیا در جوجه بلدرچین های یک روزه می باشد. بورلیا انسریناچهار قطعه بلدرچین به طور تجربی با بورلیا انسرینا (Borrelia Anserina) تلقیح شدند. گسترش های خونی یک قطعه از بلدرچین ها پس از 96 ساعت مثبت بود، هرچند نمونه های گرفته شده پس از 120 ساعت منفی بود. یکی از بلدرچین ها پنج روز پس از تلقیح تلف شد. نشانه های پیش از مرگ شامل کزکردگی، لاغری و کم خونی بود. کالبد گشائی بلدرچین تلف شده، ضایعات مربوط به عفونت ناشی از بورلیا انسرینا را نشان داد که شامل بزرگ شدگی طحال و انفارکت های ستاره ای شکل بی رنگ با اندازه 4 میلی متر بر روی آن، بزرگ شدگی کبد همراه با نواحی نکروزه بود. رنگ آمیزی لامهای حاصل از مهر کردن کبد (Impression) طحال و کلیه با روش گیمسا، عفونت شدیدی از اسپیروکت را نشان می داد.رهنمودهای جلوگیری از بروز بیماری.تا جای ممکن بلدرچین بالغ را برای افزودن به گله‌تان یا جهت آوردن یک نژاد جدید خریداری نکنید. در عوض، تخم‌ بلدرچین یا جوجه بخرید. با رُشد آنها در مقدماتی که شما برای آنها فراهم می‌کنید، آنها در معرض شرایط و مسائل فارم شما قرار می‌گیرند و پرورش به زودی ایمن می‌شود.• جوجه یا تخم ارزان نخرید. در صورت امکان سابقه‌ی پرورش‌دهنده را بدانید. جوجه‌های خریداری شده را از جوجه‌های خودتان برای 3 هفته جدا نگه‌دارید.• با سالن و تجهیزات تمیز و ضدعفونی شده شروع کنید. جا آبی‌ها را (لابه‌لای آنها را) روزانه تمیز کنید. (جا آبی‌ها را تکان دهید تا آب پُر شود) جادانی‌ها را حداقل هفته‌ای یکبار تمیز کنید.• همیشه مطمئن باشید که آب و غذا فقط حاضر نیست بلکه به راحتی برای پرندگان قابل دسترسی نیز می‌باشند. نباید بیش از حد اب و غذا را دست‌یافتنی سازید. چندین منبع (غذایی) از هر کدام (آب و غذا) در هر سالن قرار دهید.• پرندگان را با زور و فشار پر نکنید. (در سالن و قفس)• غذاها را زیاد ذخیره نکنید. پرورش جوجه بلدرچينخوراک‌هایی که بیشتر از مدت (طولانی ) ذخیره‌ می‌شوند، ممکن است کپک‌زده شوند. همچنین، خوراک مانده برخی از ارزش‌های تغذیه‌ای خود را از دست خواهد داد.• برای پرنده‌های مریض حرارت فراهم کنید. آنها به آسانی سردشان می‌شود و باید گرما برای بهبودی سریع‌تر و مطمئن‌تر تأمین گردد. طبیعتاً، مرگ و میر (تلفات) وقتی گرما تأمین است خیلی بالا نیست.• پرنده‌های جوان را از بالغ‌ها جدا کنید. پرنده‌های جوان بیشتر در معرض ارگانیسم‌ بیماری‌های متعدد هستند. آنها با افزایش سن مفاوم‌تر می‌شوند. پرنده‌های بالغ ممکن است یک منبع آلودگی باشند در صورتی که پرنده‌های جوان جدا نشده باشند.• اول مراقب جوان‌ترین پرنده‌ها باشید و درآخر پیرترین‌ها.• پس از سروکار داشن با پرنده‌های مریض، از پرنده‌های سالم دیدن نکنید تا زمانی که دوش بگیرید. لباس‌هایتان را عوض کنید و کفش‌ها را ضدعفونی یا عوض کنید. ممکن است این خیلی افراطی به نظر برسد. اما اگر پرنده‌های زیادی را می‌پرورانید، این کار باید انجام شود.• فقط از جعبه‌ها یا صندوق‌های تمیز و ضدعفونی شده برای انتقال بلدرچین استفاده کنید.• روزانه پرنده‌های مریض و مُرده را از سالن دور کنید، پرنده‌های مرده را یا بسوزانید یا کاملاً دفن کنید. پرنده‌های مریض را هم تا زمان بهبودی جدا نگه‌دارید.• پرنده‌هایی که روی زمین هستند را طوری قرار دهید که (در سالن‌ها) زیر پاهایشان خیس نشود. رکود آب منجر به پیدایش انگل‌ها و بیماری‌ها می‌شود.• اجازة دیدار غیرقابل ضمانت (بی‌جا) را ندهید. جویندگان کنجکاو، فروشندگان دان یا فروشندگان دارو باید در خانه یا محل کار یا با تلفن با شما سروکار داشته باشند نه در سالن بلدرچین. برای کسانی که باید دیدن کنند ـ خریداران آینده یا مشاوران سلامت و مدیریت ـ چکمه‌های پلاستیکی یا مواد ضدعفونی کننده برای کفش‌هایشان تهیّه کنید که قبل از ورود به سالن استفاده کنند.• در مقدمه‌ی کارتان انواع دیگر پرندگان را نگهداری ننمایید. انتقال برخی مشکلات از نوعی به نوع دیگر می‌تواند رُخ دهد.• پرنده‌های وحشی، مگس‌ها و دیگر حشرات و جویندگان را کنترل یکی از مهمترین نکات در پرورش بلدرچین انتخاب قفس مناسب می باشد . متاسفانه یکی از عواملی که تا کنون باعث شده از پرورش بلدرچین در ایران همانند سایر طیور استفبال نشود عدم وجود تجهیزات مناسب بوده است.خوشبختانه در سال های اخیر با تلاشهایی که گروه بلدچین دماوند با سایر پروش دهندگان و تولید کنندگان تجهیزات طیور داشته است توانسته اند بعد از شناسایی استاندارد های لازم جهت تولید قفس برای انواع بلدرچین به تولید قفس برای نیاز های داخلی شرکت بپردازند. در این مطلب سعی می شود تا نکاتی را پیرامون انتخاب قفس بلدرچین برای شما توضیح دهیم. انواع قفسمنبری یا کالیفرنیایی: در این مدل کود در کف سالن ریخته شده و یا درون گودالی که در کف در نظر گرفته شده ریخته می شود و توسط یک طیقه به بیرون سالن هدایت می شود این گونه فقس ها برای پرورش بلدرچین در واحد های صنعتی ونیه صنعتی توصیه نمی شود..طبقه ای (باطری) : کود درون سینی یا نوار نقاله زیر هر طبقه ریخته می شود و به طور اتوماتیک یا دستی تخلیه می شود این نوع از قفس بلدرچین مناسب ترین حالت برای پرورش بلدرچین می باشد.1-ابعاد:تجربه نشان داده که بلدرچین های تخمگذار در اجتماع های 20-30 به بالا محصولات بهتر و بیشتری تولید می کنند. و همچنیین برای کنترل بهتر بیماری ها و حذف سریعتر پرنده های معیوب اجتماع های بیشتر از 30 بلدرچین مفید فایده نبوده. لذا از باکس هایی استفاده شود که بیشتر از 30 بلدرچین با هم در ارتباط نباشندبهترین ابعاد برای این تعداد 35* 90 سانتی متر می باشد و ارتفاع مناسب 25 الی 30 سانتی متر می باشد.2-جنس قفس:بهترین جنس برای ساخت فقس بلدرچین استیل و آهن گالوانیزه می باشد که استیل به دلیل قیمت بالا معمولا استقبال نمی شود .استفاده از چوب و سیم توری و کلیه موادی که آلودگی را در لابلای ساختار خود جای می دهد پیشنهاد نمی شود3-آبخوری:استفاده از آبخوری نیپل علاوه بر کنترل بهتر مصرف آب باعث جلوگیری از آلوده شدن آب می کند.نیپل ها انواع گوناگونی دارند (استیل ، پلاستیکی و سایر فلزات) معمولا نیپل های پلاستیکی برای بلدرچین ها کفایت میکند. اما نیپل های استیل از دوام و تکنولوژی بالاتری برخوردار است.استفاده ا آبخوری های ناودانی و غیره به هیچ عنوا برای بلدرچین های تخمگذار و گوشتی داخل قفس توصیه نمیگردد.4-دان خوریاستفاده از دانخوری های اتوماتیک زنجیری فقط در هنگامی توصیه می گردد که طول خط بیشتر از 30 متر بوده ویا قیمت کارگر در منطقه فعالیت بالا باشد .جنس دانخوری ها باید ورف گالوانیزه باشد .5-تهویه:در نظر گرفتن فضای کافی بین سینی کود و کف قفس بالایی و سقف قفس پایین برای جریان بهتر هوا اهمیت بسزایی در تولید دارد متاسفانه تولید کنندگان تجاری قفس بلدرچین در ایران به خاطر کاستن از هزینه ها به هیچکدام از این موارد دقت کافی نمیکنند. به کلی بلدرچینها پرندگانی با میزان تخمگذاری بالا بوده و در هر سال در حدود 260 – 250 تخم می گذارند که این امر در شرایط طبیعی و بدون نوردهی مصنوعی در ماه های فروردین تا شهریور اتفاق می افتد و در این شرایط تعداد تخمهای گذاشته شده برابر با 100 -50 عدد است که با اعمال برنامه های تغذیه ای مناسب و نوردهی مطلوب می تواندتا 270 تخم در سال افزایش یابد. کرچ شدن در بین بلدرچینهای اهلی در حد وسیعی کاهش یافته به گونه ای که این پدیده به ندرت در آنها دیده می شود. تخم بلدرچین که در حالت طبیعی حدود 10 گرم وزن دارد در حالت صنعتی به 12 گرم افزایش وزن یافته است. جهت تشکیل گروه های تولید مثلی معمولاٌ به ازا هر 4-3 قطعه ماده یک پرنده نر در نظر می گیرند. البته بهترین نتیجه باروری از نسبت 1 نر به 1ماده بدست می آید ولی در شرایط صنعتی عملاٌ نسبت 1 به 3 اجرا می گردد. جفتگیری بلدرچین از سن 6 هفتگی آغاز و در زمان 4 هفته اول پس از بلوغ درصد باروری به حدود 100-90 % بالغ می گردد. این روند د ر8 ماهگی به 80 % و پس از گذشت 11-9 ماه به 70-60% می رسد. پس از هر بار جفتگیری، بلدرچینهای ماده به مدت 6-5 روز و گاهی حتی تا 12-10 روز تخم بارور می گذارند. نگهداری تخمها در انبارهائی با درجه حرارت 15-13 درجه سانتیگراد و رطوبتی در حدود 60-50% و به مدت 8 روز انجام می گیرد. البته بایستی توجه داشت که نگهداری طولانی مدت تخمها تاثیر منفی بر قابلیت جوجه درآوری آنها خواهد داشت. همچنین پیش از انبار کردن تخمها باید آنها را بوسیله گاز فرمالدئید یا اشعه ماورا بنفش ضدعفونی نمود.قدرت جوجه درآوری تخمهای بارور بین 80-70% و یا به عبارتی معادل 70-50% تخمهای گذاشته شده خواهدبود که البته این امر بستگی بسیار زیادی به سن پرندگان خصوصاٌ پرنده ماده، شرایط فنی و بهداشتی جوجه کشی، تغذیه و مواردی از این قبیل خواهد داشت. دوره جوجه کشی بلدرچین به طور متوسط در حدود 17 روز به طول می انجامد ولی اگر جنین رشد اولیه داشته باشد این زمان به 15 روز تقلیل خواهد یافت. حرارت داخلی در انکوباتور باید در حدود 8/37 درجه سانتیگراد و رطوبت در حدود 65-60 % و در هچر دما 5/37-3/37 و رطوبت حدود 90-80% تنظیم گردد ضمن اینکه چرخش تخمها نیز هر 3- 1 ساعت یکبار انجام می گیرد. مشخصات مورد نیاز در جوجه کشی مشخصه میانگین واحد دما 4/37 degrees, dry bulb رطوبت 30 - 9/28 degrees, dry bulb طول دوره جوجه کشی 18 - 15 روز دما در سه روز آخر جوجه کشی 2/37 degrees, dry bulb رطوبت در سه روز آخر جوجه کشی 4/34 - 2/32 degrees, dry bulb امکان تشخیص نطفه داری در تخمهای لکه دار و سفید متفاوت است به گونه ای که در تخمهای لکه دار امکان تشخیص رشد جنینی از روز هشتم و در تخمهای سفید در روز دوم و سوم میسر است. جوجه های بدست آمده در حدود 8-7 گرم وزن دارند که البته وزن اولیه تخم نیز در این میان بسیار موثر خواهد بود. تلعات جنینی در هنگام جوجه کشی بیشتر در 3 روز اول انکوباسیون و یا در مدت کوتاهی پیش از تفریخ پیش می آید که این امر بستگی زیادی به تلاقی خویشاوندی، سن بالای والدین و نیز مدت طولانی انبارداری و همچنین صدمه دیدگی پوسته تخم دارد. مشخصات تولیدی مشخصه میانگین واحد سن بلوغ 60 - 40 روز دوره تخمگذاری 6 -5 ماه تعداد ماده ها به یک نر 6 قطعه سن شروع تخمگذاری 5 هفته حداکثر تخمهای تولیدی در یکسال 280 - 150 عدد قابلیت جوجه درآوری 80 - 65 % نطفه داری 85 - 75 % پروتئین یک ماده مهم است که باید در غذای روزانه ما وجود داشته باشد.این ماده برای رشد و سلامت بدن بسیار ضروری است.پروتئین،هم در غذاهای گیاهی و هم در غذاهای حیوانی وجود دارد؛امّا دانشمندان علم تغذیه عقیده دارند که پروتئین حیوانی بهتر از پروتئین گیاهی است. گوشت طیور به عنوان یک منبع پروتئین حیوانی اهمیت زیادی دارد؛به همین دلیل در کشورهای مختلف،سرمایه گذاری زیادی روی صنعت پرورش طیور از جمله بلدرچین شده است. میزان پروتئین موجود در گوشت این پرنده (بلدرچین) از پروتئین گوشت سایر پرندگان و نشخوارکنندگان معمولی 10- 5 درصد بیش تر است.گوشت و تخم بلدرچین به لحاظ ارزش غذایی و درمانی،بسیار مورد توجه است.وجود عناصر معدنی کمیاب و ویتامین های مختلف در گوشت این پرنده،باعث شده است که گوشت آن برای درمان بعضی از بیماری ها،مانند آسم،تشنج،فشارخون،ضعف اعصاب و ناراحتی های روانی و بی خوابی مفید باشد. گوشت بلدرچین منبع خوب نیاسین ،فسفر،مس،تیامین،ریبوفلاوین،ویتامین B6،روی،آهن و سلنیوم است.پرورش جوجه بلدرچين تخم بلدرچین در مقایسه با تخم مرغ،به مراتب ارزش غذایی بالاتری دارد. یک تخم بلدرچین هر چند که از لحاظ وزنی حدود یک پنجم وزن تخم مرغ معمولی را دارد،ولی نسبت به آن دارای 5 برابر فسفر، 5/7 برابر آهن، 6 برابر ویتامین B1(تیامین) و 15 برابر ویتامین B2 (ریبوفلاوین) می باشد.نکاتی در مورد خرید بلدرچین و نحوه نگهداری آن گوشت خام بلدرچین در یخچال به مدت 2 روز، و گوشت پخته آن حداکثر 3 روز قابل نگهداری است.برای خرید گوشت بلدرچین اول از تاریخ انقضای آن اطمینان حاصل کنید.گوشت تازه بلدرچین باید بدون بو، کاملاً تمیز و عاری از هر گونه بقایای پر باشد.و بهتر است در اولین فرصت ممکن پس از خرید،آماده مصرف شود.بدین منظور آن را در بسته ای پلاستیکی یا فویل پیچیده و در سردترین قسمت یخچال نگه داری کنید.اگر قصد پختن بلدرچین را تا 2 روز پس از خرید ندارید،آن را منجمد کنید.به این منظور بهتر است آن را با همان بسته بندی هنگام خرید در فویل پیچیده و یا این که در کیسه فریزر گذاشته و هوای داخل آن را کاملاً خارج کنید.گوشت منجمد بلدرچین،در فریزر به مدت 3 ماه قابل نگه داری است.روش رفع انجماد گوشت منجمد بلدرچین هیچگاه بلدرچین منجمد را در درجه حرارت اتاق جهت رفع انجماد نگذارید.بهتر است آن را در یخچال گذاشته تا در طول شب رفع انجماد شود؛هم چنین می توانید با غوطه ور کردن آن در آب سرد،رفع انجماد کنید.

09123968671

بدین منظور پرنده را با همان بسته بندی منجمد شده و یا با قرار دادن در بسته ای مقاوم نسبت به آب،داخل آب سرد قرار دهید و هر 30 دقیقه یکبار آب را عوض کنید.بلدرچین ظرف مدت یک ساعت یا کمتر رفع انجماد می شود. در پزشکی سنتی خواص گوناگونی برای بلدرچین برشمرده‌اند، از جمله این‌که بگفتهٔ شریف ادریسی «لیسیدنِ زهره بلدرچین برای درمان صرع سودمند است، و چکانیدن خون آن در گوش دردمند، گوش‌درد را درمان می‌کند، و استمرار در خوردن گوشتِ آن دلِ سخت را نرم می‌سازد، و گویند که این خاصیت فقط در قلب اوست».عبدالملک بن زُهْر اندلسی طبیب قرن ششم هم به این اشاره می‌کند که «گوشتِ بلدرچین سنگ کُلیه و مثانه را خُرد می‌کند، و مدرّ بول است».برخی پزشکان قدیم و بسیاری از عوام نیز تصور می‌کنند که تخم بلدرچین زبان انسان را گویا کرده و موجب می‌شود تا کودکان پیش از موعد زبان باز کنند. این باور ناشی از پرچانگی و صدای بلند بلدرچین نسبت به جثهٔ اوست که آن را حمل بر فصاحت وی کرده‌اند

تخمگذاري و توليد مثل بلدرچين

          بديعي_عباسي 
            بازدید : 78
          یکشنبه 05 اسفند 1397
           نظرات (0)
        

تخمگذاري و توليد مثل بلدرچين

09123968671

تخمگذاري و توليد مثل بلدرچين

کرچ شدن در بین بلدرچینهای اهلی در حد وسیعی کاهش یافته به گونه ای که این پدیده به ندرت در آنها دیده می شود. تخم بلدرچین که در حالت طبیعی حدود ۱۰ گرم وزن دارد در حالت صنعتی به ۱۲ گرم افزایش وزن یافته است. جهت تشکیل گروه های تولید مثلی معمولاٌ به ازا هر ۴-۳ قطعه ماده یک پرنده نر در نظر می گیرند. البته بهترین نتیجه باروری از نسبت ۱ نر به ۱ماده بدست می آید ولی در شرایط صنعتی عملاٌ نسبت ۱ به ۳ اجرا می گردد. تخمگذاري و توليد مثل بلدرچين جفتگیری بلدرچین از سن ۶ هفتگی آغاز و در زمان ۴ هفته اول پس از بلوغ درصد باروری به حدود ۱۰۰-۹۰ % بالغ می گردد.

بلدرچين گوشتي

بلدرچين تخم گذار

جوجه بلدرچين 1 روزه

09123968671

این روند د ر۸ ماهگی به ۸۰ % و پس از گذشت ۱۱-۹ ماه به ۷۰-۶۰% می رسد. پس از هر بار جفتگیری، بلدرچینهای ماده به مدت ۶-۵ روز و گاهی حتی تا ۱۲-۱۰ روز تخم بارور می گذارند. نگهداری تخمها در انبارهائی با درجه حرارت ۱۵-۱۳ درجه سانتیگراد و رطوبتی در حدود ۶۰-۵۰%و به مدت ۸ روز انجام می گیرد. البته بایستی توجه داشت که نگهداری طولانی مدت تخمها تاثیر منفی بر قابلیت جوجه درآوری آنها خواهد داشت. تخمگذاري و توليد مثل بلدرچين همچنین پیش از انبار کردن تخمها باید آنها را بوسیله گاز فرمالدئید یا اشعه ماورا بنفش ضدعفونی نمود. قدرت جوجه درآوری تخمهای بارور بین ۸۰-۷۰% و یا به عبارتی معادل ۷۰-۵۰% تخمهای گذاشته شده خواهدبود که البته این امر بستگی بسیار زیادی به سن پرندگان خصوصاٌ پرنده ماده، شرایط فنی و بهداشتی جوجه کشی، تغذیه و مواردی از این قبیل خواهد داشت

خريد جوجه 1 روزه بلدرچين

09123968671.

دوره جوجه کشی بلدرچین به طور متوسط در حدود ۱۷ روز به طول می انجامد ولی اگر جنین رشد اولیه داشته باشد این زمان به ۱۵ روز تقلیل خواهد یافت.تخمگذاري و توليد مثل بلدرچين حرارت داخلی در انکوباتور باید در حدود ۳۷/۸ درجه سانتیگراد و رطوبت در حدود ۶۵-۶۰ % و در هچر دما ۳۷/۵ – ۳۷/۳ و رطوبت حدود ۹۰-۸۰% تنظیم گردد ضمن اینکه چرخش تخمها نیز هر ۳- ۱ ساعت یکبار انجام می گیرد.

مکان تشخیص نطفه داری در تخمهای لکه دار و سفید متفاوت است به گونه ای که در تخمهای لکه دار امکان تشخیص رشد جنینی از روز هشتم و در تخمهای سفید در روز دوم و سوم میسر است. تخمگذاري و توليد مثل بلدرچين جوجه های بدست آمده در حدود ۸-۷ گرم وزن دارند که البته وزن اولیه تخم نیز در این میان بسیار موثر خواهد بود. تلفات جنینی در هنگام جوجه کشی بیشتر در ۳ روز اول انکوباسیون و یا در مدت کوتاهی پیش از تفریخ پیش می آید که این امر بستگی زیادی به تلاقی خویشاوندی، سن بالای والدین و نیز مدت طولانی انبارداری و همچنین صدمه دیدگی پوسته تخم دارد.

پرورش جوجه مرغ بومي

          بديعي_عباسي 
            بازدید : 872
          یکشنبه 05 اسفند 1397
           نظرات (0)
        

پرورش جوجه مرغ بومي

09123968671

مرغهایی که تحت عنوان مرغ بومی یا مرغ محلی پرورش داده میشوند (بخصوص در یکی دو سال اخیر) و در بازار عرضه میشوند یا بعنوان مرغ تخمگذار جهت تولید تخم مرغ استفاده میشوند به سه دسته مهم تقسیم میگردند دسته اول: مرغ دورگه این مرغها حاصل تلاقی مرغهای بومی و نژادهای تخمگذار صنعتی میباشد.پرورش جوجه مرغ بومي بعلت رنگی بودن پرها و رنگ پوسته تخم مرغشان با عنوان مرغ بومی توسط مردم خرید و فروش میگردد و حتی روستاهای شمالی کشور مملو از اینگونه مرغهاست.این دسته از مرغها بیشتر جهت مصارف گوشتی مناسب هستند و از تخمگذاری کمی برخوردارند. از نشانه های ظاهری مرغ دورگه ، درشت قامت بودن آن در مقایسه با مرغ بومی است و وزن بیشتری به نسبت مرغ بومی میگیرند ولی مقاومت کمتری در مقایسه با مرغ بومی دارند.ضریب تبدیل مرغ دورگه ۳ میباشد.

پرورش جوجه بومي

جوجه مرغ بومي

بلك استار

بومي گلپايگان اصل

از جمله مرغهای دورگه معروف (در بازار عامیانه) مرغ دورگ گلپایگان و ورامین میباشد. در هر متر مربع از بستر میتوان تا ۲۰ مرغ دورگه را پرورش داد.(ولی طبق تجربه ما در بستر تا ۱۰ مرغ و در قفس حداکثر تا ۲۰ مرغ) دسته دوم: مرغ رنگی نژادهای خارجی مرغهای شناسنامه دار دارای انواع مختلف با پرهای رنگی هستند که از قضا رنگ پوسته تخم مرغشان نیز رنگی است(قهوه ای روشن تا تیره و نیلی). این دسته از مرغها نیز در برخی مراکز پرورش داده میشوند و تخم مرغ آنها در بازار بعنوان تخم مرغ رسمی ( که متاسفانه یک نامگذاری اشتباه هست) عرضه میشوند.میزان تخمگذاری مرغ رنگی بالا بوده (نزدیک به سیصد تخم در سال) و جزو مرغهای تجاری محسوب میشوند. پرورش جوجه مرغ بومي ضریب تبدیل مرغ رنگی ۲.۲ میباشد. از جمله این مرغها مرغ لوهمن قهوه ای (برون) ، Rhode Island Red ، Sussex ، Barred , Trio میباشد.در هر متر مربع از بستر میتوان تا ۲۸ مرغ رنگی را پرورش داد.(ولی طبق تجربه ما در بستر تا ۱۰ مرغ و در قفس حداکثر تا ۲۰ مرغ) دسته سوم: مرغ تخمگذار بومی اصلاح نژاد شده مرغ بومی ایران قبل از اصلاح نژاد از تولید سالانه کمی برخوردار بودند(حدود ۵۰ تا ۸۰ تخم در سال).اما پس از شروع اصلاح نژاد مرغ تخمگذار بومی در مرکز اصلاح نژاد مرغ بومی، میزان تولید تخم مرغ آنها افزایش یافت تا به تعداد ۱۶۰الی ۱۸۰ تخم در سال رسید.ضریب تبدیل مرغ بومی اصلاح نژاد شده ۲.۸ میباشد.(یعنی به ازای مصرف ۲.۸ کیلوگرم دان ، یک کیلوگرم تخم مرغ تولید میکند) لازم به ذکر است که این میزان تخمگذاری با اعمال مدیریت خوب و سالن پرورش مناسب و همچنین خوراک مناسب قابل افزایش است و رنگ پوسته تخم مرغ مرغ بومی اصلاح نژاد شده سفید،کرم و قهوه ای روشن میباشد. پرورش جوجه مرغ بومي همچنین میزان مصرف دان در مرغ بومی اصلاح نژاد شده بصورت چشمگیری کاهش یافته و از ۱۲گرم در روز شروع شده و در اوج مصرف به ۱۱۰ گرم در روز میرسد. در جیره اینگونه از مرغهای تخمگذار بهتر است از سبزیجات استفاده شود(بصورت جانبی) و همچنین باید بخشی از تامین غذای روزانه آنها توسط چرای آزاد در مراتع انجام شود.(جهت صرفه اقتصادی بالاتر) در هر متر مربع از بستر میتوان تا ۶ مرغ بومی را پرورش داد.

09123968671

مرغهای بومی اصلاح شده که در بالا به آن اشاره شد در مراکز اصلاح نژاد مرغ بومی مرکز تحقیقات پرورش می یابند که بر روی اصالت نژادی آنها تاکید میشود. از آنجاییکه قیمت تخم مرغهای محلی(بومی) بیشتر از تخم مرغهای سفید(مربوط به مرغهای تجاری غیر بومی) میباشد و مردم تمایل بیشتری به استفاده از تخم مرغهای محلی دارند و همچنین به علت قابلیت فروش با قیمت بالای مرغ بومی پس از پایان دوران تخمگذاری توجیه اقتصادی بالاتری در مقایسه با مرغهای تجاری قابل محاسبه میباشد.پرورش جوجه مرغ بومي جدول واکسنهای دریافتی این نژاد از مرغ بومی از قرار زیر میباشد: سن واکسن دریافتی یک روزگی مارک و برونشیت بیست روزگی مارک ، برونشیت ، نیوکاسل و گامبرو چهل روزگی مارک ، برونشیت ، نیوکاسل ، گامبرو و آنفولانزا

09123968671

پرورش بوقلمون

          بديعي_عباسي 
            بازدید : 57
          یکشنبه 05 اسفند 1397
           نظرات (0)
        

پرورش بوقلمون

بوقلمونها در مقایسه با سایر طیور از کمترین واریاسیون نژادی برخوردارند. از نظر اکثر محققین نژادهای اهلی اغلب از مله آگریس گالوپا مشتق شده اند.نژادهای مختلف بوقلمون را می توان بر اساس رنگ پرها و یا وزن آنها تقسیم بندی نمود. در اغلب منابع آنها را بر پایه رنگ ردیف می کنند. به طور کلی اگر تقسیم بندی از لحاظ رنگ باشد به سه دستة:نژادهای سفیدنژادهای سیاهنژادهای رنگینمی توان تقسیم بندی کرد.

پرورش بوقلمون

در ادامه با نژادهایی که در دسته های مختلف هستند بیشتر آشنا می شویم.نژادهای سفید : از این دسته می توان به نژاد انگلیسی سفید[4] :بلتس ویل سفید(Beltsvill white) ، امپراطور سفید) ( Empire white و بالاخره رویال پالم ) ( Royal palm اشاره کرد.نژاد بلتس ویل سفید در جنس ماده حدود kg 6 و جنس نر حدود kg 11 وزن دارد و تولید تخم سالیانه آنها قابل توجه است و وزنی حدود 85-75 گرم دارند و ظمناً از درصد نطفه داری و جوجه درآوری بالایی برخوردار هستند.

نـژاد سیـاه : در ایـن دستـه از نـژادها فـقـط یــک نــژاد مـی تـوان نـام بـرد. نور فلـک سیاه) Norfolk black) دارای رنگی سیاه متالیک بوده که گاهی به سبزی می زند.برخی از آنها لکه های سفیدی در پرهای دم و پشت دارند. استاندارد وزن در بوقلمون نر بالغ حدود 33 پوند و ماده بالغ 18 پوند است. در این نژاد رنگ گوشت سفید و از کیفیت مناسبی برخوردار است.نژادهای رنگین: نژاد برنزی که می توان نژاد برنز استاندارد ) ( Standard bronze ، برنز سینه پهن ) ( Broad breast bronze ، برنز کانادایی ) ( Canadaian bronze ، برنز کریمسون داون ) (Crimson dawn واز نژادهای دیگر می توان به : نژاد بوربن قرمز) (Bourbon redو نژاد نارگان ست ) ( Narragansett نام برد. سودآوری صنعت پرورش بوقلموننخستین بار بوقلمون در مکزیک توسط جهانگردان اروپایی مشاهده شد. آن ها این پرنده را با خود به اروپا بردند. پس از آن در ایتالیا، فرانسه و انگلستان بوقلمون پرورش داده شد. با کشف آمریکا مهاجران به خوبی با این پرنده و مزه آن آشنایی داشتند بنابراین به سرعت پرورش و مصرف بوقلمون در آمریکا گسترش یافت به طوری که هم اکنون ایالات متحده و اتحادیه اروپا به ترتیب اولین و دومین تولیدکننده و نیز مصرف کننده گوشت بوقلمون در دنیا هستند جوجه بوقلمون را می توان مانند جوجه مرغ به وسیله جوجه کشی طبیعی یا جوجه کشی مصنوعی تهیه کرد در پرورش صنعتی بوقلمون معمولآ از جوجه کشی مصنوعی استفاده میشودنکات مهم در جوجه کشی تخم ها باید دارای اندازه مناسب برای جوجه کشی باشد . حرارت نا مناسب، نگهداری طولانی و بالاخره دستکاری و تکان شدید تخم باعث نابودی جنین داخل تخم میشود.

پرورش بوقلمون

مدت جوجه درآوری در بوقلمون ۲۸روز است. معمولا جوجه ها از روز ۲۷ شروع به نوک زدن و درآمدن از تخم میکنند. تشکیلات جوجه کشی باید از سطح بهداشتی بالایی برخوردار باشد. ضدعفونی دستگاه وتخم ها باید قبل و بعد از هربار جوجه کشی انجام شود. حرارت لازم برای جوجه کشی ۳۷-۳۸ درجه سانتیگراد میباشد. رطوبت نسبی باید در حدود ۶۰درصد در ۲۵ روز اول و ۷۰ درصد در ۳ روز آخر باشد.

عمل چرخاندن و تهویه نیز باید بصورت مطلوب انجام شود . نکات مهم در جوجه ریزی: بستر با ضخامت ۸ سانتی متر از تراشه و چوبهای تمیز اشباع ، خشک و عاری از آلودگی های خارجی و گرد و خاک . مادر مصنوعی با ۳۸ درجه سانتی گراد و حرارت سالن ۲۲ تا ۲۶ درجه سانتی گراد و گارد محافظ بقطر ۴ متر جهت ۲۵۰ قطعه جوجه یکروزه بمدت یک هفته تعداد ۴ عدد آبخوری داخل گارد . یک ساعت استراحت بوقلمون در صورت انتقال از یک سایت طولانی و سپس جوجه ریزی و دادن آب و دادن خوراک یک ساعت بعد از جوجه ریزی . دادن خوراک یک ساعت بعد از جوجه ریزی توجه خاص به درجه ها و معرفی منابع حرارتی ، آب و خوراک ،جلوگیری از ورود موش و سایر پرندگان وحشی ساختمان اداری و مسکونی داخل مزرعه احداث شود ،ایجاد حوضچه ضد عفونی به ابعاد و عمق مناسب در مدخل درب ورودی سالن ها استفاده از چکمه و لباس مناسب فضای مورد نیاز جوجه یک روزه تا ۸ هفته، ۸ قطعه در هر متر مربع و از ۸ هفته تا پایان دوره پرورشی، حد اکثر تا ۴ قطعه در هر مترمربع . بوقلمون سفید:امروزه اختلالاتی در مورد نژاد بوقلمون ((وایت هلند)) به وجود آمده است . اگرچه اغلب بوقلمونهای سفید را به نام ((وایت هلند)) می شناسند ولی همه آنها استانداردهای نژاد مزبور را دارا نمی باشند .نژاد بوقلمونهای واقعی ((وایت هلند)) روز به روز کمیاب تر می شود . بنابراین اقدامات حماینی جهت حفاظت آنها باید صورت گیرد .بوقلمونهای ((وایت هلند)) دیگر به طور گروهی پرورش داده نمی شوند .پرورش دهندگان نژاد اصیل بسیار کم هستند و آنها بر این نکته اتفاق نظر دارند که بوقلمونهای مذکور با استاندارهایی مورد ارزیابی قرار می گیرند که به مرور زمان از استانداردهای نژاد اصیل فاصله گرفته است . این نوع بوقلمونها تنها توسط علاقه مندان پرورش داده می شوند و پرورش آنها بسیار محدود می باشددر حال حاضر نوعی از بوقلمون ((وایت هلند)) به طور تجاری پرورش داده می شوند .

پرورش بوقلمون

اگرچه امروزه بیشتر گونه های بوقلمون سفید هلندی که به منظور مقاوم بودن با نژادهای دیگر آمیخته شده است دارای چشمهای قهوه ای رنگ می باشند ولیکن نژاد اصیل این دسته از بوقلمونها دارای چشمان آبی بوده است.برخی از انواع نر این بوقلمونها هنوز هم دارای غبغب سیاه هستند.رنگ گردن و زیر گردن بوقلمونها مثل ساق پا و انگشتان پای آنها ، سفید متمایل به صورتی می باشد.منقار آنها هم رنگ صورتی دارد و هم می تواند رنگ استخوانی داشته باشد .در روی سر بوقلمونهای مزبور نشانه ای از رنگ سرخ آبی وجود دارد.بقیه اندام بوقلمون وایت هلند را پرهای شاداب سفید رنگ پوشانده است . امروزه ، گونه های از بوقلمونهای سفید هلندی که با بوقلمونهای ((لارج وایت)) آمیخته شده است دارای سینه ای پهن و پاهای کوتاه تر در مقایسه با گونه های اصیل می باشند.بوقلمونهای نر اصیل معمولا حدود ۳۳ پوند و نوع ماده حدود ۱۸ پوند وزن دارند.اگر چه نمی توان به طور قطعی اظهار نظر نمود ولی باور بر این است که بوقلمونهای ((وایت هلند)) در کشور هلند پرورش یافته و نژاد آنها گسترش یافته است .ذر این میان بوقلمونهای وحشی نیز از آمریکا به اروپا صادر شده اند ولی هلند و اتریش به گونه های سفید که یکی از آنها همین نوع است علاقه مند بوده اند.اولین بار ، بوقلمون در اوائل قرن ۱۸ وارد ایالات متحده و بریتانیا گردید و تا سال ۱۸۴۷ نژاد استاندارد این حیوان محفوط بوده است .امروزه گونه های وایت هلند که به طور تجاری هم پرورس داده می شوند از مشهورترین گونه هایی هستند که در تعطیلات زمستانی در ایالات متحده به فروش می رسند ولیکن بیشتر آنها اصیل نیستند و یا به عبارت دیگر گونه های اصیل بوقلمون مذکور نسبتاً کمیاب است .اطلاعات ویژه مراقبتی :مراقبت از بوقلمونهای وایت هلند شبیه سایر بوقلمونها می باشد . و به خاطر جثه بزرگشان برای این حیوانات باید به حد کافی فضای لازم برای حرکت وجود داشته باشد.پرورش و تکثیربوقلمونهای اصیل ((وایت هلند)) را به سختی می توان پیدا کرد و نژاد آنها به ندرت پرورش داده می شود . برخلاف گونه های تجاری این نوع واقعی آن برای پرورش و تکثیر نیاز به تلقیح مصنوعی وجود ندارد. بوقلمون برنزبوقلمون برنز از نژاد بوقلمون های اهلی است . اگرچه رشد به مراتب بیشتری دارد ولی از نظر ظاهر بسیار شبیه بوقلمون وحشی آمریکای شمالی است .با وجود اینکه نژاد این دسته از ماکیان در سالهای اخیر رو به نقضان گذاشته است ولی باز می توان از آنها به عنوان موجودات خوب و مولد خانگی یاد کرد.گزارشات حاکی از این است که بوقلمون های برنز در مقایسه با سایر گونه های بوقلمون اندکی آرام تر هستند و این باعث می شود که به راحتی بتوان آنها را در کنار خود نگهداری نمود.پرورش دهندگان این حیوان می گویند زمانی که شما وارد محل زندگی بوقلمونهای برنز بشوید آنها به راحتی برای دریافت غذا به شما نزدیک می شوند .مثل بیشتر بوقلمونها ، بوقلمونهای برنز نسبت به سرما و تغییرات آن بسیار حساس می باشند و بایستی در قبال چنین شرایطی محفوظ نگه داشته شوند .

پرورش بوقلمون

اغلب خانواده های بوقلمون برنز به عنوان حیوانات خانگی به فروش می رسند.در مرحله بلوغ بوقلمونهای برنز معمولاُ وزنی بین ۲۵ تا ۴۰ پوند دارند ، این در حالی است که وزن بوقلمونهای ماده بین ۱۴ الی ۲۶ پوند متغییر است .پرهای آنها رنگ سیاه مات دارد و لکه های قهوه ای متمایل به سبز بر روی آنها در زیر نور خورشید مثل رنگهای متالیکی می درخشد .کفل این نوع بوقلمون رنگ برنز خاصی دارد در حالی که پرهای ناحیه جلوی بدن او بیشتر قرمز و سبز رنگ است . لبه دم بوقلمون برنز ،دور تا دور نوار سفید رنگی دارد . در حال حاضر دو نوع از بوقلمونهای برنز وحشی و سینه پهن بیشتر با مقاصد تجاری تولید میشوند و دلیل آن این است که سینه آنها گوشت نسبتاً زیادی دارد .

بوقلمونهای برنز به آمریکای شمالی تعلق دارند .از حدود ۵۰۰ سال قبل قوم آز تک آنها را به عنوان حیوان خانگی مورد استفاده قرار می دادند.اگرچه هر دو نوع بوقلمونهای برنز در آمریکا کمیاب شده اند ولیکن بوقلمون سینه پهن بیشتر مورد استفاده عموم قرار دارد . این نکته را نیز باید افزود که پرورش سینه پهن ها بسیار مشکل تر از نوع وحشی آنها می باشد و دلیل آن این است که آنها به دلیل سینه پهنشان نمی توانند جفت گیری کنند و تکثیر آنها به صورت تلقیح مصنوعی صورت می گیرد . تا سال ۱۹۶۰ بوقلمونهای برنز عمده ترین بوقلمونهای بودند که در ایالات متحده پرورش داده می شدند.پرورش و تکثیر :بوقلمونهای برنز نر را می توان با زایده گوشت زیر گردنشان از بوقلمونهای ماده تشخیص داد .برخلاف نوع وحشی بوقلمونهای برنز که به طور طبیعی جفت گیری می کنند بوقلمونهای سینه پهن به دلیل سینه پهن خود ، نمی توانند به طور طبیعی جفت گیری کنند . تلقیح مصنوعی روشی است که در این مورد به کار گرفته می شود. مساحت کف آشیانه:تا 8 هفتگی برای هر 10جوجه بوقلمون یک متر مربع کافی است . از هشت هفتگی تا دوازده هفتگی برای هر 10 جوجه بوقلمون 2 متر مربع و از دوازده هفتگی تا شانزده هفتگی برای هر 10 بوقلمون جوان 2.5 متر مربع باید در نظر گرفته شود . برای بوقلمون های جوان ( نروماده ) در حال رشد در محیط محدود هر بوقلمون 4/0متر مربع لازم است . اگر افراد گله تماما نر باشند برای هر بوقلمون 0.5 متر مربع و چنانچه تماما ماده باشند برای هر بوقلمون 0.3 متر مربع کافی خواهد بود . برای بوقلمون های سبک وزن و بوقلمون هایی که در سیستم بسته ( با شرایط تحت کنترل ) پرورش میشوند مساحت کف لانه باید چیزی کمتر از ارقام بالا باشد .نور رسانی: در دو هفته اول زندگی نور باید بقدر کفایت در آشیانه وجود داشته باشد تا جوجه ها غذا و آب را ببینند و دچار عدم تغذیه نشوند . 10 الی15 شمع چراغ باید شبانه روز روشن باشد ، بدین معنی که لامپ های 200 واتی با فواصلی حدود 3متر مستقر شوند . یک چراغ 5/7 تا15 واتی باید در داخل و زیر هر دستگاه مادر قرار داده شود . پس از دو هفته اول در آشیانه های پنجره دار شب ها لامپ های نیم شمعی کافی خواهد بود . نورهای ضعیف در این سن از ترس ، روی هم ریختن و اضطراب جلوگیری میکند . وسایل دان خوری : از سه هفتگی تا عرضه به بازار باید دان خوری های بزرگ برای بوقلمون های جوان تهیه نمود ، بطوری که عمق دانخوری 10 سانتی متر و طول دانخوری 7 الی 8 سانتی متر برای هر قطعه بوقلمون باشد . از دانخوری لوله ای آویزان نیز میتوان استفاده نمود . در سیستم دانخوری لوله ای برای اینکه میزان طول متناسب آن چیست قطر دانخوری را در 43/4 ضرب میکنیم . اگر دانخوری آنقدر عریض ساخته شده باشد که جوجه ها از هر دو طرف دانخوری بتوانند استفاده کنند ، در این صورت طول واقعی دانخوری دو برابر طول ظاهری آن باید به شمار آید . بدین ترتیب یک متر از این نوع دانخوری دو متر محسوب خواهد شد .آبخوری : آب آشامیدنی جوجه بوقلمون ها را میتوان هم با آبخوری های شیشه ای و هم با آبخوری های اتو ماتیک تامین نمود . از روز اول تا سه هفتگی ، هر یکصد قطعه بوقلمون باید به سه آبخوری 5 تا 10 لیتری چشمه ای دسترسی داشته باشند .

پرورش بوقلمون

از سه هفتگی تا عرضه به بازار برای هر یکصد قطعه بوقلمون دو آبخوری چشمه ای 15 تا 20 لیتری لازم است . برای هر یکصد قطعه بوقلمون جوان باید 10 سانتی متر آبخوری اتوماتیک در نظر گرفت . تغییر در کیفی و کمی آبخوری و دانخوری باید بسیار تدریجی باشد ، بطوری که بوقلمون را از خوردن آب و دان نسازد .یکی از مهمترین توصیه هائی که باید به پرورش دهندگان بوقلمون بشود انتخاب غذای مناسب میباشد . برای پرورش بوقلمون دو برنامه غذایی اساسی باید در نظر گرفته شود .

یکی غذای تمام آردی و دیگری غذای دانه ای که بدان یک مکمل پروتئینی افزوده شده باشد . نیازهای تغذیه ای بوقلمون بر حسب سن متغیر است . همچنانکه بر سن بوقلمون افزوده میشود نیازهای پروتئینی ، ویتامینی و مواد معدنی بدن این حیوان کاهش میابد و بر نیازهای آن به مواد انرژی زا افزوده میشود .مواد غیر قابل حلی مانند سنگ ریزه ( خارا یا گرا نیت ) باید در سنین 8 تا 10 هفتگی به غذای بوقلمون افزوده شود . وقتی بوقلمون ها با غذاهای دانه ای و یا در چراگاه و گردشگاه تغذیه میکنند باید حتما به غذای آنها سنگ ریزه افزوده شود تا بتوانند از آن برای خرد کردن مواد دانه ای و فیبری غذا استفاده کنند .توصیه ها و برنامه های متعددی برای تغذیه بوقلمون ارائه شده است . یکی از ساده ترین و عملی ترین توصیه ها بمنظور تهیه فرمول غذائی برای بوقلمون دانی با 28% پروتئین برای جوجه بوقلمون ها ( پیش دانه ) ، 21 % پروتئین برای بوقلمون های در حال رشد ( رشد دانه ) و 16 درصد پروتئین برای بوقلمون های بالغ میباشد .در اغلب موارد، بخصوص در مناطقی که بیماری کوکسیدیوز ( اسهال خونی ) در طیور دیده شده باشد ، دان بوقلمون باید حتما حاوی یک ماده مقابله کننده با کوکسیدیوز باشد . همچنین وجود یک ماده پیشگیری کننده بیماری سیاه سر نیز در غذای بوقلمون ضروری است .غذا و آب باید همیشه در دانخوری و آبخوری وجود داشته باشد . غذای غیر نرم یعنی با ذرات درشت ( pellet ) را ، میتوان پس از هفته چهارم زندگی برای جوجه بوقلمون در نظر گرفت .غذای جوجه بوقلمون ها ( استار تر ) ، یعنی پیش دانه را میتوان از موسسات تولید کننده دان خرید و یا برابر فرمول های موجود خود تهیه نمود . همچنین میتوان کنستانتره خریداری و با موادی نظیر کنجاله سویا ، ذرت آسیاب شده و مشابه آنها مخلوط نمود و دان مناسبی ساخت . غذای جوجه بوقلمون های در حال رشد ( رشد دانه ) را از سن هشت هفتگی تا عرضه به بازار باید در اختیار بوقلمون های جوان قرار داد . این جیره در حقیقت پلت های نرمی است که به دانه های خرد شده اضافه میشود . کنستانتره مخصوص را نیز میتوان با دانه های آسیاب شده یا آرد سویا ذرت آسیاب شده به نسبتی که کارخانه سازنده کنستانتره توصیه میکند مخلوط نمود و در اختیار بوقلمون قرار داد . پروتئین موجود در آرد سویای پوست کنده برای بوقلمون های بالغ بسیار قابل هضم است ولی مواد هیدرو کربنه موجود در ان چندان قابل جذب نیست . ویژگیهای ژنتیکی بوقلمون صنعتی تخم بوقلمون به رنگ قهوهای مایل به زرد با لکه های قهوه ای و بزرگتر از تخم مرغ میباشد . دوره انکو باسیون تخم ( تبدیل تخم به جوجه ) در بوقلمون 28 روز است .

پرورش بوقلمون

وزن یک بوقلمون گوشتی ظرف مدت یک هفته به دوبرابر میرسد و در سن 4 هفتگی 40 بار سنگین تر از روز اول است هر جوجه بوقلمون نر گوشتی 40 کیلوگرم غذا میخورد تا به وزن 16 کیلو گرم برسد امروزه بکار گیری روشهای مدرن پرورش بوقلمون گوشتی زمان بهره دهی و ضریب تبدیل غذایی را در آنها کاهش داده است بوقلمون های ماده را معمولا تا سن 14 هفتگی و رسیدن به وزن 5/7 کیلو گرم پرورش میدهند . در حالیکه بوقلمون های نر تا سن 20 هفتگی و رسیدن به وزن 16 کیلوگرم نگه داشته میشوند . بوقلمون ماده معمولا به صورت لاشه کامل به فروش میرسد در حالیکه بوقلمون های نر اغلب به صورت فراورده های گوشتی نظیر سوسیس ، کالباس ، ژامبون ، همبرگر و .... نیز عرضه میگردد یک بوقلمون ماده 7.5 کیلویی حدود 60% گوشت سفید ( عمدتا در قسمت سینه ) و 40 % گوشت قرمز دارد . هر دو لاشه نر و ماده بصورت قطعات کوچکتر بسته بندی شده ، تازه یا منجمد تهیه و توزیع میگردند . اطلاعات رشد و ضرایب اقتصادی بوقلون نژاد نیکولاس BUT 9 جنس نر سن (هفته) وزن زنده (kg) رشد روزانه (g/day) ضریب تبدیل درصد گوشت سینه Feed A* Feed B* 18 17.08 135.5 2.32 2.57 27.2 20 19.45 138.9 2.49 2.77 28.0 22 21.75 141.3 2.70 3.01 28.6 اطلاعات رشد و ضرایب اقتصادی بوقلون نژاد نیکولاس BUT 9 جنس ماده سن (هفته) وزن زنده (kg) رشد روزانه (g/day) ضریب تبدیل درصد گوشت سینه Feed A* Feed B* 14 8.68 88.5 2.26 2.50 26.2 16 10.25 91.5 2.45 2.73 26.9 18 11.66 92.5 2.64 2.96 27.6 آشیانه بوقلمونپرورش گله های کوچک باید در ماه ها ی گرم سال آغاز شود تا نیاز به مسائل پر خرج برای گرم کردن به حداقل برسد. آشیانه جوجه ها باید چنان بنا شود که به سهولت و بدون هیچگونه ناراحتی بتوان آنرا تهویه نمود.اگر یک ساختمان خوب و کوچک قابل حصول نباشد می توان در یک سالن بزرگ یک آشیانه کوچک ساخت. کف آشیانه باید به گونه ای ساخته شود که به سهولت قابل تمیز کردن باشد. محل پرورش بوقلمونهای جوان (poults) باید به قدر کافی گرم و فاقد رطوبت اضافی باشد. همچنین، یک آشیانه با امکانات تهویه خوب و به خوبی عایق بندی شده در مناطق با شرایط اقلیمی سرد از اهمیت خاص برخوردار است.پنجره آشیانه جوجه ها باید چنان باشد که وقتی باز می شود به طرف پائین سر بخورد و یا چنان از پائین لولا شود که هنگام باز شدن هوای تازه و احتمالا سرد مستقیما روی بدن جوجه ها نوزد بلکه پس از برخورد به سقف وارد آشیانه شود که این امر بهترین نوع تهویه را ممکن می سازد. پنجره ها باید در جلو و عقب آشیانه مستقر شوند. برای هر m۲آشیانه یک دهم m۲پنجره منظور می شود. بعضی پرورش دهندگان محوطه پرورش را با پرچینی محصور می کنند و از آشیانه بعنوان سر پناه استفاده می کنند. همچنین می توان از سایبان ها نیز استفاده نمود، هنوز هم تعدادی از پرورش دهندگان از سایبان استفاده می کنند که اغلب به آشیانه یا سرپناه متصل اند. کف سایبان ها از نرده های تخته ای یا سیم ساخته می شود و با فاصله کمی از زمین مستقر می گردند تا مدفوع زیر آن و بر روی زمین بریزد که این امر تمیز کردن آن را آسان می کند.البته توجه داشته باشید که بوقلمونهای نژاد درشت را در سایبان هائی با کف نرده ای و سیمی نباید نگهداری کرد زیرا دچار تاول و پینه و همچنین اختلالات کف و ساق پا می شوند که این عوارض در بوقلمونهای نژاد سبک بروز نمی کند.در واحدهای بزرگ از روش پنجره بسته (windowless) استفاده می کنند که این گونه آشیانه ها باید کاملا عایق بندی شوند. باید در هر دقیقه حدود ۰٫۳ متر مکعب هوا با فشار حدود ۰٫۵ سانتی متر بر هر کیلو وزن بوقلمونهای بالغی که در معرض تهویه هستند وارد شود. مساحت کف آشیانهتا هشت هفتگی برای هر ده جوجه بوقلمون یک متر مربع کافی است. از ۸ تا ۱۲ هفتگی برای هر ده جوجه بوقلمون دو متر مربع و برای بوقلمونهای بین ۱۲تا هفتگی برای هر ده بوقلمون جوان ۲٫۵ متر مربع باید در نظر گرفته شود.برای بوقلمونهای جوان (نر و ماده) در حال رشد به ازا هر بوقلمون ۰٫۴ متر مربع فضا در نظر می گیرند. البته اگر تمام گله بوقلمون نر باشد برای هر بوقلمون ۰٫۵ متر مربع و چنانچه ماده باشد به ازا هر بوقلمون ۰٫۳ متر مربع فضا لازم است. برای بوقلمون های سبک و آنها که در سیستم بسته پرورش داده می شوند مساحت آشیانه باید کمتر از ارقام فوق باشد.دستگاه مادر مصنوعیچند نوع دستگاه مادر مصنوعی وجود دارد. مادرهای گازی و الکتریکی که بهترین نوع جهت پرورش در گله های کوچک هستند. دستگاه های مادری که برای ۲۵۰ جوجه مرغ کافی است برای ۱۲۵ جوجه بوقلمون کفایت می کند.باید ۲۴ ساعت قبل از ورود جوجه ها دستگاه های مادر را به کار انداخت تا آشیانه گرمای لازم را کسب کند

خريد بوقلمون

پرورش بوقلمون

بوقلمون گوشتي

بوقلمون بيوتي

بوقلمون برنز آمريكايي

پرورش بوقلمون

اگر از دستگاه های مادر گرد استفاده شود درجه حرارت برای طیور سفید ۴۰ درجه سانتی گراد و برای طیور زرد و قهوه ای ۳۵ درجه سانتی گراد در نظر گرفته می شود. این درجه حرارت از داخل در فاصله ۱۸ سانتی متر لبه خارجی دستگاه مادر و در ۵ سانتی متری بستر یا در حد ارتفاع پشت جوجه بوقلمون در نظر گرفته شود. باید هر هفته حدود ۲ تا ۳ درجه حرارت را پائین آورد تا به میزان مناسب ۲۰ درجه سانتی گراد برسد. اگر منطقه پرورش جوجه گرم باشد می توان در طول روز دستگاه ها را خاموش کرد. پس از هفته ششم هیچ گونه منبع حرارتی نه برای شب و به برای روز لازم نیست.دستگاه های گرما ساز باید به فاصه ۴۵ تا ۶۰ سانتی متری از سطح بستر آویزان گردند. درجه حرارت خارج از منبع حرارتی، یعنی محیط اطراف و بیرون از دستگاه مادر باید حدود ۲۱ درجه سانتی گراد باشد تا جوجه ها احساس راحتی کنند. تهویه باید به خوبی انجام گیرد.میزان رطوبت برای جوجه های بوقلمون در داخل سالن ۶۵% است. دستگاه های مادر باید دارای حفاظ باشند تا جوجه ها از اطراف منبع حرارتی دور نشوند. حفاظی به ارتفاع ۴۵ سانتی متر برای هر دستگاه توصیه می شود.در شرایط آب و هوائی گرم حفاظی به اندازه ۳۰ سانتی متر کافی خواهد بود. حفاظ مادر باید در فاصله ۶۰ تا ۶۵ سانتی متری لبه دستگاه مادر مستقر شود و به تدریج این فاصله به ۹۰ تا ۱۲۰ سانتی متر برسد و پس از گذشت ۷ تا ۱۰ روز می توان حفاظ را برداشت. اگر جوجه ها درفصل سرما ریخته شوند و آشیانه بقدر قابل ملاحظه ای وسیع باشد می توان بوسیله پاراوان قسمتی از آشیانه را جدا کرد و به تدریج که جوجه ها بزرگ می شوند فاصله پاراوان را بیشتر کرد.وسائل دانخوریدر اولین روزها می توان غذای جوجه ها را در ظرف های ساده قرار داد ولی چون اشکالاتی در درک دارند و حیوانات کودنی به حساب می آیند بهتر است در کنار هر آبخوری و یا دانخوری، وسیله و مواد بی ضرر و براق قرار داد تا توجه جوجه ها را به خود جلب کند. ریختن مقدار جزئی آرد یا ریزه های سنگ خارا روی دان روزی دوبار برای سه روز اول زندگی، بوقلمون ها را تشویق به خوردن می نماید.نباید دانخوری ها را مملو از دان کرد زیرا دان روی بستر می ریزد و جوجه به هوای دان روی بستر خود آنرا می خورند مگر اینکه روی بستر را با کاغذ بپوشانند. برای جوجه های هفت روزه تا سه هفتگی دانخوری کوچک به اندازه حدود ۵ تا ۷ سانتی متر برای هر جوجه مناسب است. از سن ۳ هفتگی به بالا تا سن عرضه به بازار از دانخوری های با سایز بزرگ استفاده می شود به طوریکه عمق دانخوری ۱۰ سانتی متر و طول دانخوری ۷ تا ۸ سانتی متر برای هر قطعه بوقلمون مناسب است. اگر دانخوری عریض باشد و بتوان از دو طرف آن استفاده کرد بدین ترتیب یک متر از این دانخوری را دو متر محسوب می کنیم.نور رسانیدر دو هفته اول زندگی نور باید به قدر کافی در اختیار جوجه ها باشد تا بتوانند آب و غذا را ببینند. لامپهای ۲۰۰ واتی با فواصلی در حدود ۳ متر مستقر شوند. یک چراغ ۷٫۵ تا ۱۵ واتی باید در داخل و زیر هر دستگاه مادر قرار داده شود. پس از دو هفته اول می توان نور را کاهش داده تا در این سن از بروز استرس، روی هم ریختن جوجه ها و اضطراب جلوگیری شود.پرورش صنعتی بوقلمونتغذیهبرای پرورش بوقلمون دو برنامه غذائی اساسی باید در نظر گرفته شود. یکی غذای تمام نرم یا آردی و دیگری دانه ای یا پلت.

نیازهای تغذیه ای بوقلمون بر اساس سن متغیر است. همچنانکه بر سن بوقلمون افزوده می شود، نیازهای پروتئین ، ویتامین و مواد معدنی این پرنده کاهش می یابد و بر نیاز آن به انرژی افزوده می شود.مواد غیر قابل حل مانند سنگ ریزه (گرانیت) باید در سنین ۸ تا ۱۰هفتگی به غذای بوقلمون اضافه شود. دان بوقلمون باید حتما حاوی یک ماده مقابله کننده با کوکسیدوز باشد و همچنین وجود یک ماده پیشگیری کننده بیماری سیاه سر (black head) نیز در غذای بوقلمون ضروری است. باید همیشه غذا و آب در اختیار پرنده باشد.09123968671 غذای غیر نرم یعنی با ذرات درشت (pellet) را می توا ن از هفته چهارم زندگی برای جوجه های بوقلمون در نظر گرفت.می توان برای تغذیه بوقلمون از یونجه تازه و ترد، شبدر خوب، علوفه سبز تازه یا جوانه سبز غلات که به خوبی خرد شده و فاقد رشته های بلند باشد، استفاده کرد. همه اینگونه مواد را میتوان روزی یک یا دوبار به بوقلمون های جوان داد. هرگز نباید علوفه پژمرده یا خشکیده و سایر مواد غذائی مشابه را در اختیار پرنده گذاشت.در فرمول غذائی بوقلمون میتوان از کنجاله سویا، ذرت آسیاب شده و مشابه آنها استفاده و دان تهیه کرد. غذای بوقلمون های در حال رشد را از سن هشت هفتگی تا عرضه به بازار باید در اختیار بوقلمون های جوان قرار داد. پروتئین موجود در آرد سویای پوست کنده برای بوقلمون های بالغ بسیار قابل هضم ولی مواد هیدروکربنه موجود در آن زیاد قابل جذب نیست.میزان غذای بوقلمونجوجه های بوقلمون تا ۲۴ ساعت و یا حتی بیشتر احتیاج به خوردن و آشامیدن ندارند زیرا از زرده ذخیره بدن استفاده می کنند ولی بعد از این مدت باید غذا و آب کافی در اختیار آنها قرار داد. مقدار غذائی که توسط جوجه بوقلمون های در حال رشد خورده می شود در اولین ماه زندگی ۴۵۰ تا ۴۶۰ گرم است.اصولا بوقلمون حیوانی است که مخصوص گوشت پرورش داده می شود لذا از اینرو بیشتر انتخاب در بوقلمون از نظر تبدیل غذائی صورت می گیرد. بدین ترتیب که هر چه بوقلمون در ازا غذای کمتر گوشت بیشتری تولید کند بهتر است.بوقلمون از نظر ضریب تبدیل پرنده خوبی به شمار می رود.

پرورش بوقلمون

زیرا به طور متوسط میزان ضریب تبدیل غذائی در آن در اوائل زندگی حدود ۱ به ۳ است. در برخی مزارع از غذای تمام آردی و در برخی دیگر از غذای آردی دانه ای استفاده می شود اما در گروهی از مزارع نیز تا ۸ هفتگی غذای تمام آردی و از ۸ هفتگی به بعد غذای دانه ای آردی در اختیار پرنده قرار می دهند. اگر بوقلمون به طریقه محدود نگهداری شود، اضافه نمودن علف سبز به جیره غذائی جوجه ها سبب بهتر شدن رشد می شود. ۴ هفته پیش از رسیدن بوقلمونها به بازار باید مواد بودار مانند روغن ماهی یا پودر ماهی را حذف کرد تا گوشت بوی نا مطبوع نگیرد.غذای بوقلمونهای تخمگذار شبیه مرغهای تخمگذار است ولی باید توجه داشت که بوقلمونهای تخمی را نباید بیش از حد غذا داد زیرا سبب چربی گرفتن آنها می گردد و تولید تخم را پائین می آورد. جوجه ها را پس از خارج شدن از تخم به مدت ۲۴ ساعت باید در استراحت غذائی قرار داد و سپس به تغذیه آنها در ۱۵ تا ۲۰روز اول توجه کرد.برای فربه ساختن بوقلمون باید همه روزه خوراک دانه به آنها داد و هرچه هنگام بردن به بازار و کشتن بوقلمون نزدیکتر شود09123968671 باید بر خوراک دانه آنها افزود. ترکیبات کلی جیره را ذرت، گندم، جو و یولاف تشکیل می دهد. ذرت را نباید تنها به بوقلمونهای پرورشی داد زیرا پرنده را بیش از حد فربه می کند. می توان در زمستان از برگ چغندر و یولاف نیز در ترکیبات جیره استفاده کرد. در اختیار گزاردن ذغال چوب، شن و آهک هم مناسب است. همچنین در موقع جفتگیری باید خوراک قویتری هم مانند آرد ماهی، پودر خون و … در اختیار پرنده قرار داد.نکات مهم در تغذیه:۱) از دادن خوراک بسیار و خوراک نامرغوب و کپک زده دوری کنید.۲) علوفه سبز خرد کرده و چراگاه باید در دسترس جوجه بوقلمون قرار گیرد.۳) گاهگاهی در آب آشامیدنی پرنده از یک قاشق چایخوری سولفات مس دو سود در یک لیتر آب استفاده کنید.۴) آشیانه و خوراک و در صورت وجود چراگاه باید کاملا پاکیزه باشند.نوک چینینوک بوقلمونهای جوان بین ۲ تا ۵ هفتگی چیده می شود. چنانچه دیرتر از این سنین اقدام به نوک چینی نمائیم، گرفتن و مهار حیوان به دلیل سنگینی جثه دشوار خواهد بود و ممکن است بوقلمون دچار پر ریزی گردد.پیش از اینکه بوقلمونها دچار کانیبالیسم و پرکنی شوند بهتر است عمل نوک چینی انجام گیرد. نوک چینی نباید در یک روزگی و در جوجه کشی انجام شود. زیرا ممکن است این عمل باعث بروز استرس و بی میلی جوجه ها به غذا و آب و در نتیجه نزاری و بی آب شدن بدن حیوان (دهیدراسیون) گردد.باید دقت شود سوراخهای بینی چیده نشود. همچنین دقت کنید که پس از این عمل غذا در دانخوری در سطحی باشد که جوجه های نوک چیده شده به راحتی بتوانند آنرا بخورند.قطع تاج و ریشتاج و ریش از اعضائی هستند که اغلب در نزاع های بین پرندگان به خصوص بوقلمون ها از هر عضو دیگری آسیب پذیرتر می باشد. تاج و ریش را میتوان در جوجه بوقلمونهای یک روزه به سادگی با قرار دادن بین انگشت سبابه و شست با ناخن شست قطع نمود. حتی تا سن سه هفتگی نیز می توان آنرا با ناخن گیر و قیچی به راحتی قطع نمود.پرورش صنعتی بوقلمونقطع ناخنقطع ناخن معمولا برای جلوگیری از ایجاد خراش روی پوست بدن و پهلوی بوقلمون انجام میشود. این عمل بیشتر در محیط هائی که تعداد در سطح بوقلمون زیاد و بیش از حد متراکم است انجام می شود ولی حتی در پرورش در چراگاه نیز بسیار مفید است. برای این منظور بایستی ناخن ها به کلی قطع شوند. قطع ناخن باید در روز اول زندگی در موسسه جوجه کشی انجام گیرد.قطع پرچنانچه بوقلمون در چراگاه پرورش داده شود با قطع پرهای پرها به سهولت می توان جلوی پرواز این پرنده را گرفت. قطع پر از قسمت انتهائی یک بال با یک نوک چین از اقداماتی است که جلوی پرواز را در چراگاه خواهد گرفت. قطع پر با نوک چین برقی در یک روزگی تا ده روزگی می تواند انجام گیرد. عمل قطع پر در حال حاضر کم تر از سابق انجام می شود زیرا در بوقلمونهای گوشتی موجب بدشکلی لاشه می گردد. گوشت بوقلمون، گوشت معجزه گر در صورتی که نمی خواهید دچار بیماریهای سرطان سینه، پروستات، بیماری MS، آرتروز، افسردگی و اعصاب شوید و ضمنا اسید اوریک، اوره و چربی خونتان بالا نرود، گوشت بوقلمون مصرف کنید. بر اساس تحقیقات انجام شده توسط پژوهشگران و طبق آزمایشات انجام شده فسفر موجود در بوقلمون چهار برابر میگو است، همچنین بهتر است که بدانید ۸۰ درصد عامل تشکیل کلسیم در استخوانهای بدن فسفر است و میزان فسفر در بوقلمون ۲۳۸mg/100g است. بوقلمون فاقد اوره و اسید اوریک نسبت به گوشتهای دیگر است که طبق تحقیقات انجام شده اسید اوریک یکی از عوامل سکته مغزی است. گوشت بوقلمون به علت عدم وجود چربی میان بافتی حجم گوشت در هنگام پخت برعکس گوشت مرغ، گوساله، گوسفند و… کم نمی شود و در نهایت مرغ بعد از پختن ۵۵ درصد، گوشت ۶۰ درصد و بوقلمون ۸۵ درصد گوشت پخته به دست می آید.

پرورش بوقلمون

بوقلمون دارای انواع ویتامین B از جمله B1، B3، B6 و B12 به میزان ۷٫۷mg/100gr است و برای جلوگیری از افسردگی و بیماری MS و از بین بردن کم خونی موثر است. در بوقلمون مقدار زیادی امگا۳ وجود دارد که باعث باز شدن مجاری عروق بدن و پایین آورنده کلسترول می شود و از مزمن شدن بیماریها جلوگیری می کند. اسیدهای آمینه ای به نام تریپتوفان ۳۵mg/100g است که در بدن تبدیل به پروتیین می شود که عامل شادابی است. اسیدهای آمینه در مرمت سلولهای ماهیچه ای و اندام بدن، ناخن، پوست، مو و غدد ترشحی نقش بسیار بسزایی دارد و برای ورزشکاران بسیار مفید است. در بوقلمون کلسیم ۹۸mg/100g و برای کلیه افراد بخصوص خانمها بسیار مفید است و همچنین کلسیم باعث کاهش کلسترول و فشار خون می شود. چربی و کلسترول موجود در بوقلمون کمترین چربی و کلسترول نسبت به دیگر گوشتها است. پتاسیم موجود در بوقلمون ۹۳۵mg/100g بیشترین پتاسیم در تمام گوشتهاست. پتاسیم ضدسرطان است و برای جلوگیری از سرطان سینه در خانمها بسیار موثر بوده همچنین در ساختمان قلب و ماهیچه ها و خون نقش مهمی دارد، وجود آن عامل مهمی برای بسته نشدن سرخرگها و مشکلات وریدی است همچنین پتاسیم در کاهش کلسترول نقش مهمی دارد. پادرد عمدتا نتیجه کمبود پتاسیم و منیزم بدن، اسپاسم ماهیچه انسداد و تنگ شدن سرخرگ، مشکلات وریدی تاثیر سوء دیابت روی عضلات، اعصاب پا، رگ گرفتگی و… تورم مفاصل است. استفاده از گوشت بوقلمون در خانواده به معنی بالا رفتن فرهنگ مصرف خانواده است. ۴۵mg/100g سلنیوم در بوقلمون چه اهمیتی دارد؟ سلنیوم همراه با کلسیم، پتاسیم و ویتامین B6-C-D و روی که همگی در گوشت بوقلمون است ضد کلیه سرطانها بخصوص سرطان پروستات و سینه است. سلنیوم تنظیم متابولیسم را به عهده دارد و برای از بین بردن سلولهای غیرنرمال موثر بوده و اگر گوشت بوقلمون با قارچ و گوجه فرنگی میل شود خاصیت ضدسرطانی آن افزایش پیدا می کند. میزان سدیم ۳۳mg/100g در گوشت بوقلمون است و از بیماریهای قلبی جلوگیری می کند و باعث تنظیم فشار خون می شود و همچنین سدیم عامل جذب کلسیم و فسفر در بدن است.

میزان روی در بوقلمون ۶۳mg/100g بوده و روی باعث رشد خردسالان می شود ضدسرماخوردگی است و به ساختن DNA و هورمون مردانه در بدن کمک می کند و همچنین روی باعث تنظیم سن بلوغ در افراد می شود. بوقلمون دارای ماده ای به نام(COQ 10 اکسیر جوانی) است که برای جلوگیری از پیری زودرس مفید است

پرورش شتر مرغ

          بديعي_عباسي 
            بازدید : 39
          یکشنبه 05 اسفند 1397
           نظرات (0)
        

پرورش شتر مرغ

خريد دان شتر مرغ

شتر مرغ پرواري

پيش فروش شتر مرغ

پرورش شترمرغ این کد به عنوان پایه ای برای مقامات و شرکت ها برای ساخت های مختلف طراحی شده خود را کد رفاه را برای شتر مرغ. همه اعضای انجمن شتر مرغ جهانی تشویق به دنبال این کد رفاه به عنوان حداقل استانداردهای بهره برداری است. 2. توصیه های مربوطه برای شتر مرغ و طراحی شده برای اطمینان هستند تعمیر و نگهداری شتر مرغ به بالاترین استانداردهای رفاه تحت هر تولید سیستم های. 3. تعداد و نوع شتر مرغ نگه داشته و نرخ جوراب زنانه ساقه بلند و / یا تراکم مسکن بستگی به مناسب بودن محیط، ظرفیت مزرعه، صلاحیت استاکمن و زمان در دسترس برای انجام / وظایف خود را. خوب Stockmanship از اهمیت فوق العاده در تمام سیستم های تولید شتر مرغ. 4. پرورش شتر مرغ قانون رفاه حیوانات مربوطه اعمال می شود به صاحبان و همچنین به هر شخص به دنبال پس از شترمرغ از طرف آنها، در هر کجا شترمرغ در آن قرار دارد. کتبی قرارداد می تواند از ارزش در تضمین این که همه احزاب در مورد روشن می شود خود را مسئولیت در رابطه با رفاه.پرورش شتر مرغ با این حال، تعهدات ناشی از حقوق خواهد هنوز هم اعمال می شود. Stockmanship 5. نفوذ تنها مهم در رفاه هر گله استاکمن، است که باید توسعه و انجام روال موثر برای ادامه مراقبت. 6. همه stockmen باید از نیازهای رفاه سهام را تحت مراقبت خود آگاه باشند و قادر به حفظ آنها را تحت هر شرایط قابل پیش بینی می شود با توجه به قبل در حال مسئولیت گله. این امر مستلزم کسب stockmanship خاص مهارت ها، به دست آورد از طریق ترکیبی از تجربه عملی و آموزش. پرورش شتر مرغ هر کجا که ممکن است، از آموزش باید از یک نوع است که منجر به شناخت رسمی شود صلاحیت. 7. Stockmen باید در hooding، حمل و نقل و خویشتن داری آموزش داده است. به طور کلی، آن نیاز به حداقل 2 نفر به رسیدگی و حرکت یک شترمرغ بالغ با خیال راحت. 8. Stockmen باید نشانه هایی از سلامت خوب در شترمرغ در تمام سنین مطمئن شوید. این شامل هوشیاری به طور کلی، حرکت آزاد، تغذیه فعال و عدم لنگش، قابل مشاهده زخم، آبسه و یا صدمات. 9. Stockmen همچنین باید نشانه هایی که نشان می دهد بیماری در شترمرغ مطمئن شوید. این شامل: یک بی میلی ب. وضعیت و رفتار غیر عادی ج. نشسته جدا از گله د. لنگی E. مدفوع دانه یا سخت F.پرورش شتر مرغ شرایط و دفترچه یادداشت به فقیر، از جمله انگل گرم. از دست دادن وضعیت بدن ساعت. از دست دادن بیش از حد قلم و دفترچه یادداشت کدهای WOA رفاه برای شتر مرغ صفحه 3 از 13 WOA اوت 2007 من. آمدن به خوردن J. تنفس سریع و نامنظم K. چشم درد L. هر چیزی از عادی قابلیت 10.The از استاکمن در شتر مرغ یک عامل مهم در تعیین اندازه یک گله. واحد فقط باید راه اندازی اگر stockmen دارند مهارت های لازم برای حفاظت از رفاه هر حیوانی مسئول و خود زیرساخت به حمایت از آنها. 11.It مهم است که برای یک مالک به اطمینان حاصل شود که زمان کافی در دسترس است معمول کار عادی استاکمن برای بازرسی مناسب از گله و برای هر اقدام درمانی لازم اتخاذ گردد. 12.Ostrich نیاز به دست زدن به به آرامی به عنوان امکان پذیر است. Hooding توصیه می شود زمانی مورد نیاز، به آنها بطور منظم احساس از استرس در طول حمل و نقل و درمان است. همه سطوح کف باید بدون لغزش و جلوگیری از هر گونه اشیاء بیرون زده تیز. آب و غذا 13. شتر مرغ باید تغذیه سالم و رژیم غذایی که: یک مناسب به گونه های خود است ب. مناسب برای گروه سنی و تولید خود را ج. است در مقدار کافی تغذیه برای حفظ سلامتی خوب د. ارضا نیازهای تغذیه ای خود را پرندگان 14.All در تمام سنین، از روزه، باید در دسترس غذا دارند هر روز. تغذیه فواصل وابسته به سن هستند، با حداقل تغذیه دو بار در روز.پرورش شتر مرغ تغییرات ناگهانی 15.Avoid در نوع و مقدار خوراک. آب 16.Clean باید در همه زمان در دسترس باشد، با مراقبت گرفته شده برای جلوگیری از گرم شدن در تابستان و به خوبی در بالا از انجماد در زمستان. 17.Stale و خوراک آلوده باید از فرورفتگی حذف قبل از خوراک تازه است اضافه. خوراک همیشه باید خوش طعم و با کیفیت خوب می باشد. آلودگی 18.Cross با مواد خاصی مورد استفاده در خوک، گاو و جیره طیور می سمی به شترمرغ، مراقبت آنقدر بزرگ مورد نیاز است برای جلوگیری از هر گونه آلودگی متقاطع. 19.Avoid خوراک برای گونه های دیگر، از جمله مرغ فرموله شده، در مورد آنها شامل هر مواد سمی به شتر مرغ. فرورفتگی 20.Feed باید فضا برای هر پرنده در قلم اجازه می دهد برای تغذیه در هر زمان. حداقل مورد نیاز برای پرندگان بالغ است ½ متر در پرنده است.پرورش شتر مرغ این امر در مورد پرندگان که معمولا به صورت آگهی معاونت و یا در سطح خوراک جیره بندی تغذیه می کند. کدهای WOA رفاه برای شتر مرغ صفحه 4 از 13 WOA اوت 2007 سلامتی عمومی 21.Ostrich در سیستم های پرورش که در آن رفاه آنها بستگی بشر مکرر نگه داشته توجه باید به طور کامل حداقل بازرسی یک بار در روز به بررسی کنید که آنها در یک هستند دولت رفاه. 22.Ostrich در سیستم های دیگر از سیستم های پرورش که در آن رفاه آنها بستگی دارد نگه داشته در توجه مکرر انسان باید در فواصل زمانی کافی برای جلوگیری از هر گونه بازرسی رنج کشیدن. 23.Ostrich که به نظر می رسد بیمار یا مجروح یک باید برای مناسب بدون تاخیر مراقبت. و ب. که در آن آنها را به مراقبت پاسخ نمی دهند، مشاوره دامپزشکی باید به عنوان به دست آمده در اسرع وقت. 24.Records باید برای حفظ یک هر نوع درمان دارویی داده شده به حیوانات، و ب. تعداد تلفات در بر داشت در هر بازرسی از حیوانات در انجام مطابق با موارد 21 و 22. سوابق 25.The اشاره شده در مورد 24 باید برای یک دوره حداقل سه سال حفظ و یا به عنوان در توسط قانون در داخل کشور مشخص شده است. stockmen 26.Ostrich باید با تجربه و آموزش دیده و صالح در سراسر شود طیف وسیعی از مهارت بهداشت و رفاه. این مهارت ها باید شامل واکسیناسیون، پیشگیری و درمان انگل های داخلی و خارجی. 27.A سلامت نوشته شده و برنامه رفاه برای همه حیوانات باید برای هر آماده گله. این باید چرخه تولید سالانه را پوشش و توسعه یافته با مناسب دامپزشکی و مشاوره فنی، و بررسی و به روز در سال است. برنامه باید شامل سوابق کافی برای ارزیابی خروجی پایه از گله و باید آدرس، به عنوان یک حداقل، سیاست واکسیناسیون و زمان بندی و کنترل خارجی و انگل های داخلی. توجه 28.Particular باید به هر سهام پرداخت می شود معرفی شده است، از جمله مرغ مادر، مردان، تخم مرغ یا جوجه از بیماری به راحتی می توانید پخش می شود.

29.Records باید از هر نوع درمان دارویی داده و تعداد حفظ شود مرگ موجود در هر بازرسی. که در آن اطلاعات معادل مورد نیاز است، نگه داشته برای مقاصد دیگر، از جمله برای سوابق پزشکی یا قانون شناسایی، این باید کفایت کند. بازرسی سلامت 30.The و رفاه حیوانات بر نظارت مداوم بستگی دارد.

09123968671

Stockmen باید انجام بازرسی از گله روزانه و توجه خاص به نشانه ای از آسیب، پریشانی یا بیماری، به طوری که این شرایط می تواند به رسمیت شناخته شود و از برخورد با بی درنگ. کدهای WOA رفاه برای شتر مرغ صفحه 5 از 13 WOA اوت 2007 تلفات 31. هر شتر مرغ که به نظر می رسد بیمار یا مجروح: یک باید برای مناسب بدون تاخیر مراقبت. و ب. جایی که آنها پاسخ نمی به مراقبت، مشاوره دامپزشکی باید به عنوان به زودی به دست آمده تا جایی که ممکن است. 32. در صورت لزوم، حیوانات بیمار یا مجروح باید در محل اقامت مناسب جدا شود با ملافه راحت خشک به عنوان مناسب. 33. مجروح، بیمار و یا شتر مرغ مضطرب باید شناسایی و درمان بدون تاخیر.پرورش شتر مرغ که در آن استاکمن قادر به شناسایی علت بیماری است، او باید اقدام درمانی فوری. هنگامی که در شک، مشاوره دامپزشکی باید به عنوان به دست آمده در اسرع وقت. 34. لازم است به بینی برای تفکیک و مراقبت از بیمار یا مصدوم حیوانات، با مراقبت گرفته شده برای جلوگیری از استرس غیر ضروری به عنوان یک نتیجه از جدایش از اصحاب. در صورت امکان منطقه جداسازی باید در نزد دیگر قرار پرنده ها. 35. اگر یک شترمرغ نا مناسب به درمان پاسخ نمی دهند، باید آن را به جمع آوری و یا انسانی در مزرعه کشته شدند. این یک خطا است به علت، یا اجازه، درد های غیر ضروری یا غیر ضروری ناراحتی با خروج از هر گونه

حیوانات به رنج می برند. 36.In موارد اضطراری، ممکن است لازم باشد برای کشتن یک حیوان فورا برای جلوگیری از رنج کشیدن. در چنین مواردی، حیوان باید به شیوه ای انسانی را نابود کرد و، در صورت امکان، توسط یک فرد با تجربه و / یا آموزش دیده هم در تکنیک ها و تجهیزات مورد استفاده برای کشتن شتر مرغ. حیوانات 37.If کشته و یا قتل عام در مزرعه، به غیر از در موارد اضطراری، و عملیات ممکن است تنها با استفاده از یک روش مجاز و مطابق با انجام رفاه در حال حاضر در قانون کشتار. 38.An شترمرغ نا مناسب ممکن است تنها حمل و نقل آن است که اگر برای دامپزشکی گرفته درمان / تشخیص و یا در حال رفتن به نزدیکترین محل در دسترس از کشتار و پس از آن تنها ارائه آن را در راه است که رفتن به آن را باعث بیشتر حمل و نقل رنج کشیدن. فرد 39.No باید هر شتر مرغ در راه، که باعث یا به احتمال زیاد به علت حمل و نقل آسیب یا رنج غیر ضروری را به آن حیوان. 40. هیچ شخص هر حیوانی مگر اینکه حمل و نقل: یک آن جا برای سفر در نظر گرفته شده است؛ و ب. ارائه مناسب شده است برای مراقبت از خود در طول سفر و در هنگام ورود ساخته شده در محل مقصد. ج. برای این منظور یک شترمرغ باید در نظر گرفته شود مناسب برای آن در نظر گرفته شده سفر اگر بیمار، مجروح، ناتوان یا خسته است، مگر اینکه آن را تنها به مقدار کمی بیمار، مجروح، سفر بیماران و یا خسته و در نظر گرفته شده است به احتمال زیاد علت آن را غیر ضروری نمی رنج کشیدن. کدهای WOA رفاه برای شتر مرغ صفحه 6 از 13 WOA اوت 2007 د. با وجود موارد فوق، هر شتر مرغ ممکن است به نزدیکترین حمل و نقل مکان در دسترس برای درمان دامپزشکی و یا تشخیص و یا به نزدیکترین دسترس محل کشتار، اگر حیوان به احتمال زیاد به موضوع غیر ضروری درد و رنج به دلیل عدم تناسب آن است. ممکن است با این حال، یک حیوان بنابراین حمل و نقل نمی توان کشیده و یا تحت فشار قرار دادند به هر وسیله، یا برداشته شده توسط یک دستگاه مکانیکی، مگر اینکه این است که در حضور و تحت نظارت یک جراح دامپزشک انجام است که در تنظیم آن را به با تمام سرعت عملی به یک محل برای حمل و نقل درمان دامپزشکی. دوز و واکسیناسیون تجهیزات 41.Care باید انجام شود تا اطمینان حاصل شود که تمام تجهیزات مورد استفاده در دوز، واکسیناسیون و درمان به یک استاندارد رضایت بخش داشت. تجهیزات مورد استفاده برای هر تزریق باید به طور مرتب تمیز و استریل برای جلوگیری از عفونت. در حالت ایده آل، یکبار مصرف سوزن باید استفاده شود. دوز نازل تفنگ باید از یک اندازه مناسب برای سن می شود شترمرغ. اشیاء خطرناک مانند سوزن باید از با خیال راحت در دفع مطابق با قو انین جاری است.

42.Where لازم، استاکمن باید آموزش در استفاده و نگهداری از دریافت تجهیزات مورد استفاده برای دوز، واکسیناسیون و درمان است. نگهداری سوابق رکورد 43.A باید از نگهداری - یک هر نوع درمان دارویی داده شده به حیوانات؛ و ب. تعداد تلفات در بر داشت در هر بازرسی از حیوانات در انجام مطابق با هر یک از مقررات زیر است. 44. رکورد مذکور در بند (7) باید برای یک دوره حداقل سه حفظ سال از تاریخ که در آن درمان دارویی، داده شد و یا از تاریخ بازرسی، به عنوان مورد ممکن باشد، و باید به یک شخص مجاز در دسترس باشد هنگام انجام یک بازرسی و یا زمانی که در غیر این صورت چنین شخص مورد درخواست. 45.Records باید از نام و آدرس منبع از دامپزشکی نگه داشته دارو. 46. کشاورزان فقط باید خرید و استفاده مجاز داروهای حیوانی. آنها باید کامل حفظ سوابق از تمام دارو خریداری شده، از جمله که در آن از خریداری کرد. همچنین، کشاورزان باید سوابق را برای حداقل سه سال از نگه دارید: • تاریخ شما را درمان حیوانات؛ • چه مقدار دارو استفاده می شود؛ و • کدام حیوانات و یا گروهی از حیوانات شما درمان می شود. کشاورزان می توانید اطلاعات بیشتری در کد از تمرین در استفاده مسئولانه از حیوانات را پیدا داروهای در مزرعه. 47.In نظر مدیریت حیوانات فردی، کشاورزان ممکن است آن را مفید، به عنوان بخشی از سلامت و طرح رفاهی، توجه داشته باشید موارد خاص از لنگش و بیماری و که در آن مناسب، درمان مربوطه داده شده است. کدهای WOA رفاه برای شتر مرغ صفحه 7 از 13 WOA اوت 2007 مدیریت 48.Animals در ساختمان نگه داشته باید، حفاظت که در آن لازم و ممکن است، داده می شود نه از شرایط نامطلوب آب و هوا، شکارچیان و خطرات به سلامت آنها و باید، در تمام بار، دسترسی به یک منطقه دروغ گفتن به خوبی زهکشی شده اند. 49.Ostrich حفظ "دامنه رایگان"، با دسترسی به سرپناه، به عنوان مناسب و اجرا می شود در فضای باز. 50.Ostric

h ممکن است تنها در داخل خانه برای یک دوره برگزار بزرگتر از 24 ساعت که آب و هوا شرایط به گونه ای که این امر می تواند ناامن به آنها اجازه می دهد هستند - به عنوان مثال، یخ شدید و یا جاری شدن سیل. تراکم 51.Stocking باید در شرایط عادی آب و هوایی شدید گل آلود اطمینان حاصل شود که شرایط انجام پر بال خود تاثیر نمی گذارد. 52.All زمینه و ساختمان باید روشن باقی مانده مانند سیم یا پلاستیک، نگه داشته است09123968671 که می تواند به شتر مرغ و تمام دام مضر است. 53.At همه زمان شترمرغ نیاز به دسترسی به سرپناه از باران، باد و یا خورشید است. علامت گذاری 54.A استاکمن ماهر با استفاده از ابزار به درستی نگهداری باید انجام دائمی مارک شتر مرغ. گردن یا بال تگ ها و در حال مناسب برای استفاده در شتر مرغ می باشد. رسیدگی کشاورزان شترمرغ 55.All باید به راحتی عمل و قلم کارآیی بهینه، به تسهیل مدیریت روزمره و درمان، در اندازه و مقیاس را با توجه به گله شماره. قلم و کف باید در تعمیر خوب نگهداری شده و نباید هر لبه های تیز و یا بینی، که ممکن است پرندگان صدمه بزند. چنین دست زدن باید به حداقل مورد نیاز برای حفظ سلامت مطلوب نگه داشته شود. 56. هنگامی که حمل و نقل شترمرغ اطمینان وجود دارد به خوبی طراحی شده جمع آوری، بارگیری و تخلیه امکانات موجود در مزرعه. نرده و هجز 57.Fences و هجز باید به خوبی حفظ شده بنابراین برای جلوگیری از آسیب به شتر مرغ و جلوگیری از گرفتاری. نرده 58.Electric هنوز با شتر مرغ آزمایش نشده و تا زمانی که این تحقیقات انجام شده است ، آنها مجاز نیست. 59.Any حصار باید بسیار قابل مشاهده است. 60.Hedges مناسب برای شتر مرغ هستند، آنها را به خوبی حفظ شده و شکاف پر شده است. سیم 61.Barbed باید نزدیک شترمرغ هرگز استفاده می شود. کدهای WOA رفاه برای شتر مرغ صفحه 8 از 13 WOA اوت 2007 ارتفاع 62.Fence باید مناسب باشد به اندازه پرندگان بودن موجود است. سیم 63.Any استفاده باید نصب شود برای اطمینان از پرندگان گردن و یا پای خود را نمی گرفتار در سیم. برداشت برگ پر 64.The برداشت از پر می گیرد پس از کشتار و مجاز نیست در حالی پرندگان زنده است. 65.If حذف از پرهای از یک حیوان زندگی می کنند به دلایل رفاه مورد نیاز است، مراقبت باید انجام شود تا قطع قلم و دفترچه یادداشت فوق نسب. تکنیک های پرورش 66. تم به مقاله 68 پرورش یا پرورش روش طبیعی یا مصنوعی که باعث، یا احتمال زیاد به علت، درد و رنج یا آسیب به هر یک از حیوانات مربوط نخواهد بود انجام می شود. 67. مورد 67 باید استفاده از روش های پرورش طبیعی یا مصنوعی مانع که احتمال زیاد به علت درد و رنج و یا حداقل در حال حاضر و یا آسیب یا که ممکن است ضروری مداخلات که آسیب پایدار ایجاد نمی کند. 68. بدون حیوانات باید برای اهداف کشاورزی نگه داشته، مگر آن می تواند منطقی انتظار می رود، بر اساس ژنوتیپ یا فنوتیپ خود را که آنها را می توان بدون مضر نگه داشته اثر بر سلامت و رفاه خود. 69.Ostrich استفاده جفت گیری طبیعی با پرورش در یک محیط عاری از طیف وسیعی از انجام تنها گروه پرورش و یا مستعمرات. گروه پرورش 70.Single شامل یک مرد و یک یا چند قطعه مرغ بود. مستعمرات حاوی بیش از یک گروه پرورش در قلم است. 71.Artificial تلقیح در حال حاضر در استفاده با تولید شتر مرغ است. سایه زنی سیستم های حمل 72.Automatic در زمان تولد در حال حاضر در حال استفاده با تولید شتر مرغ است. جوجه 73.Any تغییر شکل، بیمار، مجروح و یا شکست خورده به تخم موفقیت باید برداشته شود بلافاصله و انسانی نابود شده است. کدهای WOA رفاه برای شتر مرغ صفحه 9 از 13 WOA اوت 2007 سیستم های انتقال مواد جوجه سیستم های خودکار 74.No در حال حاضر برای از دست زدن به جوجه های شتر مرغ در گنجانیده شده هاشور زدن. 75.Chicks باید با دقت در طول فرآیند انتقال از سینی جوجه ریزی به کار گرفته شود، به شناسایی، تعیین جنسیت و فرستا دن به واحدهای پرورش. 76.Day جوجه های شتر مرغ قدیمی منقار کمرنگ است. جوجه 77.Day باید دسترسی به غذا و آب در اسرع وقت دارند طراحی 78.The جعبه حمل و نقل باید اطمینان حاصل شود که تهویه کافی و هوا وجود دارد گردش خون به حفظ دمای مطلوب در جعبه

در طول حمل و نقل. طراحی 79.The جعبه حمل و نقل باید جریان هوا بهینه سازی زمانی که آنها انباشته می شوند. امکانات 80.Holding باید آسایش حرارتی حفظ و تضمین حفاظت از جوجه ها از هر پیش نویس. سطح 81.The از باید روشنایی در یک سطح که تضمین آسایش جوجه و سطح فعالیت مناسب برای این وضعیت است. 82.Chicks باید به واحد پرورش ظرف 24 ساعت از زمان حذف تحویل داده می شود از hatchers. جعبه 83.Transport و خودرو حمل و نقل باید به طور کامل تمیز و ضد عفونی پس از انجام هر محموله از جوجه. 84.The پاکیزگی خودرو حمل و نقل باید بررسی می شود، و امضا بر این اساس، توسط سرپرست منصوب قبل از هر گونه جوجه جدید بر روی وسیله نقلیه لود می شود. تعداد 85.The جوجه قرار داده شده در هر یک از جعبه باید اطمینان حاصل شود که جوجه ها در آن فضای کافی برای جلوگیری از ازدحام بیش از حد و به حفظ محیط حرارتی راحت است. ارتفاع 86.The جعبهها باید جوجه را قادر به حفظ وضعیت نرمال و جلوگیری از جوجه از فرار. 87. هنگامی که در خودرو حمل و نقل قرار می گیرد، جعبه های حمل و نقل باید به درستی به امن جلوگیری از حرکت و اختلال به جوجه در طول حمل و نقل. زمان بندی 88.The حمل و نقل باید برنامه ریزی شده برای به حداقل رساندن زمان انتظار برای جوجه در هنگام ورود در مقصد. تلاش 89.Every باید برای اطمینان از سفر بدون غیر ضروری تکمیل تاخیر. برنامه 90.Contingency باید در محل در صورت می شود که تاخیر وجود دارد، به منظور حفاظت از رفاه جوجه. کدهای WOA رفاه برای شتر مرغ صفحه 10 از 13 WOA اوت 2007 رانندگان 91.All باید یک وسیله ارتباطی و روش اضطراری دستی که شامل تمام اعداد لازم تماس اضطراری. 92.Drivers باید با روش های مناسب است که باید انجام شود، آشنا باشند. کشته و زخمی در طول حمل و نقل رخ 93.Any باید ثبت شود. جوجه 94.Any نیاز به کشتن از سر ترحم باید انسانی رفتار شود. 95.Only و آموزش دیده و شخص باید از کشته شدن جوجه را انجام دهند. 96.Chicks باید دسترسی به آب و غذا بلافاصله در بدو ورود در پرورش واحد دارند. محیط زیست / مسکن 97. هنگامی که شتر مرغ در ساختمان نگهداری می شود، آنها باید در نگهداری می شود، و یا دسترسی در همه زمان ها به، یک منطقه دروغ گفتن که یا تا به خوبی نگهداری بستر خشک و یا به خوبی زهکشی. 98. آزادی حرکت از حیوانات، با توجه به گونه های خود و در مطابق با تجربه تاسیس و دانش علمی، نباید محدود در چنین راهی که به آنها موجب درد و رنج غیر ضروری و یا آسیب. 99.Ostrich می توانید با یک طیف گسترده ای از شرایط آب و هوایی مقابله اگر با مناسب ارائه زیر ساخت. 100. شتر مرغ هستند دامنه رایگان نگهداری با سرپناه و دسترسی به قلم خارج مناسب است. مادر اسکان 101. پرورش شترمرغ به لانه تشویق داخل، در نتیجه شن و ماسه خشک یا زمین کفپوش تشویق به فعال کردن حفر طبیعی لانه. نی را می توان برای شترمرغ بالغ به عنوان مواد بستر اما به طور کلی غیر ضروری است 102. قلم باید تخلیه رایگان با گردش هوای خوب و نور طبیعی خوب است. 103. حداقل سرپناه برای گروه پرورش تنها توصیه می شود 6 متر * 5.5 است متر است. 104. ارتفاع درب توصیه شده برای قلم مادر بالاتر از 1.8 متر با است عرض 1.2 تا 1.5 متر. (این یک اقدام ایمنی طراحی شده به سرعت پرندگان پایین است هنگام ورود به ساختمان) 105. به اشتراک گذاری پناهگاه توسط بیش از یک گروه جوجه (مستعمره) دلسرد شده است، اما زمانی که مورد نیاز اجازه می دهد حداقل 50 متر مربع در هر گروه. 106. حداقل مساحت کل توصیه می شود برای یک جفت پرورش و یا سه نفر 600 متر مربع است زمانی که به عنوان گروه پرورش فردی داشت. 107. حداقل مساحت کل توصیه می شود برای بیش از یک گروه پرورش در همان قلم باید حداقل 2500 متر مربع در هر گروه پرورش باشد. کدهای WOA رفاه برای شتر مرغ صفحه 11 از 13 WOA اوت 2007 اسکان در جوجه 108. در طول اولین جوجه هفته کودک، به خصوص در حالی که کیسه زرده است که هنوز هم جذب نشده، باید گرم و خشک نگه داشته شود و روی زمین سرد از دروغ نه به طور مستقیم واحد محل اقامت. کفپوش گرم و یا ملافه در رابطه با گرمایش سربار باید استفاده شود به نگه داشتن جوجه گرم و خشک است. پلاستیک و یا لاستیک بوریا بافی قادر می

سازد که حرکت آزاد ادرار به دور از تماس مستقیم با جوجه ممکن است به استفاده می شود و دلسرد جوجه کودک از خوردن مواد بستر است که ممکن است مضر به سلامت خود. 109. هر ملافه مناسب است که تضمین پرندگان گرم و خشک استفاده می شود در طول زندگی خود. 110. منطقه غذا باید رایگان ملافه نگهداری می شود. 111. جوجه باید تشویق شوند دسترسی به قلم در فضای باز به زمانی که آب و هوا مناسب.09123968671 به جز در هنگام تمیز کردن، جوجه باید دسترسی به تمام زمینه های قلم خود 24 دارند ساعت شبانه روز - عمل بستن آنها را از محله های شب خود را در طول روز دلسرد. 112. ساختمان باید نور با تهویه خوب و رایگان از پیش نویس است. 113. سطوح داخلی مسکن و قلم باید از مواد است که می تواند ساخته شده پاک و ضد عفونی کننده و یا به راحتی جایگزین در صورت لزوم. 114. طراحی، ساخت و نگهداری از تمام طبقات باید خطر به حداقل رساندن ناراحتی، فشار یا آسیب به شتر مرغ. تعمیر و نگهداری منظم ضروری است. 115. کف باید به خوبی زهکشی و با بستر خشک به عنوان مناسب به ارائه سن پرندگان. 116. کاسه آب و فرورفتگی باید ساخته شده و اشتراکی بنابراین برای جلوگیری از رسوب و به حداقل رساندن خطر از انجماد آب در آب و هوای سرد. 117. کاسه آب و فرورفتگی باید حداقل یک بار در روز چک، و بیشتر اغلب در شرایط دشوار، به اطمینان حاصل شود که آنها کاملا تمیز و در نگهداری می شوند کار سفارش. حمل و نقل تلفات حیوانات 118. یک حیوان بیمار یا مصدوم نیست باید منتقل شود، مگر آن است که برای گرفته درمان دامپزشکی و یا آن است که به نزدیکترین محل در دسترس برای انسانی گرفته شده کشتار، و پس از آن تنها در صورتی که حیوان گفت مناسب برای بارگیری، سفر است و تخلیه. این استاندارد در رابطه با سند DEFRA خوانده شود "ارشاد در حمل و نقل از تلفات حیوانات مزرعه." دست زدن / بارگیری / تخلیه 119. گرداننده حیوانات و درایوهای حمل و نقل باید: • درک استرس احتمال عوامل شتر مرغ ممکن است موضوع به کدهای WOA رفاه برای شتر مرغ صفحه 12 از 13 WOA اوت 2007 • چه قدر شتر مرغ شتر مرغ به دیگر واکنش نشان می دهند • چه قدر شترمرغ واکنش نشان می دهند به انسان • چه قدر شتر مرغ به صداهای عجیب و غریب، مناظر، صداها و بوها واکنش نشان می دهند • درک نیازهای حمل و نقل یک حیوان بزرگ با تنها 2 پا 120. چوب باید برای هدف قرار دادن شتر مرغ استفاده نمی شود 121. goads برق باید مورد استفاده قرار گیرد 122. چوب و کمک دست زدن به خوش خیم ممکن است به گسترش سلاح استفاده 123. نژادها و دروازه باید طوری طراحی شود که حیوانات می توانند از طریق آنها حرکت می کند بدون مانع 124. هنگامی که بیل گیتس و جلب عامل، هر تلاش باید برای کاهش بیش از حد سر و صدا که ممکن است پریشانی به حیوانات شود. 125. اگر یک مشکل شناخته شده است، مکانیزم کاهش سر و صدا باید در صورت لزوم نصب شده باشد. 126. شتر مرغ نیست باید نقل مکان کرد و یا لود مگر اینکه راه رو به جلو برای سرب روشن است حیوانات و فضای کافی در دسترس برای آنها وجود دارد به حرکت به جلو 127. انتقال مواد و تجهیزات باید شیب به حداقل رساندن یا سطح شیب دار. 128. رمپ بارگیری و تخته دم باید طراحی مناسب و پوشش داده شده با بستر برای جلوگیری از حیوانات را از سقوط کردن و یا لغزش. 129. حمل و نقل خودرو شترمرغ باید مناسب برای سن و اندازه پرندگان حمل و نقل و سقف کافی برای سن پرنده حمل و نقل 130. این خودرو باید تهویه و بدون لغزش کافی کف و مناسب تختخواب و ملافه ان 131. شتر مرغ باید به آرامی در تمام زمان بارگذاری گرفته می شود. Hooding است در طول مجاز بارگیری 132. اطمینان سقف کافی در همه زمان ها در طول بارگیری و حمل و نقل. حمل و نقل 133. زمان حمل و نقل برای هر هدف باید بین haulier و برنامه ریزی شده باشد سازنده (ها) و کشتارگاه، در صورت امکان، برای به حداقل رساندن زمان سفر برای شتر مرغ 134. شتر مرغ باید فورا در کشتارگاه تخلیه شود 135. شتر مرغ به کشتار نقل مکان کرد باید برای بیش از 8 ساعت منتقل نمی (از بارگذاری از حیوانات برای اولین بار به تخلیه از آخرین) 136. شتر مرغ حمل و نقل برای مقاصد پرورش ممکن است حمل و نقل بیش از دیگر نیاز فاصله ها. بهتر است برای فروش شتر مرغ در طول حمل و نقل است. فضای طبقه باید کدهای WOA رفاه برای شتر مرغ صفحه 13 از 13 WOA اوت 2007 کافی اجازه می دهد هر پرنده به استراحت و خواب بدون اینکه پایمال شده است. کافی زمان ثابت و ارائه غذا و آب باید در دسترس ساخته شده خودرو حمل و نقل. 137. شتر مرغ باید دسترسی به آب تا نقطه حمل و نقل 138. شتر مرغ باید دست

رسی به مواد غذایی تا حداقل 4 ساعت قبل از بارگذاری دارند 139. طبقه از تمام وسایل نقلیه باید با ملافه کافی به منظور پوشش داده شود ارائه راحتی و احتمال آسیب را کاهش می دهد 140. هنگام جابجا شترمرغ مهم است که به یاد داشته باشید که آنها یک حیوان بزرگ با تنها 2 پا. این نیاز به تعدادی از ملاحظات خاص برای اطمینان از ایمنی خود در طول حمل و نقل برای به حداقل رساندن خطر سقوط: • مراقبت در هنگام رانندگی در اطراف گوشه، در میدان و در هنگام شکستن • محدود کردن فضا با 5 - 10 پرنده در هر محفظه • اطمینان هر گونه سقوط پرنده برداشته شده است بلافاصله برای جلوگیری از خطر آسیب یا مرگ از پرندگان دیگر. 123. در آب و هوای گرم یک سیستم برای خنک کردن پرندگان باید برای جلوگیری از گرما فشار. پرندگان را می توان با آب سرد اسپری در هنگام بارگذاری، اگر آب و هوا فوق العاده گرم است.پرورش شتر مرغ

1 2 3 4 صفحه بعد

تعداد صفحات : 4